Nostalgie in de lentezon

Net aan de overzijde van de Alpen ligt Brescia, het historische provinciestadje dat elke lente als showroom fungeert voor de Mille Miglia, de meest nostalgische autorace ter wereld. Maar Brescia is véél meer...

Voor wie Brescia met de wagen nadert is de Cidneoheuvel al van ver zichtbaar, met daarop een middeleeuws versterkt bolwerk dat hier de valk van Italië wordt genoemd. De stad beschikt over een rijk historisch patrimonium. In het centrum zijn de ru-ines van het Romeinse forum nog steeds te zien. Ze zijn er bovendien mooi in het stedelijke weefsel geïntegreerd. Zo kunt u vanop een strategisch gekozen terrasje perfect het fronton van de Capitolijnse tempel bewonderen.

Van de 13de eeuw tot Mussolini

Het centrum van de stad is een doolhof van geplaveide steegjes en arcades die toch allemaal hun weg weten te vinden naar één van de drie belangrijkste pleinen. De Piazza Paolo VI is misschien wel de indrukwekkendste, met de witmarmeren 18de eeuwse Duomo Nuovo en de Vecchio Duomo (of La Rotonda), één van de weinige 13de eeuwse kerken in een ronde vorm. De Piazza della Loggia is een prachtig harmonieus plein met arcades en een gracieus overwelfde winkelgalerij.

De Piazza della Vittoria werd pas in 1932 ingehuldigd, in volle fascistische tijd en dat is eraan te merken. In zijn drang om in de voetsporen van de Romeinse keizers te treden, liet Mussolini monumentale bouwwerken neerpoten. De architectuur is een vreemde mix van modernisme en neoclassicisme.

Mille Miglia

Het is deze Piazza della Vittoria die elke lente het traditionele decor vormt voor de legendarische Mille Miglia. Dan glinsteren de historische droomwagens met hun ronde vormen in de Italiaanse voorjaarszon. De geschiedenis van deze mythische wedstrijd gaat terug tot 1927, toen de automobielclub van Brescia voor het eerst de 1000 mijlrace organiseerde: van Brescia naar Rome en terug, via afgesloten openbare wegen. Het werd de start van een immens succesverhaal met Italiaanse piloten zoals Enzo Ferrari, maar ook internationale vedetten als Juan Manuel Fangio en Stirling Moss op het hoogste schavotje. Na een dodelijk ongeval in 1957 werd de competitie stopgezet tot in ’82, toen de formule werd heropgestart maar voor collectiewagens die gebouwd werden tussen 1927 en 1957, de periode van de klassieke Mille Miglia. Vandaag dagen er jaarlijks vierhonderd deelnemers op, bij voorkeur met wagens die al eerder deelnamen aan de race.

Immense drukte, eindeloze rust

Gedurende een kleine week, dit jaar vanaf 15 mei, ontvangt Brescia de prachtigste collectiewagens: bij de start van de wedstrijd, maar ook bij de aankomst en de uitreiking van de prijzen. Wees niet verrast als u hier Jacky Ickx of Stirling Moss tegen het lijf loopt. Ze nemen nog altijd met plezier plaats achter het stuur van de bolides uit vervlogen tijden in deze tijdloze stad.

Het wedstrijdparcours, 1600 kilometer lang, wordt in twee dagen afgelegd en leidt onder meer door de groene long van de provincie Brescia, die u bij deze gelegenheid absoluut moet gaan verkennen. U zult genieten van de eindeloze rust in de Val Camonica, met zijn 80 kilometer één van de diepste en meest afgelegen Alpenvalleien. Precies daarom hebben de dorpjes hier hun authenticiteit goed weten te bewaren. De kerkdeuren zijn nooit op slot, zodat de rustgevende interieurs met fresco’s en houten standbeelden altijd klaarstaan om biddende gelovigen te ontvangen.

Ten oosten van Brescia strekken zich de heuvels van Franciacorta uit. In een woud van wijnstokken ziet u hier en daar een open plek: een groot erf, een aristocratische villa, een klooster. Vandaag is de naam Franciacorte bekend als een hoogkwalitatieve schuimwijn.

Meer naar het noorden ligt het bekende Gardameer met het schilderachtige Sirmione, maar ook het meer van Iseo is een oase van rust. Te midden van het blauwe water rijst de Monte Isola op, het grootste meereiland van Europa. Autoverkeer is hier verboden en de zeldzame vissersdorpjes hebben dezelfde karakteristieke stenen huisjes als in de Val Camonica. Een idyllischer plekje zult u nergens vinden... n

Tekst: Christiane Goor – foto’s: Mahaux Photography