Kan jij nog zonder je smartphone?

Ik ben nu 60 jaar. Ik heb geen smartphone, wel een 'Nokia-baksteen', zoals mijn kinderen zeggen. Ik vind het jammer dat tijdens de middagpauze op het werk iedereen met zijn smart-phone bezig is. Er wordt niet meer gepraat. Vroeger speelden we met de kaarten. Dus bel ik tijdens de middagpauze naar mijn vrouw. Ook op straat zie je dat. Niemand weet nog wat er zich rondom hem/haar afspeelt. Altijd maar op die smartphone. Maar net als Adrien in jullie artikel, zal ik er ooit ook een moeten kopen. Jammer, ik had liever een kaartspel gekocht. Dirk Kerinckx Het artikel over de smartphone vond ik heel interessant. Wat ik echter mis is de financiële kant, want geen smartphone hebben, heeft lang niet altijd te maken met onwil of onkunde. Als vrijwilligster bij Samana kom ik veel in contact met chronisch zieken die moeten rondkomen met een beperkt budget. Er is niet alleen de aanschafprijs, maar het maandelijkse abonnement. Zo ook voor een pc, bij de aankoopprijs dient nog de installatie, software, beveiliging enz. te worden gerekend. Dat maakt mailen, betalen via de pc, opvragen van allerlei documenten enz. niet evident. Er worden wel overal cursussen ingericht om iedereen op de digitale weg te krijgen maar dat is niet voldoende. Onlangs zat ik op een terras en kon daar niet eens een koffietje bestellen en betalen zonder smartphone (die ik niet heb). Anoniem Ik heb een smartphone, maar beperk het gebruik ervan tot het strikt noodzakelijke. Hij staat zo goed als altijd uit. 's Avonds bekijk ik berichten. Ik gebruik hem om af en toe te bellen of te sms'en. Betalen doe ik met kaart of cash. Aanmelden op mijn e-box gebeurt met itsme. Online bankieren doe ik op pc, met kaartlezer. Onderweg de weg kwijt? Even gps checken en terug uit. De smartphone is voor mij iets als een zakdoek. Je hebt hem steeds bij, maar niet constant nodig. P. Van Herck