Marc Poriau: “Ik vind Mireille heel dapper”

Een onnoemelijk dappere vrouw. Zo noemt Marc Poriau zijn echtgenote en ex-kettingrookster Mireille, nu ze sedert 4 oktober geen sigaret meer heeft aangeraakt. “Ze heeft me doen nadenken over mijn eigen rookgedrag. Vroeg of laat kap ik er ook mee, dat staat vast. Dan kan ze mij, als ervaringsdeskundige, steunen...”

Vooral de eerste dagen van haar rookstop had Mireille het knap lastig, dat merkte ik voortdurend”, herinnert Marc Poriau zich. “Maar echte problemen heeft dat nooit opgeleverd. Veel hoefde ik niet te doen om haar te steunen. Ik liet haar honderduit over haar ervaringen praten. Dat heeft haar blijkbaar opgelucht. Ik prees haar ook regelmatig voor haar doorzettingsvermogen. Maar Mireille kan zichzelf zeer goed beheersen. En ik heb er geen enkele moeite mee om mijn belofte na te komen, alleen nog in de tv-kamer te roken, zodat zij niet voortdurend met die geur geconfronteerd wordt.”

De rookstop van Mireille heeft ook bij Marc een en ander losgeweekt. “Ik rook minder sigaren dan toen Mireille nog rookte. En ik ben gaan nadenken. Vroeg of laat kap ik ermee. De rookstop van Mireille kan dit alleen maar bespoedigen.”

Eenmaal het zover is, kunnen ook voor Marc meer ‘luchtige’ tijden aanbreken. “Ik ben 67 en rook al een halve eeuw. Dus kamp ik met kortademigheid. Aan een echte rookstop heb ik me nog nooit gewaagd. Ga ik er toch voor, dan zal mijn vrouw ongetwijfeld een waardevolle coach voor me zijn. Dan kan ze mij nog beter begeleiden dan ik haar nu probeer te steunen.”

“Ik voelde me vies”

Het waren de vakantiefoto’s na een zomertje Toscane die Mireille Gesquiere deden beseffen dat ze dringend een punt moest zetten achter haar leven als kettingrookster. “Op elk kiekje stond ik met een sigaret. Zo kon het niet langer. 37 jaar lang heb ik ge-rookt als een Turk, soms maar 20 stuks per dag, soms drie pakjes. De eerste stak ik ’s morgens op, na mijn eerste kop koffie. Soms kon ik kwaad worden op mezelf. Ik werd 55 en voelde mij vies, mistig in mijn hoofd. Een schoteldoek zonder wilskracht, zonder zelfrespect. Ik walgde van mezelf.

In de beslissing om te stoppen heeft Marc geen rol gespeeld. Hij is een tevreden roker, ik een ontevreden. Dat is het verschil. Wel heeft hij mij gesteund zodra ik mijn beslissing genomen had.”

Dat ze nooit meer wilde roken stond op dat ogenblik als een paal boven water voor Mireille. Hoe ze dat zou aanpakken, wist ze echter niet. “Ik heb de Druglijn gebeld en daar bezorgden ze mij het nummer van de Tabak Stop Lijn en zo ben ik in de antirookkliniek van het UZ Gent beland.”

Rookstopbegeleiding in een wetenschappelijke omgeving zoals een universitair ziekenhuis sprak Mireille, die zelf docente filosofie is, meteen aan. “Ik ben een rationeel mens maar op eigen houtje stoppen, dat durfde ik niet aan. Ik had iemand nodig op wie ik kon terugvallen, een coach. Zeker omdat een eerdere poging om te stoppen mislukt was.”

Vandaag is Mireille rotsvast overtuigd dat het haar deze keer wel zal lukken, en Marc met haar. Getrouw gaat zij op rookstopconsultatie en volgt ze de adviezen. Haar begeleiding stoelt op gedragstherapie, hypnose en medicatie (nicotinepleisters). “Na de eerste consultatie heb ik in overleg met mijn coach enkel nog in het washok en niet meer in de leefruimtes gerookt. Op dit vlak kreeg ik veel respect en steun van mijn man, bijvoorbeeld door uitsluitend in de tv-kamer te roken. Zo is ons huis omzeggens rookvrij, geniet ik van de frisse geur en hoef ik niet voortdurend tegen een roker aan te kijken.”

“Veel meer energie”

Door haar rooksessies naar het washok te verbannen, wist Mireille het aantal sigaretten al meteen terug te dringen van 60 naar 15 per dag. “Dat gaf mij moed voor het moment suprême, de rookstopdag. Het was de tweede consultatie. Bij de hypnose werd op me ingepraat om mijn afkeer voor tabak aan te wakkeren. Bedreigend klonk die boodschap echter nooit. Zo is nooit gezegd: als je niet stopt, zul je kanker krijgen. De behandeling is streng en consequent, maar ze blijft moedgevend.”

Vanzelfsprekend heeft Mireille het nog wel eens lastig. “Vooral ’s avonds na het eten en in gezelschap van rokers is het moeilijk. Maar ’s morgens lukt het al veel beter. Bleef ik vroeger natafelen met een sigaret in de hand, dan ga ik nu iets anders doen. Ik lees, wandel met de hond en ga zwemmen. Maar vooral: ik geniet meer van alles. Mijn levensstijl is compleet veranderd. Ik drink aanzienlijk minder alcohol, eet veel fruit en doe aan sport. En ik merk de resultaten. Laatst zat ik bij rokers. Zij hadden het allemaal koud, ik niet. Dat heeft allicht met een betere doorbloeding te maken. Ik heb ook veel meer energie dan vroeger. Voor het eerst in mijn leven proef ik wat zuurstof is. En psychisch voel ik mij sterker dan ooit. Ik ben weer fier op mezelf.”

Maar er zijn nog andere voordelen, ook in de relatie met haar partner. “Marc is ongelooflijk attent. Hij legt me in de watten en komt geregeld thuis met prachtige boeketten bloemen. Hij heeft al een paar keer gezegd dat hij trots is op mij. Dat streelt mijn ego. Ook al ben ik prikkelbaar en doe ik wel eens vervelend tegen hem, dat laat hij nooit merken.”

Mireille is vastbesloten om door te gaan: “Laatst ben ik op een feestje vroeger opgestapt om niet in de verleiding te komen en rokers ga ik nog even uit de weg. Want ik wil nooit meer roken. Dit is het mooiste cadeau dat ik mezelf ooit kon geven. En dat verdient een extraatje. Zoals die uitstap onlangs. Twee dagen Ardennen in een hotelletje met een sauna, als beloning voor het geld dat ik al heb uitgespaard. Dat stimuleert me nog meer om door te gaan...” n

Liliane Stakenborghs