Lezersforum

e-mail georgievl@hotmail.comalexander.dhoest@soc.kuleuven.ac.beHet manifest Actieve 50-plussers zijn onmisbaar van Jaak Gabriëls ( Plus Magazine april) is waarschijnlijk gemaakt door een clubje van goed verdienende mannen die na hun werkuren thuis geen huishoudelijk werk meer moeten doen. Ik ben 53 jaar, werk alles bij elkaar meer dan 30 jaar en moet alleen een gezin onderhouden, sinds mijn man me negen jaar geleden liet zitten met twee kinderen. Momenteel neem ik ook een groot deel van de zorg voor mijn 85-jarige moeder op mij (mijn broers denken: onze zus regelt dat wel). Resultaat: als ik 's avonds van mijn werk thuiskom, mag ik nog een tweede shift draaien. Ik kan u verzekeren dat ik snak naar het einde van mijn loopbaan. Maar ik heb nog bijna zeven jaar te gaan om dan nog maar een gedeelte van mijn pensioen te krijgen. Beste heer Gabriëls, ik zou dolgraag wat meer misbaar worden! We zijn verplicht euro25 te betalen voor onze zorgverzekering. Mogen we dan ten minste verwachten dat we dit in mindering kunnen brengen op onze belastingen zoals gebeurt voor ziekteverzekering en solidariteitsbijdrage? Noot van de redactie: dit idee botst helaas met de staatsstructuur. De zorgverzekering is een Vlaams initiatief de personenbelasting blijft federaal.In de vorige Plus Magazine had u veel aandacht voor mensen die thuis hun bejaarde ouder(s) opvangen. Ik verlang dat zeker niet van mijn kinderen. Toen ik een jonge kerel was, moest mijn vriendin thuis voor haar inwonende (maar demente) grootmoeder zorgen, telkens wanneer haar ouders weg moesten. Dat was alles behalve leuk, vooral omdat haar broers dat nooit hoefden. Ouders die beslissen hun eigen bejaarde ouder(s) in huis te nemen, moeten daar zelf de verantwoordelijkheid voor dragen en die niet doorschuiven naar hun kinderen. Sinds ik een jaar geleden bij mijn vader (80 jaar) ben gaan inwonen, heeft hij weer levensvreugde gekregen. En daarom weet ik dat ik de juiste beslissing heb genomen. Het is niet altijd gemakkelijk maar met wederzijds respect voor elkaars privacy en met goede afspraken verloopt het samenwonen vrij vlot. In 1983 heb ik mijn loopbaan in het onderwijs opgegeven om mee te werken met mijn man (een zelfstandige). In 1997 is hij overleden. Omdat ik toen te jong was voor mijn onderwijspensioen, kreeg ik een overlevingspensioen van de kas voor zelfstandigen. In 2003 was ik wel pensioengerechtigd bij het onderwijs en kreeg ik een half pensioen (logisch, wegens mijn halve loopbaan). Ineens had ik echter geen recht meer op dat zelfstandigenpensioen. Reden? Er wordt voor het overlevingspensioen met plafonds gewerkt en mijn onderwijspensioen ligt net boven het plafond van... euro 645. Met zo'n laag plafond kan bijna niemand met een gedeelde loopbaan (als loontrekkende en als zelfstandige) van dat overlevingspensioen genieten. De miljoenen franken die mijn man in de pensioenkas heeft gestort, zijn dus allemaal voor de staat. Ik accepteer dit niet en wil een actie voeren, eerst via de ombudsman voor de pensioenen, dan via de pers. Wie in hetzelfde geval verkeert, vraag ik contact met mij op te nemen. Naar aanleiding van 50 jaar televisie onderzoek ik wat kijkers zich herinneren van de Vlaamse series die de BRT vroeger uitzond. Daarom durf ik deze oproep doen om me via een brief of een e-mail uw antwoord op de volgende vragen te geven: naar welke Vlaamse fictieseries keek u vroeger? Wat herinnert u zich ervan? Wat vond u goed en wat minder? Wat was uw lievelingsserie en waarom? En hebt u gekeken naar de heruitzendingen eind vorig jaar? Vermeld aub ook uw naam, leeftijd, studie en (vroeger) beroep. Alle gegevens blijven vertrouwelijk. Zeer hartelijk bedankt!