Jos is ondergrondse gids

De mergelgrotten van Kanne, waar van 1500 tot 1958 kalksteen werd ontgonnen, waren ooit het speelterrein van Jos Thijs (62), nu leidt hij er bezoekers rond en vertelt hen onder andere over de blokbrekers, de oorlog, het prehistorisch museum, de champignonkwekers, de kapel en twee verloren gelopen Duitse studenten. “Ik kwam als kind vaak mee naar de grotten met mijn vader, die er witloof teelde. Maar ook om er te spelen. We volgden de gids die er toen rondleidingen gaf. Hij was vaak de enige met een lamp. Een keer zijn we dieper de grotten ingetrokken dan anders – verder dan het daglicht reikt. We dachten slim te zijn en onze weg met een ijzeren staaf te markeren. Maar de grond is soms zo hard dat die niet overal een afdruk had achtergelaten. We hebben uiteindelijk de uitgang gevonden, maar we hebben het mogen horen, thuis”, vertelt Jos.

Als geboren en getogen Kannenaar is Jos opgegroeid met de verhalen over de grotten. “Nu is het 16 km lange gangenstelsel afgesloten met een poort, waardoor sommige kinderen uit het dorp er nog nooit zijn geweest. We organiseren geregeld een actie om de scholen rond te leiden, om hen dit stukje geschiedenis te tonen”, zegt Jos. Maar ook andere bezoekers zijn vaak verwonderd over de omvang van de grotten. “Ik wist al veel over de grotten door wat ik heb gehoord van mijn grootouders en ouders. Maar er zijn zo veel verschillende facetten waarover je kan vertellen. Soms wil een groep meer weten over het oorlogsverleden, of over de geografie. Je moet als gids over alles wat weten. Het mooiste aan die rondleidingen is de verbazing van de mensen. Als ik hen vertel dat elke stap die we zetten één week werk heeft gevergd. Dat is enorm. En allemaal met de hand uitgehouwen!” Na een rondleiding trekt Jos terug de grotten in om alle lichten en kaarsen te doven. “Ik ben graag onder de grond. Als je niet babbelt, dan hoor je helemaal niets. In een niet-verlichte gang knip ik dan even mijn zaklamp uit. Dat pikdonker brengt mij helemaal tot rust.”