Kristin Praet maakt klimaatpin
Een bronzen wereldbol met daarop twee diepe voetstappen. Met deze pin wil Kristin Praet (62) geld inzamelen voor de klimaatzaak. De juweelontwerpster droomt er al jaren van om iets concreets op poten te zetten voor het goede doel, maar wegens tijdsgebrek was dat er nog niet van gekomen. “De klimaatbetogers willen de regering ertoe aanzetten iets te doen voor het klimaat. Maar ik wilde ook zelf iets doen. Het klinkt misschien hard, maar hoeveel geld heb je nodig om iets te veranderen? En dus zamel ik geld in voor een duurzaam project.” Dat project koos Kristin niet op goed geluk. Ze schakelde klimaatwetenschapper Jean-Pascal van Ypersele in die hen voorstelde om URJA-energy in Noord-India te steunen. De organisatie voorziet de mensen daar van zonne-energie, leert hen aan ecologische landbouw te doen en richt scholen op voor vrouwen en meisjes. “Ik ben blij dat het een internationaal project is geworden. Luchtvervuiling stopt niet aan de grenzen. Bovendien helpen we ook de levensstandaard voor de mensen ter plaatse te verbeteren.”
“Zelf ben ik altijd wel begaan om het milieu, maar ik ben zeker niet zonder zonden. De jongste jaren ben ik er ook bewuster mee bezig in mijn werk. Ik gebruik meer hout en recycleerbare materialen in mijn juwelen. Met het beeld van die voetstappen op de wereldbol wil ik aantonen dat iedereen iets aan zijn eigen voetafdruk kan doen.”
Nu komt het erop aan zo veel mogelijk pins te verkopen. Kristin vroeg al grote winkelketens en kleine lokale handelaars en verenigingen of ze het juweeltje wilden helpen promoten. “Ik ben zelfstandige, het ondernemerschap zit in mijn bloed. Maar dit is toch anders. Omdat ik geld inzamel voor anderen, durf ik nog wat extra aan te dringen. Mijn droom is dat de nieuwslezers op televisie mijn pin dragen in primetime”, lacht Kristin.
WWW.LEAVINGYOURFOOTPRINT.EU
Danny Van Lathem is opgieter
Opgieter, saunameester of Aufgussmeister. Zo noem je iemand als Danny Van Lathem (60) die van je saunabezoek een echte belevenis maakt. “Als saunameester ben ik verantwoordelijk voor wat er in de sauna gebeurt. Ik leg de klanten uit welke regels ze moeten respecteren zodat iedereen ten volle kan genieten,” legt Danny uit. In de sauna verzorgt hij de opgietsessies. Een kwartier lang dompelt hij je onder in de juiste sfeer met muziek, geuren en de perfecte dosering warme stoom. “Voor de geur werk ik met etherische oliën. De stoom wekken we op door water op ijsballen te gieten. Met de juiste zwaaitechniek – met handdoek of waaier – breng ik de warmte tot bij de mensen.” Meestal kiest Danny voor rustige sessies, maar soms mag er al eens wat meer show worden verkocht. “De meeste mensen komen naar een sauna voor de rust en de stilte. Af en toe werken we rond een thema, zoals bijvoorbeeld latino, en dan passen we de muziek, de geuren, onze kledij en onze zwaaitechniek daaraan aan.” Onlangs won Danny zelfs het Belgisch Kampioenschap opgieten voor teams. Samen met zijn opgietpartner kon hij de jury overtuigen met een act rond de musicalfilm The Greatest Showman. “Ik speelde de vrouw met de baard”, lacht Danny, die erg ontroerd was door de commentaar van de jury. “Ik ken mijn beperkingen. Ik heb zeker niet de beste zwaaitechniek. Maar de jury was onder de indruk van ons inlevingsvermogen. Bij opgieten komt ook wel een beetje theater kijken. Je moet de mensen wat entertainen. Misschien is dat wel mijn sterkte. Ik ben kapper van beroep, ik weet hoe je met klanten moet omgaan.”
Met zijn 60 jaar is Danny een stuk ouder dan de gemiddelde opgieter. Hij rolde er zo’n drie jaar geleden eerder toevallig in. “Ik ging regelmatig naar een saunacomplex in Groot-Bijgaarden en raakte gefascineerd door dat opgieten. Toen ze extra opgieters zochten, heb ik een opleiding gevolgd. Daarin krijg je de basis mee over etherische oliën en zwaaitechnieken. Nadien is het aan jou om je eigen stijl te ontwikkelen. Ik vind het mooi om te zien dat een opgietsessie mensen echt kan ontroeren. Je ziet hen met gesloten ogen genieten.”
Paul Vanhee leert iedereen schilderen
Na een workshop van kunstschilder Paul Vanhee (71) gaat iedereen naar huis met een schilderijtje dat je met trots aan de muur kan hangen. Dat is tenminste de idee achter de techniek die Paul heeft ontwikkeld. “Ik teken zelf met houtskool een ruwe schets op het schildersdoek. Die vegen de cursisten dan weg zodat alleen de contouren zichtbaar blijven. Ik spuit dan af en toe wat olieverf op het doek die ze mogen openstrijken met een vodje of met hun vingers”, legt Paul uit. Op twee uur tijd heeft iedereen een uniek werkje mee naar huis waar toch duidelijk de hand van Paul Vanhee in te herkennen is. “Schilderen is een eenzaam beroep terwijl ik graag contact heb met mensen. Die workshops zijn mijn manier om met mijn kunst naar buiten te komen en om mensen te laten kennismaken met kunst in het algemeen.” Wie les krijgt van Paul moet wel tegen vuile handen kunnen. “Ik ben zelf nogal een ruwe schilder. Ik maak geen mooie tekeningen, maar krachtige beelden. Ik gebruik geen fijne penseeltjes, maar vodden. Ik heb er geen probleem mee om mijn techniek te delen met anderen. Als ik achteraf iets van mezelf herken in het werk van een vroegere cursist, ben ik trots. We kijken toch allemaal naar wat andere kunstenaars doen. Bovendien is wat ik aanleer in mijn workshops toch nog iets helemaal anders dan mijn werk als kunstenaar.”
Paul Vanhee ontdekte zijn eigen schilderstalent pas laat, tijdens een vakantie in Italië. “Mijn vrouw werd ziek en moest naar het ziekenhuis. Dan staat je hoofd niet meer naar toeristische uitstapjes. Om de tijd te doden, maakten mijn zoon en ik tekeningen met de wascokrijtjes die hij mee had. In de zon liep die wasco uit en ik begon dat weg te deppen en uit te vegen met een doekje. Het resultaat mocht er zijn. Terug thuis ben ik blijven tekenen en schilderen.”
Dat schilderen troost kan bieden, merkt Paul ook tijdens zijn workshops. “Dementerenden, bijvoorbeeld, zie je echt opleven omdat het iets is wat ze wél nog kunnen”, zegt Paul. “Ik geef ook elk jaar een workshop ter ere van een jongen die plots overleed. Zijn moeder weet dat hij erg geraakt werd door mijn werk. Dat zijn familie en vrienden iets maken wat hij mooi zou vinden, geeft haar troost.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier