Mantelzorger Hilde coacht mantelzorgers

“Ik vond het in het begin vreselijk als mensen mij een mantelzorger noemden. Ik associeerde dat met mensen die niets anders doen dan voor zorgbehoevende mensen zorgen, wiens leven daar volledig in opgaat. Dat zorgen voor mama deed ik graag, maar mijn leven, mijn gezin, mijn werk zou ik niet opgeven,... Dus hield ik alle ballen in de lucht en dan kan het wel eens fout lopen als de zorg steeds zwaarder wordt.” Dat is ook wat Hilde Vandebroek (50) overkwam toen zij voor haar moeder met kanker en dementie zorgde. “De mentale belasting van mantelzorgers wordt zwaar onderschat. Mensen denken: om de was te doen of eten te maken, kan je toch hulp vragen. Dat is zo. Maar de toenemende zorgvraag maakt de verantwoordelijkheid groot. En dan al die minder leuke beslissingen die je moet nemen, zoals de autosleutels van je ouders afnemen of de verhuis naar een woon-zorgcentrum, Je moet altijd zo sterk zijn. Als ik – zeker in het begin – iemand had gehad die naar mijn zorgen had geluisterd en mee kon nadenken over mogelijke oplossingen, had ik me misschien niet zo vaak alleen gevoeld.” Zelf vond Hilde troost in het neerschrijven van haar ervaringen. Om andere mantelzorgers te helpen schreef ze, in samenwerking met Samana, het boek ‘Me-time, journal voor mantelzorgers’.

Toen Samana het idee opvatte om ervaren mantelzorgers op te leiden tot mantelzorgcoach heeft Hilde geen seconde getwijfeld. “Ik vind dit zo belangrijk. Nu ik met mijn pa weer hetzelfde meemaak, bewaak ik veel beter mijn grenzen. Bij mijn moeder kon ik dat niet. Mantelzorger worden, dat overkomt je. Vandaar dat contact met andere mantelzorgers. Zij hebben maar een half woord nodig om te begrijpen wat je doormaakt. Je moet je niet verdedigen voor je verdriet of beslissingen. Ervaren mantelzorgers kunnen je bijstaan als je door emoties wordt overmand, ze kunnen je ondersteunen in moeilijke periodes.”