Leren omgaan met stress

Files, een slordige partner, drukke kinderen,... Het zorgt allemaal voor stress, maar daar kunt u leren mee leven. Op een stresscursus leert u anders te denken. Wij hebben het voor u uitgetest.

Ga rustig zitten, sluit de ogen, open uw geest en luister nieuwsgierig naar alle geluiden die u omringen... Word bewust van het punt waar uw lichaam op de stoel drukt... Concentreer u nu op uw ademhaling. Dat is de ontspanningsoefening waarmee de tweedaagse stage in Brussel van start gaat. Dr. Jean-Michel Delperdange leidt de stage, hij is coach en docent neurocognitieve en gedragstherapie. Tegenover hem, in een halve kring, zitten een tiental cursisten die uit zijn op tips om ballast over boord te gooien. De ene is huisarts, de andere handelsingenieur, of nog bediende bij een verzekeringsmaatschappij. Allemaal hebben ze last van stress, op professio- neel vlak of op persoonlijk vlak, of allebei.

Leer anders denken

Patrick, een informaticus van 57, bijt de spits af: “Op het werk heb ik een duobaan met een collega die nogal enggeestig is en enkel communiceert via mail. Om de muren op te kruipen!” Repliek van de coach: “Niet leuk, zo’n collega, maar het zou pas erg zijn als uw vrouw zo was, toch?” Of hoe humor helpt om te relativeren.

“Wat helpt om te kalmeren is in staat zijn om anders te denken. Geen enkele situatie is stressvol op zich. De perceptie zorgt voor stress. U moet niet wachten tot alle omstandigheden gunstig zijn om u goed te voelen”, benadrukt de coach. Neem nu Isabelle die zich opwindt over de driftbuien van haar zoon. Waarom zorgt dat voor stress? “Ik wil alles rondom mij onder controle hebben, zo ben ik opgevoed”, luidt het antwoord van de cursiste waarop de coach repliceert: “U moet anders tegen de dingen aankijken, ze relativeren, aanvaarden dat een kind nu eenmaal driftbuiten heeft!”

Zoek de voordelen

De boodschap is duidelijk: om kalm te blijven, moeten we ons eigen gedrag in vraag stellen en op zoek gaan naar de positieve kanten van situaties die we als zenuwslopend ervaren. Tijd voor oefeningen in kleine groepjes aan de hand van persoonlijke verhalen. Inspiratie zat! Leugens, ontrouw, slordigheid, incompetentie, gebrek aan loyauteit, blijken negatieve waarden te zijn. “Een collega wilde samen met mij een project opstarten, maar ze hield geen woord zodat het project nauwelijks opschoot. Ik was woest en had de indruk tijd te hebben verloren”, klaagt Thierry, 52 jaar en communicatiecoach. “Wat is de positieve kant van deze situatie?”, vraagt de docent. Niet makkelijk om daar meteen een antwoord op te geven. Na wat nadenken is het voor Thierry duidelijk. “Ik kan beter een andere partner zoeken voor dit project of er zelf werk van maken, met alle creativiteit die in mij zit!” Thierry is dolblij met zijn eigen antwoord.

Bekijk de dingen vanop een andere planeet

Na een debriefing van de oefening die erop gericht is de andere kant van de medaille te leren zien, volgt een ietwat vreemd spel. We moeten heel traag door de kamer stappen om ons bewust te worden van ons lichaamsgewicht, onze ledematen en elk detail in onze omgeving bekijken door de ogen van een buitenaards wezen. We stappen verder rond en kijken naar de andere cursisten alsof we hen voor het eerst zien. Natuurlijk denkt zowat iedereen dat hij er raar moet uitzien en vraagt zich af hoe de anderen hem zien, maar dat geeft niet. We schakelen een versnelling hoger: in een volgende fase wordt de cursisten gevraagd elkaar aan te raken (het blijft uiteraard deftig) en daarna te besnuffelen! Doel van de oefening: de prefrontale cortex stimuleren (lees ook het kader-stukje over de prefrontale attitude) en in een gemoedstoestand komen die het gevoel van ongemak weg-neemt aan de hand van zinnetjes als “zot zijn doet geen zeer”, terwijl we ons bewust worden van de last die automatismen en conventies met zich meebrengen. Want aan iemand snuffelen is not done in onze samenleving. De gêne brengt ons aan het lachen en dat lucht op. En, geloof me vrij, we hebben wat afgelachen tijdens deze oefening!

Doe de test: het auto-ongeluk

Een week na de cursus stressbeheersing raak ik betrokken bij een kettingbotsing, in het spitsuur, in een tunnel op de Brusselse ring. Allesbehalve leuk, maar wel een prima gelegenheid om de cursus aan de praktijk te toetsen. Bekomen van de aanrijding voor en achter is mijn eerste gedachte: “Verdorie. Mijn auto is naar de vaantjes en ik kom te laat op mijn afspraak”. Maar meteen daarna denk ik: “Oef, er zijn geen gewonden en ik ben ongedeerd. Er komt me vast wel iemand (leuk) wegslepen”. Tot mijn grote verbazing kan er zelfs een glimlach af naar de medeslachtoffers en denk ik aan al diegenen die nu in de file staan door dit ene ongeval. Te midden deze chaos heeft de koelbloedigheid het gehaald van de stress. Bij een vorig auto-ongeluk (voor deze cursus) was ik in paniek en boos op de chauffeur die het ongeval had veroorzaakt. Totaal zinloos: ik werd er alleen maar bozer en dus nog meer gestrest door! n

Info: www.prefrontality.be

Olivia Van de Putte