Keltische charmes en schatten

Met hun eindeloze stranden, hun heide vol grazende schapen, hun grillig gevormde rotsen, hun landhuizen en vissershaventjes verbergen Cornwall en Devon duizend schatten. De Keltische mythen en legenden zijn een uitstekend voorwendsel om dit hoekje van Engeland uitgebreid te verkennen.

Lang geleden bouwde een Romeins garnizoen, aangetrokken door het tin-erts in de bodem, een kamp in de verste westelijke uithoek van het Keizerrijk. Vandaag zijn er niet veel sporen meer te vinden van de Romeinse tijd en zelfs niet van de Middeleeuwen, waarvan alleen de legenden overblijven die door de barden, de Keltische dichters, werden verteld. In het begin van de XIIe eeuw was de Geschiedenis van de Britse koningen, een grotendeels verzonnen verhaal van Geoffrey van Monmouth, erg populair op de lange avonden. Het vertelde over Koning Arthur en de magische omstandigheden waarin hij werd geboren. In het kasteel van Tintagel woonden de hertog van Gorlais en zijn vrouw Ygerne, die in heel het land werd bewonderd om haar schoonheid en haar deugd. Maar hun koning, Uther Pendragon, gek van het verlangen naar de mooie hertogin, wilde dat zijn trouwe raadsman, Merlijn, zijn toverkunst gebruikte om Ygerne voor hem te winnen. Toen de hertog van Gorlais naar de oorlog vertrok, maakte Merlijn van zijn afwezigheid gebruik om de koning de gedaante van zijn rivaal te doen aannemen. En zo kwam het dat de brave Ygerne negen manden later beviel van de jonge Arthur, de bastaard van de koning van Cornwall en de vader van de Ridders van de Ronde Tafel.

Een eindeloze falaisekust

De ruïnes van het slot van Tintagel, hoog in een scherpe rotspiek gebeiteld, bieden een indrukwekkend schouwspel. Bezoek eerst het Visitor Centre in het hart van het dorp, waar u alles over Arthur kunt leren, en beklim dan de vele treden naar de top van de rots. De inspanning wordt rijkelijk beloond, want het uitzicht op de falaisekust is ronduit fantastisch! Na een welverdiende verfrissing nodigt een mooie wandelweg uit om naar het haventje Bostcasle te stappen. Langs het smalle pad, hoog boven de oceaan, ontplooit de natuur zich in totale vrijheid: wilde bloemen en brem, kliffen in het kolkende schuim van de golven, zandige kreken en in de verte een oude vuurtoren die de weg wijst.

Net voorbij Bostcasle profiteren enkele gezinnen en surfliefhebbers van het prachtige zandstrand. Verder naar het zuiden ligt de baai van Padstow. Aan beide zijden van de lange zeearm strekt het strand zich tot aan de horizon uit. Ga ook in Port Isaac langs, wanneer de vissers hun lading krabben en langoest aan land brengen. Bij valavond zingt een groepje vrolijke zeerobben zeemansliederen: a capella en met hun onvermijdelijke pint in de hand. Dit tot groot genoegen van de toeristen die de refreinen in koor meezingen. De Engelsen weten hun mooie oude tradities in stand te houden!

Een waas van geheimzinnigheid

Het aan Cornwall grenzende Devon is het land van Agatha Christie. Er hangt een waas van geheimzinnigheid over Moretonhampstead, een schilderachtig dorpje ten noorden van het uitgestrekte nationale park van Dartmoor. Smalle wegen tussen stenen muurtjes en groene hagen kronkelen door de heide en het weiland. Soms zijn ze zo smal dat er verbredingen zijn aangebracht opdat auto’s elkaar zouden kunnen kruisen. Gelukkig is het massatoerisme hier onbekend en is het prettig rijden, op voorwaarde dat u een beetje voorzichtig bent en een goede topografische kaart meeneemt. Wanneer u even stopt, moet u niet schrikken als een pony aan het raampje dag komt zeggen. Maar let op: terug groeten mag, maar houd uw afstand!

Keurig in het midden van het park ligt het piepkleine dorpje Widecombe in the Moor, met een oud kerkje in de schaduw van een indrukwekkende vierkante toren. Zoals bijna overal in de streek getuigen op het mooie kerkhofje eeuwenoude zerken, verdronken in het groen, over de tand des tijds. We zijn nu in het midden van de Moors, de woeste heide van Devon. Het landschap is bezaaid met vreemde rotsformaties, de tors die als zwerfkeien uit het niets zijn verschenen, alsof de heide zelf ze heeft voortgebracht om de schapen en de klimmers een plezier te doen. Toch bent u niet zo alleen als u denkt, want in de verte houden indrukwekkende silhouetten, zuilen van steen, u in de gaten. Met wat oefening herkent u figuren in het graniet, zoals de Bower’s man nose die op de rand van een rots lijkt te balanceren. Hier en daar herinneren een laag huisje met een strodak, een oude dame die haar rozen snoeit of een spinnende kat u aan de werkelijkheid. Er waait vast en zeker een geheimzinnige wind over Dartmoor... Sir Arthur Conan Doyle, de geestelijke vader van Sherlock Holmes, en Agatha Christie zullen het niet tegenspreken! n

A Tekst en foto’s: Guy Van de Berg