“Ik werd mannequin op mijn vijftigste “

Ze zijn 50 of meer en hebben energie te koop. Ze poseren voor reclamecampagnes, lopen over catwalks of spelen in televisieseries,... Eén ding hebben ze gemeen: ooit schreven ze zich in voor de modellenwedstrijd van Plus Magazine.

F otomodel? Ik? Tja, waarom eigenlijk niet? Dat was de bedenking die Sofie, Jacques, Els, Jean-Marie, Madeleine, Olga en nog duizenden anderen zich maakten op de dag dat ze zich inschreven voor de modellenwedstrijd van Plus Magazine, die deze zomer voor de veertiende keer plaatsvindt (zie p. 98). Deze zes belandden uiteindelijk op het podium van de grote finale. Nadien lieten ze zich fotograferen voor modereportages, stonden ze op de cover van Plus Magazine, defileerden op Zenith (de beurs voor de actieve senior), werden opgemerkt door andere tijdschriften, door reclame- bureaus en televisiemakers. Wat begon als een leuke uitdaging groeide voor een aantal van hen uit tot een tweede job. De tijdgeest hebben ze alvast mee. Want de Claudia Schiffers van deze wereld moeten steeds vaker plaats ruimen voor modellen waarmee iederéén zich kan identificeren. Vrouwen en mannen die bewijzen dat je perfect mooi en gelukkig kunt zijn mét een rimpeltje.

Els Moris : “Vijftigers genieten van het leven”

“Ik heb altijd gewerkt als turnlerares. Op een bepaald moment kreeg ik rugproblemen en mocht ik geen les meer geven. Ik had het daar erg moeilijk mee omdat ik mijn job belangrijk vond en een sociaal persoontje ben. In die periode zag mijn dochter de advertentie voor de wedstrijd en zij spoorde me aan om deel te nemen. Buiten alle verwachtingen won ik nog ook!”

“Na die eerste modereportage voor Plus Magazine (toen nog Onze Tijd) heb ik me ingeschreven bij een modellenbureau en rolde zo vrij vlot de modellenwereld in. Sinds april ben ik dan regelmatig beginnen werken. Vaak trouwens samen met Jean-Marie, de andere winnaar. Heel aangenaam en erg gevarieerd.”

“Het is niet omdat je vijftig bent dat je niet meer meetelt. Dat is iets wat de wedstrijd me duidelijk gemaakt heeft. Ik hoor het ook steeds meer van opdrachtgevers. Zij zien stilaan in dat piepjonge modellen gebruiken, niet altijd zinvol is. Het besef groeit dat vijftigers een kapitaalkrachtig publiek zijn, dat ze tijd en geld hebben om te genieten van het leven. Het modellenwerk voor ons zit dan ook volop in de lift.”

Els (51) was de winnares van onze wedstrijd in 2001. Naast producties in Plus Magazine was ze ook te zien in lifestylemagazines, sierde ze de catwalk tijdens Zenith en liep ze een modeshow voor hoedenmaker Elvis Pompilio. Ze speelde ook mee in een fotoverhaal in de Britse krant Daily Miror en nam deel aan Paparazza (VT4).

De kans is groot dat u haar ook al in advertenties en reclamespotjes zag, voor onder meer Stocke-meubelen, Fortis Bank en Verzekeringen, diverse medische campagnes en bedrijfsfilms voor Agfa en Philips.

Jean-Marie Vercleyen :”Ik heb altijd uitdagingen nodig”

“Waarom ik me ingeschreven heb voor de wedstrijd? Puur uit ijdelheid. Ik ben echt een ijdeltuit en ik houd van competitie. Ik heb altijd een nieuwe uitdaging nodig, en dit was er één.” Over nieuwe uitdagingen gesproken: Jean-Marie is intussen ook zeker van een plaatsje bij Expeditie Robinson, de survivalsoap die in het najaar op VT4 wordt uitgezonden.

