Lieve Snellings laat dieren spreken

Een moeilijke boodschap breng je nog het best met schattige diertjes. Zeker als je een archief vol fantastische foto’s hebt van rode eekhoorns en bosmarmotten. De diertjes inspireerden Lieve Snellings (67) om een kinderboek te schrijven dat uitlegt wat je moet doen om je te beschermen tegen het coronavirus.

“Het is mijn vierde kinderboek met Margot de bosmarmot als hoofdpersonage”, zegt de natuurfotografe. “Ik ben al zo’n 20 jaar fotograaf in bijberoep, maar met natuurfotografie ben ik pas 12 jaar geleden begonnen, toen ik mijn partner leerde kennen. Ze woont in Canada en in haar tuin zitten veel eekhoorns en een familie bosmarmotten. Wanneer ik daar ben, trek ik elke dag de tuin in om foto’s te nemen. Het is zo rustgevend. De eerste weken moeten de diertjes altijd wat aan mijn aanwezigheid wennen. Maar zeker eekhoorns zijn nieuwsgierige diertjes. Die kan ik na een tijdje al tot op twee meter naderen. De bosmarmot is wat schuwer.” Maar wat doe je met zo’n fotoarchief? De kinderen van haar petekind brachten haar op het idee ze te verwerken tot een kinderboek. “Wanneer ik in de tuin lig met mijn fototoestel in de aanslag, fantaseer ik zelf ook dat die diertjes een eigen karaktertje hebben. Eerst dacht ik dat de rode eekhoorn de ster van het verhaal zou worden, tot er een bosmarmot opdook in de tuin.”

In haar meest recente boek ruikt en proeft Margot de bosmarmot de paardenbloemen niet meer. En ook de andere dieren van het bos hebben vreemde symptomen. En dus gaat dr. Sarah op onderzoek. “Ik heb 40 jaar op de spoedafdeling van het UZ Leuven gewerkt, als dispatcher. Een drukke, maar heel fijne job”, verduidelijkt Lieve. “Ik kan me de sfeer die er nu heerst bij mijn ex-collega’s zo voorstellen en vond dat ik iets moest doen. Door kinderen de hygiëneregels uit te leggen, draag ik mijn steentje bij. Ik heb vooral aandacht gegeven aan mondmaskers, omdat dat iets visueels is. En voor kleine kinderen is het best raar om iedereen met een mondmasker te zien. In het beste geval bewijst mijn boekje slechts tijdelijk haar nut en wordt het nadien een historisch document van deze vreemde periode.”