Just Married!

Vijftig jaar lang zijn het vrolijke vrijgezellen en dan, heel plotseling, verrassen ze hun vrienden en familieleden met de mededeling dat ze gaan trouwen. Prins Albert van Monaco (53) is niet de eerste en zal zeker niet de laatste zijn. Dus vragen we ons allemaal af: wat bezielt hen?

De flamboyante prins van Monaco leek het leventje beet te hebben: hij flaneerde voortdurend in het gezelschap van bloedmooie vrouwen en wie hem ooit zou opvolgen leek wel het minste van zijn zorgen. Zus Caroline had toch voor twee zonen gezorgd die het vorstendom van een nieuwe prins konden voorzien. En zelfs als die zouden afhaken, is er sinds 2002 een verdrag dat het vorstendom ook zonder vorst onafhankelijkheid garandeert. En toch gaat Albert nu trouwen in plaats van zijn vrije leventje verder te zetten. Onbegrijpelijk? Of toch niet?

“Wat ik heel vaak hoor van vrijgezellen, is dat altijd je zin kunnen doen wel supertof is, maar dat met de tijd thuis meer en meer de leegte toeslaat”, zegt gesprekstherapeute Martine Mingelinckx. “Bovendien wordt het moeilijker en moeilijker om mensen te vinden die even ongebonden mee kunnen profiteren van het leven. Iedereen uit je vriendenkring leeft in een gezinssituatie, je raakt geïsoleerd en veel mensen beseffen dan ook dat alleen ouder worden niet zo’n aangenaam vooruitzicht is.”

Eenzame workaholics

Niet alleen het in volle vrijheid genieten van het leven liet trouwen op de achtergrond belanden. “Veel mensen identificeren zich enorm met hun werk. Dat zijn de mensen die op de vraag om zich voor te stellen antwoorden met wat ze voor de kost doen. Ze omschrijven zichzelf enkel aan de hand van hun professionele bezigheden. Als zo’n mensen dan op hun vijftigste de balans van hun leven maken, beseffen ze vaak hoe relatief dat beroepsleven is. Ze zijn op een scharniermoment beland. Ze voelen de jonge honden in hun nek hijgen en het einde van hun carrière komt langzaam in zicht. En dan worden ze overvallen door het besef dat er misschien weinig overblijft als hun beroepsleven ten einde loopt.”

Ook de vergeefse zoektocht naar de perfecte partner begint op vijftig zijn tol te eisen. “Vijftigers beginnen het beu te worden elke keer hetzelfde mee te maken, telkens opnieuw te beginnen en te investeren in een relatie die na een tijdje toch weer op de klippen loopt. Maar ze worden realistischer. Ik hoor geregeld dat mensen tot de conclusie komen dat de perfecte partner niet bestaat en dat er meer bereidheid ontstaat om het beste te maken van een relatie, ook al lijkt de situatie niet perfect. Jonge mensen verwachten vaak te veel van elkaar. Ze stellen te hoge eisen. Als de partner die niet wil of kan inlossen, ontstaat ontgoocheling en het is de opeenstapeling van ontgoochelingen die een relatie slecht maakt. Op de duur zien ze enkel nog wat fout gaat.”

Symbool van verbondenheid

Vijftigers zijn beter in staat om te relativeren dan jongeren. Ze hebben levenservaring opgedaan en nemen naarmate ze ouder worden zelf meer verantwoordelijkheid op. “Ze zijn meer geneigd om een probleem in hun relatie te bekijken als een gemeenschappelijk probleem, in plaats van dat van de andere. Zo worden de kansen groter dat een probleem opgelost geraakt en dat een koppel uit een situatie komt met een gevoel van verbondenheid. Daar kan dan de behoefte uit voortvloeien om duidelijk aan de buitenwereld te melden dat ze bij elkaar horen. Door te trouwen.”

Die behoefte om de wereld te laten zien dat ze bij elkaar horen, is overigens niet beperkt tot mensen die als 50-plussers voor de eerste keer hun jawoord geven. “Het is geen toeval dat getrouwde koppels vaker hun trouwbeloften willen vernieuwen.”

Trouwen is dus meer dan ooit een betekenisvol gebaar. “Voor de oudere koppeltjes geldt dat nog sterker: voor 70-plussers hoort een échte relatie bezegeld te worden met een huwelijk. Zij zijn opgegroeid in een tijd dat samenwonen geen alternatief was.”

50-plussers pakken zo’n huwelijk anders aan dan jonge stelletjes, en dat niet alleen omdat ze alles zelf betalen en hun ouders een minder belangrijke rol spelen. “Vijftigers zijn selectiever bij het kiezen van vrienden. Daarom zijn er mensen die bijvoorbeeld in het buitenland gaan trouwen, enkel omringd door vrienden.”

En dan zijn er nog diegenen die trouwen om pragmatische redenen: voor de financiële bescherming die een huwelijk biedt, vooral als er kinderen uit een eerste huwelijk zijn...

Meer info over Martine Mingelinckx: www.mktraining.be en tel. 011 67 39 27.

Ariane De Borger – Foto’s: Julien De Wilde