“Voor ik de wedstrijd van Plus Magazine won, werkte ik al zeventien jaar als fotomodel. Ik kende de wereld dus. Maar de wedstrijd heeft me wel een nieuwe impuls gegeven om me meer met dat modellenwerk bezig te houden. Intussen is er ook wel wat veranderd. Zo werk ik de laatste tijd erg veel samen met Els ( Moris, de andere winnares van 2001, red). De voorbije week hebben we bijvoorbeeld 3 producties samen gedaan We stralen iets uit, zo met z’n tweeën, en dat zien opdrachtgevers en art directors ook.”

“Ik werk nog altijd voltijds op de bank, en kan daardoor eigenlijk niet zo heel veel modellenwerk doen. Vijftig tot zestig procent van de opdrachten moet ik weigeren. Misschien verandert dat over een jaar of drie, wanneer ik met pensioen ga.”

Jean-Marie (51) was eindwinnaar van de wedstrijd in 2001. U kent hem van ergens? Logisch. Sinds jaar en dag werkt hij al voor de meest uiteenlopende opdrachtgevers en bladen. In het dagelijkse leven werkt hij voor een financiële instelling.

Olga Demeulemeester : “Ik wil er goed blijven uitzien”

“Toen ik de advertentie voor de modellenwedstrijd zag in Knack, waren het vooral de prijzen die me deden dromen. Een cruise winnen, stel je voor! Dat was voor mij de belangrijkste reden om me in te schrijven. De gedachte aan eventueel modellenwerk kwam amper bij me op. Terwijl dát me nu net zoveel plezier bezorgt.”

“De wedstrijd heeft mijn leven toch wel behoorlijk veranderd, hoor. Ik was altijd erg gefascineerd door de modewereld. Voor ik trouwde, werkte ik in een textielatelier, waar ik het productieproces opvolgde. Later ben ik herstellingen en retouches blijven doen. Door die wedstrijd kwam ik opnieuw in contact met de modewereld, en dat was voor mij een heel aangename ervaring.”

“Dat ik op mijn leeftijd modellenwerk mag en kan doen, is heel erg leuk. Bovendien is het een stimulans om me extra goed te verzorgen. Ik wil er gewoon goed blijven uitzien. Ik denk ook dat ik er zelfverzekerder door geworden ben. Ik durf meer op de voorgrond te treden en daar voel ik me beter bij ook.”

“De kinderen zeggen wel eens : mama, waarom heb je dat niet vroeger gedaan, je was zo mooi vroeger. Waarop ik dan altijd verontwaardigd reageer: Ha, en nu dus niet meer...!?”

Olga (56) was eindwinnares van de modellenwedstrijd in 1998. Ze was onder meer te zien in modeshows tijdens Zenith en in modeproducties voor Libelle en Plus Magazine. Ook Quickstep, de NMBS en AXA Verzekeringen deden een beroep op haar.

Jacques Derom :”Wildvreemde mensen spreken me aan”

“Op mijn vijftigste is het tijd voor een nieuwe uitdaging! Dat had ik altijd tegen mezelf gezegd. Toen ik vijftig werd, heb ik me aan die belofte gehouden en schreef me in voor de modellenwedstrijd. En ik won de publieksprijs. Fantastisch was dat! Die wedstrijd heeft mijn leven echt veranderd. Ik ben meteen langsgegaan bij een modellenagentschap en doe nu minstens twee opdrachten per week: foto’s, mode, reclame en gastrollen in televisieseries.”

“Toegegeven, ik heb vroeger wel wat toneel gespeeld aan het conservatorium, en dat helpt. Maar toch heeft de wedstrijd voor mij horizonten geopend die ik nooit voor mogelijk had gehouden. Hij heeft me een beslissende duw gegeven om dingen te doen die al lang in mij sluimerden.”

“Ook persoonlijk ben ik erdoor veranderd: fierder geworden, zelfverzekerd ook. Wanneer ik hier in Schaarbeek op straat kom, heb ik vaak het gevoel alsof ik een BV ben: wildvreemde mensen spreken me aan voor een babbeltje. Ik ben superblij dat ik die uitdaging aangegaan heb. De wedstrijd heeft me doen inzien dat je op je vijftigste nog heel wat kunt realiseren. Ik heb er echt een gevoel van Manneke, ge kunt het aan overgehouden.”

