Koopkrachtangst

Ongetwijfeld las je deze zomer een of ander artikel over de grote koopkrachtpeiling bij 2.000 Belgen. Van optimisme was niet bepaald sprake! Van 65-plussers valt dat nog enigszins te begrijpen: ruim driekwart van hen vreest dat hun koopkracht zal dalen, nog geen 5% hoopt op een stijging. Niet abnormaal, aangezien de meeste commentaren over de toekomst van de pensioenen – al dan niet terecht – ronduit pessimistisch klinken. En laat een pensioen voor de meeste betrokkenen nu net het gros van hun inkomen uitmaken!

Frappanter is hoe de jongste generatie, de 18- tot 24-jarigen, over koopkracht denkt. Op het eerste gezicht zien ze de toekomst rooskleuriger tegemoet, aangezien ruim 35% van hen denkt dat hun koopkracht de komende vijf jaar zal toenemen. Rooskleuriger, echt? Is het niet volkomen normaal dat jongeren die nog studeren of nog maar net met hun loopbaan zijn gestart, beterschap verwachten op middellange termijn? Is 35% dan niet heel erg weinig? De vraag stellen, is ze beantwoorden! Vooral in de wetenschap dat 28% van deze jongeren – slechts een fractie minder dus – een daling van de koopkracht verwacht.

En wat te denken van alle andere leeftijdscategorieën? In de groep van de 25- tot 34-jarigen hoopt nog slechts een kwart op een stijging van de koopkracht, terwijl de helft uitgaat van een daling. En het plaatje versombert nog wanneer we twee generaties verder kijken: bij de 45- tot 54-jarigen rekent nog geen 8% op beterschap, terwijl bijna 70% een koopkrachtdaling vreest. Pessimisme troef, dus! En die bijzonder donkere kijk wordt versterkt door het feit dat koopkracht plots bekommernis nummer één is geworden van de Belgen, ver vóór de klimaatopwarming. Voor covid is nog slechts een bijrolletje weggelegd, al moet het gezegd dat de peiling plaatsvond vóór het aantal infecties in juli opnieuw de hoogte inging.

Niettemin is enige relativering op zijn plaats. Ten tijde van de peiling kon je geen tv-journaal bekijken of er stond wel een autobestuurder aan de pomp te klagen over de prijs van een volle of halfvolle brandstoftank. Of er werd uitgebreid ingezoomd op de almaar duurdere voedingsproducten. Tot vervelens toe! Best mogelijk dus dat die berichtgeving de antwoorden van de televisiekijkers een beetje heeft gestuurd. Ook al valt het niet te ontkennen dat velen wel degelijk een probleem hebben met hun gasfactuur of hun vakantie duurder zien uitvallen dan gedacht. Hoe dan ook, sindsdien is de toestand ietwat gekeerd: met een forse economische vertraging of misschien zelfs een recessie in het verschiet, is de prijs van heel wat grondstoffen sinds juli aan het dalen. Blijft natuurlijk de energie die, zoals we allemaal hebben kunnen lezen, de komende winter met grote bevoorradingsproblemen dreigt te kampen. En daar is een daling van de koopkracht niets bij.