Martine De Smet is raconteur

Raconteurs, zo noemen ze Gentenaars die de verhalen van andere Gentenaren registreren en delen via een blog. Martine De Smet (69) is een van hen. Zij voorziet de verhalen van een mooi portret. “Ik ben altijd al geïnteresseerd geweest in fotografie. Toen ik met pensioen ging, heb ik een aantal jaren avondschool gevolgd. Nu ik afgestudeerd ben, kan ik als raconteur blijven toepassen wat ik daar geleerd heb.”

Martine is een echte Gentse uit Zwijnaarde – een dorp in de stad. “Vroeger was ik eerder bedeesd, maar mijn job als bedrijfsarts heeft ervoor gezorgd dat ik makkelijk contact kan leggen met mensen. Toen ik met pensioen ging, miste ik dat wel. Ik was en ben nog steeds heel actief in het verenigingsleven. Maar als je volop aan het werken bent en je kinderen opvoedt, is het niet altijd makkelijk om in contact te komen met je buurt. Als ik daar vroeger nood aan had, ging ik winkelen in de buurtwinkel. Daar kwam ik altijd wel iemand tegen om een praatje mee te slaan. Met de raconteurs proberen we mensen op een andere manier te laten kennismaken met hun buurt en de mensen die er wonen.”

“Het is ook een manier om het verleden van je lokale gemeenschap beter te leren kennen”, vindt Martine. “Als iemand hier over 30 jaar komt wonen, kan die via de verhalen die wij hebben opgetekend, weten hoe het er hier aan toeging.” Voor haar lens poseerden onder andere al de vroegere bibliothecaris en haar buurvrouw die de Free Little Library oprichtte, een kastje waar buurtbewoners hun boeken ter beschikking kunnen stellen. “Een portret maken is een beetje een wisselwerking. Soms denk ik: ik moet de mensen meer instructies geven. Maar eigenlijk laat ik hen liever zichzelf zijn. Het komt erop aan op het goede moment af te drukken. Zoals bij Sarah, die net verhuisd was van het platteland naar onze wijk. Ze was erg tevreden dat het openbaar vervoer zo goed functioneert. Net op het moment dat ik de foto nam, kwam er een bus aangereden op de achtergrond. Je moet soms een beetje geluk hebben.”