Jacques Derom won de publieksprijs in 2000. Hij was toen vijftig. Hij werkt voltijds als directeur van een opleidingscentrum voor werklozen. U kunt hem onder meer kennen als reclamegezicht van Maredsous-kaas en Electrabel. Hij was en is in gastrollen te zien in de VRT-series Wittekerke (gemeenteraadslid Rik) en Sedes & Belli, maar ook in de VTM-reeksen Spoed en Familie. Voor de Brusselse zender AB3 werkt hij mee aan Ca va se savoir.

Sophie Van Peel : “Het streelt mijn ijdelheid”

“Ik heb me heel impulsief ingeschreven voor de modellenwedstrijd. Op een zot moment had ik zoiets van Goh, waarom niet? En ook mijn kinderen spoorden me aan. Ik deed dus zeker niet mee om in de modellenwereld terecht te komen. Het grappige is dat ik daar uiteindelijk wél beland ben en momenteel vrij veel werk heb als model.”

“Meteen na de wedstrijd heb ik zelf de touwtjes in handen genomen. Dat moet echt wel als je in die sector wilt werken. Ik ben bij modellenbureaus langsgegaan met foto’s en heb me bij verschillende bureaus ingeschreven. En ik heb er nog geen seconde spijt van gehad. Ik vind modellenwerk nog altijd heel gezellig om te doen, ook omdat er voor mij geen stress bij komt kijken. Bellen ze? Oké. Bellen ze niet? Ook geen drama, ik heb nog 1001 andere leuke dingen te doen. Het werk zelf is altijd anders, steevast op leuke locaties en in samenwerking met veel jonge mensen. Het geeft me een drive om verder te gaan. Plus het streelt mijn ijdelheid.”

“Ook mooi meegenomen is dat dit werk me een stimulans bezorgt om op mijn lijn te letten, iets wat ik anders niet zo rigoureus zou doen. Wanneer ik een opdracht in mijn agenda heb staan, is dat voor mij een belangrijke reden om extra te letten op wat ik eet.” n

Sophie is nu 59. Toen ze deelnam was ze 51. Ze won de publieksprijs en de prijs van Nivea. In een vorig leven gaf ze les kunstgeschiedenis en plastische opvoeding, daarna vervulde ze decoratie-opdrachten. Dat doet ze nu sporadisch nog, tussen het modellenwerk door. Naast in Plus Magazine was Sophie onder meer te zien in spotjes van Fortis, Belgacom, Alpro en een promotiefilmpje voor azalea’s.

Madeleine Otto : “Ideaal voor het zelfvertrouwen”

“Mijn echtgenoot had een advertentie gezien in Le Vif/L’Express en enkele foto’s van mij ingestuurd. Toen ik een oproep in de bus vond om deel te nemen aan de volgende ronde, was ik heel erg verbaasd, en tegelijk toch ook blij. Ik kon toen niet vermoeden dat ik de wedstrijd ook zou winnen!”

“Ik doe mijn job als kinesiste nog steeds heel graag, en was niet van plan die op te geven voor een carrière in de modellenwereld. Maar ik geef toe, de wedstrijd winnen was wel een goede zaak voor mijn zelfvertrouwen. Dat voelde ik vooral toen ik op Zenith mocht defileren.”

“Occasioneel doe ik wel wat modellenwerk voor een agentschap. Het doorbreekt zo’n beetje de dagelijkse routine en het is erg leuk om te doen. Als kinesist praat ik de hele dag met mensen die pijn hebben, dat is inherent aan mijn job. Wanneer ik dan eens in de mode- en mediawereld kom, ervaar ik dat echt een beetje als een zuurstofkuur. Dat geeft me positieve energie.”

“Wat ik er ten slotte ook aan overgehouden heb, zijn vriendschappen met twee andere finalistes. We hebben echt een heel warme relatie opgebouwd, en die is me veel waard.”

Madeleine (51) won de wedstrijd in 2000. Ze werkte toen en werkt nog steeds als kinesiste.

A Lieve Van de Velde