Lezersforum

deze rubriek is er voor u! Wilt u uw mening over gelijk welk onderwerp meedelen? Schrijf, fax of mail naar: Plus Magazine-Lezersforum, Raketstraat 50 bus 10, 1130 Brussel. Fax: 02 702 46 02, e-mail: redactie@plusmagazine.be. Anonieme brieven of mails worden nooit opgenomen en de redactie behoudt zich het recht voor lezersbrieven in te korten.

Lijfrente

In uw artikel Elke maand een extra rente bovenop uw pensioen (in Plus Magazine van april) besteedt u onder meer uitgebreid aandacht aan de verkoop van een woning op lijfrente. Ik heb deze formule voorgesteld aan mijn notaris maar hij raadt dit alleen aan als je kunt verkopen aan familieleden of goede vrienden die solvabel zijn. Verkoop op lijfrente aan mensen die je niet kent, vindt hij te riskant. Als ze hun maandelijkse betalingen staken, ben je immers verplicht tegen hen een proces in te spannen. Bovendien is het niet zeker dat die maandelijkse rente zal volstaan als je later grote gezondheidskosten krijgt. Daarom blijf ik mijn huis houden. Als ik later (ik ben nu 69) grote ziektekosten krijg, kan ik het nog verkopen en naar een huurflatje verhuizen.

Respecteer hun keuze!

Uw artikel over (klein)kinderen die in het buitenland wonen, was ons recht uit het hart gegrepen ( Plus Magazine mei). Onze dochter woont met haar Australische man in Brisbane en ze hebben een tweeling. Natuurlijk vinden we het erg dat we die tweeling niet geregeld kunnen knuffelen. Maar we bellen elke week drie tot vier keer via Skype, we e-mailen foto’s en we gaan eens per jaar bij hen op vakantie. We ontdekken daar een prachtig land en het geluk van onze dochter. Ze is er echt opengebloeid en door haar schoonfamilie als een eigen kind aanvaard. Onze zoon heeft met zijn Belgische vrouw drie kinderen en heeft nu plannen om les te gaan geven in Haïti. Misschien hebben we dus binnenkort niemand meer om te knuffelen. Maar hebben wij als ouders het recht om het geluk van onze kinderen tegen te werken? Juist door hun keuze te respecteren geven we ze kansen.

Single

Sommige media publiceren om de haverklap flitsende artikelen over hoe leuk het leven van een single kan zijn, maar helaas is de realiteit meestal anders. Je kunt zogenaamd doen en laten wat je wilt, dat is juist. Maar je dag blijft al te vaak zonder inhoud. Theoretisch heb je alles wat je dromen kunt en toch kom je veel te kort. Eén troost: we zijn met vele honderdduizenden van beide geslachten. Alleen wanneer je samenkomt met andere singles, kan een dag opnieuw inhoud krijgen en kun je weer lachen.

Genoeg werk?

“Er is genoeg werk”” en “Werkloosheidsuitkeringen moeten beperkt worden in de tijd”. Karel Van Eetvelt van Unizo kan het niet genoeg herhalen. Ik ben 54, spreek vlot vier talen en heb tot zes jaar geleden gewerkt als sales- en marketingverantwoordelijke voor een telecombedrijf. Er kwam toen een reorganisatie en als oudste (48!) moest ik opstappen. Ik heb maandenlang gezocht naar een nieuwe job, maar na meer dan 100 sollicitaties moest ik vaststellen dat mijn leeftijd een onoverkomelijke hindernis vormde. Uiteindelijk stelde een kleine KMO mijn ervaring zeer op prijs. Mijn nettosalaris van vroeger werd nu mijn brutowedde, maar dat had ik ervoor over omdat ik actief wilde blijven. Bovendien vond ik mijn nieuwe werkkring zeer aangenaam. Binnenkort zal ik echter weer op straat staan, want het bedrijfje wordt doodgewurgd door de prijzenpolitiek van de multinationals. Het gaat om een kleine KMO, dus géén brugpensioen of tewerkstellingscel. Ik zal dus moeten stempelen en volgens de principes van de heer Van Eetvelt terugvallen op een leefloon. Ik voel me veel de dynamisch om nu al te niksen, maar niemand wil mij nog.

Straffeloosheid: nooit!

De Liga voor de Rechten van de Mens kant zich tegen camera’s op de openbare weg omdat ze een inbreuk op de privacy zouden vormen. De afschuwelijke moord in het Brusselse Centraal Station heeft bewezen dat veiligheid veel belangrijker is dan privacy. Zelf ondervind ik geen enkele hinder van die camera’s. Ook de straffeloosheid van kleine misdrijven, waarvoor de procureur des Konings van Oudenaarde onlangs pleitte, is compleet onaanvaardbaar. Kleine misdrijven kunnen voor zwakkere mensen grote en langdurige gevolgen hebben.