Kleren met een missie

Leeftijd heeft zo zijn voordelen. Bij het ontdekken van de nieuwste modecollectie in de boetieks, denk je algauw: ‘Dat heb ik al!’ ‘En dat ook!’ ‘En dat al helemaal!’ Dat komt omdat de mode de laatste jaren met niets nieuws uitpakt.

Want wat is nieuw? Glitters en glinsters, veel blauw en wit, met hier en daar een vleugje rood, veel zwart-wit ook, en strepen, en etno, en nog meer wit... Kortom, alles wat vorig jaar al in de winkelrekken lag... en de jaren daarvoor.

Wat dan wel nieuw is? De combinatie van kwarts roze en serenity blauw. Nieuw, écht? Een jasje van een Italiaans merk, dat ik in 2015 in de zomersolden op de kop tikte, vrolijkte toen al mijn garderobe op met diezelfde kleuren.

Of is dit misschien nieuw? Spullen zoals de Stan Smith sneakers, je weet wel, die witte Adidassen met groene strepen, die we al als puber droegen. Slim van de marketing om ze opnieuw te lanceren, niet zonder eerst een schaarste te creëren, om er vervolgens de markt mee te overspoelen. Want het moet gezegd, het marktonderzoek heeft de creativiteit vermoord, en komt daar ook openlijk voor uit. Sinds dan lijkt alles op mekaar, want wat we al kennen verkoopt beter, zorgt niet langer voor weerstand. Zo blijkt alles wat de stempel nieuw draagt, een remake te zijn: als de mode zich niet langer laat inspireren door de seventies, grijpt ze wel terug naar de eighties, enz. Vul zelf het decennium in! Het verlangen naar ‘vroeger was het beter’ werkt altijd! In tijden van crisis wordt geen enkel risico genomen. Niet door de merken. Niet door de boetieks. En evenmin door de klanten, die volwassener zijn geworden en vaker rekening houden met de prijs/kwaliteit. Kleding tegen zotte prijzen, die al na twee wasbeurten haar vorm kwijt raakt, neen bedankt, daar doen we niet meer aan!

Nu de mode, door steeds zichzelf te kopiëren, niet langer uit de mode raakt, is er toch één ding veranderd. We weten dat de mode wikt, maar de koper beschikt. En die koper heeft beslist dat het uit moet zijn met de chique, oh zo hippe mistroostige look. Als het mis gaat – iets waar de berichtgeving ons dagelijks aan herinnert -, grijpen we terug naar vaste waarden: een beige trenchcoat van goede snit die binnenkort tien wordt, een wit hemd dat overal bij past. Maar nu alles in de soep draait – de aanslagen, de economie die kwakkelt, de kerncentrales die scheurtjes vertonen, de aarde die verder opwarmt en ons van de wijs brengt – hebben we als tegenreactie enkel nog zin in vrolijke kleuren en fantasie. Daarom ook blijven glitters, waarmee we vorige maand uitpakten, trendy. Glanzende stofjes, lovertjes en andere blingblingprullen, het lijkt wel alle dagen kerst en het is onze manier om in de tegenaanval te gaan. De ananas- en ijslollyprints doen dat evenzeer. Kleren dragen een krachtige boodschap uit. En vandaag luidt die: niets of niemand zal ons ervan weerhouden van dit leven een feest te maken!

ANNE VANDERDONCKT