© FRÉDÉRIC RAEVENS

Jean-François Demeulemeester bouwt een boot

En niet om het even welke boot: “Ik heb mij, een beetje bij toeval, geëngageerd om een replica te helpen bouwen van een zeilschip dat in de 17de eeuw op het Grand Canal van Versaille voer”, bekent Jean-François Demeulemeester (63). Aan boord van de Eenhoorn, in de jachthaven van Brussel, legt de gepensioneerde bandenverkoper uit wat het project van vzw Maritiem Atelier inhoudt. “Ik heb verschillende scheepsmodellen gebouwd, ben vaak op cruise geweest, heb 40 jaar aan duiken gedaan,... De wereld op en in het water heeft me altijd gefascineerd. En omdat ik graag knutsel en me nuttig wil maken, heb ik mijn diensten aangeboden aan de vzw voor de bouw van het schaalmodel van een oorlogsschip dat Colbert, minister van Financiën onder Lodewijk XIV, in 1669 bestelde in Le Havre. Hij wilde de jonge Zonnekoning zo inwijden in het maritieme leven.”

“De sfeer onder de vrijwilligers is zo tof, dat ik me volledig heb geëngageerd voor deze 15 m lange boot. Ik heb de romp geschuurd, hem waterdicht gemaakt met glasvezel, de vloer gelegd, de kleine vensters achteraan gemaakt, de profielen waar de motor en de masten in moeten komen,... Ze noemen mij de MacGyver van de Eenhoorn omdat ik van geen ophouden weet. We moeten enkel nog het interieur afwerken en het zeilwerk aanbrengen. Er komen drie masten, kilometers touw en honderden takels. We willen eind september klaar zijn om deel te nemen aan Water-rAnt, een evenement voor oude schepen in Antwerpen. Onze zeilboot, die we de Eenhoorn hebben gedoopt als knipoog naar Kuifje, wordt dan opengesteld voor het publiek en zal dicht bij de kustlijn varen. We dromen er ook van om het schip naar Versailles te brengen, 350 jaar na zijn voorganger. Het is de eerste replica van een miniatuurschip. Daar zijn we fier op! Misschien wekken we ook nog andere vaartuigen uit de vloot van Lodewijk XIV opnieuw tot leven?”

WWW.MARITIEMATELIER.BE

Jean-François Demeulemeester bouwt een boot
© WIM KEMPENAERS

Lieve De Meyer is vertelkampioene

Vertellen is niet hetzelfde als voorlezen of toneel spelen. Ik sta op een podium met alleen mijn lichaam, mijn woorden en mijn mimiek als instrumenten om een wereld te creëren waarin je een publiek meetrekt. Vaak sta ik op de scène met een muzikant en zing jazzy of eigen gemaakte liederen.” Lieve De Meyer (56) vertelt enthousiast over haar vak. Ze studeerde pedagogiek en volgde toneelschool in Maastricht. “Ik zing en vertel verhalen voor wie dat wil, verder geef ik communicatietraining met storytelling als specialisatie”, zegt ze. “De rode draad door al die activiteiten is zoeken naar hoe je een boodschap in de beste vorm kan gieten.”

Toen het Antwerpse provinciebestuur vorig jaar een professionele verteller zocht voor het Sprookjeshuis in het Rivierenhof, stelde Lieve zich kandidaat. “Sindsdien vertel ik samen met drie collega’s sprookjes voor scholen. Vertellen is een uniek gebeuren. Wie voorleest, houdt zich aan een vaste tekst, in het theater vertrek je van bestaande dialogen. Maar een verteller heeft enkel de structuur van het verhaal en gaat veel vrijer met de tekst om. Het is de jazz van het theater. Ook je lichaamstaal en mimiek zijn anders. Het is echt een vak apart.” Naast bestaande verhalen vertellen, schrijft Lieve graag haar eigen verhalen. “Inspiratie vind je overal. Ik speel een voorstelling over dementie. Hiervoor kreeg ik input van mensen die in de zorg werken. En ook tijdens contacten met kinderen borrelen thema’s op die ik tot een verhaal verwerk. De criteria voor een goed verhaal? Er moet iets gebeuren en het moet spannend zijn. Voor kinderen hoort daar een happy end bij, maar bij volwassenen mag het al eens slecht aflopen.” Dat sprookjes soms gewelddadig zijn, vindt Lieve niet erg. “Een slechterik maakt het verhaal juist leuk. Kinderen weten immers dat die op het einde toch gepakt wordt. Ze leven mee met hun held en kruipen helemaal in het verhaal. Onlangs vroeg ik aan kinderen om te luisteren naar een vuur dat in de haard knetterde en te zeggen wat het hen vertelde. Ik kreeg een hele resem mooie en ontroerende antwoorden. Fantasie met een hoofdletter. Mooi toch!”

ZO 22/9, GRATIS VERTELFEEST IN SPROOKJESHUIS RIVIERENHOF, WWW.PROVINCIEANTWERPEN.BE

Jean-François Demeulemeester bouwt een boot
© WIM KEMPENAERS

Lieve De Meyer is vertelkampioene

Vertellen is niet hetzelfde als voorlezen of toneel spelen. Ik sta op een podium met alleen mijn lichaam, mijn woorden en mijn mimiek als instrumenten om een wereld te creëren waarin je een publiek meetrekt. Vaak sta ik op de scène met een muzikant en zing jazzy of eigen gemaakte liederen.” Lieve De Meyer (56) vertelt enthousiast over haar vak. Ze studeerde pedagogiek en volgde toneelschool in Maastricht. “Ik zing en vertel verhalen voor wie dat wil, verder geef ik communicatietraining met storytelling als specialisatie”, zegt ze. “De rode draad door al die activiteiten is zoeken naar hoe je een boodschap in de beste vorm kan gieten.”

Toen het Antwerpse provinciebestuur vorig jaar een professionele verteller zocht voor het Sprookjeshuis in het Rivierenhof, stelde Lieve zich kandidaat. “Sindsdien vertel ik samen met drie collega’s sprookjes voor scholen. Vertellen is een uniek gebeuren. Wie voorleest, houdt zich aan een vaste tekst, in het theater vertrek je van bestaande dialogen. Maar een verteller heeft enkel de structuur van het verhaal en gaat veel vrijer met de tekst om. Het is de jazz van het theater. Ook je lichaamstaal en mimiek zijn anders. Het is echt een vak apart.” Naast bestaande verhalen vertellen, schrijft Lieve graag haar eigen verhalen. “Inspiratie vind je overal. Ik speel een voorstelling over dementie. Hiervoor kreeg ik input van mensen die in de zorg werken. En ook tijdens contacten met kinderen borrelen thema’s op die ik tot een verhaal verwerk. De criteria voor een goed verhaal? Er moet iets gebeuren en het moet spannend zijn. Voor kinderen hoort daar een happy end bij, maar bij volwassenen mag het al eens slecht aflopen.” Dat sprookjes soms gewelddadig zijn, vindt Lieve niet erg. “Een slechterik maakt het verhaal juist leuk. Kinderen weten immers dat die op het einde toch gepakt wordt. Ze leven mee met hun held en kruipen helemaal in het verhaal. Onlangs vroeg ik aan kinderen om te luisteren naar een vuur dat in de haard knetterde en te zeggen wat het hen vertelde. Ik kreeg een hele resem mooie en ontroerende antwoorden. Fantasie met een hoofdletter. Mooi toch!”

ZO 22/9, GRATIS VERTELFEEST IN SPROOKJESHUIS RIVIERENHOF, WWW.PROVINCIEANTWERPEN.BE

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content