Obsessies anno 2007

Nu de opwarming van de aarde alarmerend genoeg is om een vast thema te worden, krijgen beroemdheden regelmatig de vraag wat zij doen om de planeet te redden. De meeste antwoorden zijn weinig origineel: ze doen het licht uit als ze de kamer verlaten, draaien de kraan dicht terwijl ze hun tanden poetsen... Goed zo! Maar zoals we in een bekend vrouwenblad kunnen lezen, doet designer Philippe Starck het een stuk beter: ” Ik stap veel en ik fiets, ik neem bijna nooit de auto en mijn privévliegtuig verbruikt minder dan een jet.”Zo draagt iedereen op zijn manier zijn steentje bij. Als je het maar met een uitgestreken gezicht kunt vertellen.

Naast de hedonisten met rekbare scrupules heb je de mensen met een geweten dat geen krimp geeft. In hetzelfde vrouwenblad verklaart een jonge actrice: ” ... Het drama van mijn leven is dat ik nooit meer een bad neem! Het laatste is vier maanden geleden en om mijn geweten te sussen, heb ik het water daarna gebruikt om de badkamer te poetsen!”Arm ding! Elke dag een bad betekent inderdaad veel waterverspilling, maar zo af en toe? Een zalig geparfumeerd bad waarvan je geniet en dat al je spanningen wegneemt, zodat je er als een aangenamer mens uit komt... Moeten we ons dat ook allemaal ontzeggen? Elk pleziertje uit ons leven bannen? Zoveel schuldgevoelens hebben dat we in zak en as zitten wanneer we dan toch een keertje voor de verleiding bezwijken? Moeten we groene fundamentalisten worden, op het belachelijke af, zoals de mensen die zelfs de koeien met de vinger wijzen, koeien die vrolijk dag in, dag uit met hun uitlaatgassen de wei bezoedelen (wetenschappelijk bewezen!).

Het groene slechte geweten dat onze maatschappij beetje bij beetje aan het kweken is, komt bovenop de schuldgevoelens over een niet-politiek correcte voeding: eten waarvan je de vitamines niet hebt gewogen, dat te veel van dit of te weinig van dat bevat of, gruwel der gruwelen, ons dik zou kunnen maken. Ook daar staat het plezier op nul en moeten we complexen krijgen omdat we chocola lusten. Ik pleit natuurlijk niet voor de vervuilers, integendeel, en evenmin voor ongezond eten, maar ik heb geen zin om mea culpa’s te slaan omdat ik per ongeluk vergeten ben de verwarming lager te zetten toen ik het huis uitging. En evenmin omdat ik een doos pralines meeneem voor mijn moeder (prettige moederdag!), die de calorieën vergeet als ze maar lekker genoeg zijn!

Anne Vanderdonckt – Hoofdredacteur