High tea wordt trendy!

High tea serveren onder een boom in de tuin, of gewoon gezellig op de salontafel. Het is veel meer dan wat vriendinnen uitnodigen voor een ontspannen babbel. High tea is een passie en een ritueel. Steeds meer mensen raken eraan verknocht.

Dat we steeds meer thee drinken, wordt bewezen door het grote aantal theehuizen dat her en der opduikt. Nu wordt ook de afternoon tea een hype. Dat kan gezellig thuis met wat vrienden maar ook bij een personeelsfeest of als cadeau wanneer iemand met pensioen gaat. Het kan zelfs worden georganiseerd als een party met een soort maître de thé, een theebutler die het gebeuren in goede banen leidt. Want thee is niet zomaar een drankje. Er zijn ontelbare soorten en kwaliteiten die we kunnen leren kennen en proeven in workshops.

Uiteraard speelt de persoonlijke voorkeur een grote rol. Sommigen vinden thee te bitter of te flets, voor anderen is het een echte passie. Ze willen er de ge-schiedenis van kennen, alle soorten proeven, er alles over weten. Zo iemand is Ann Vansteenkiste. Ze is herboriste en aromatherapeute en geeft les over theezetten aan de sommeliers van de hotelschool Ter Duinen in Koksijde. Als specialiste theeproeverij geeft ze ook workshops. Ze laat de cursisten proeven, geeft tips voor het organiseren van een afternoon tea en vertelt een heleboel leuke weetjes. Zo wil het verhaal dat de afternoon tea is ontstaan in het midden van de negentiende eeuw, en – het zal u niet verwonderen – in Engeland. Het was Anna Russell, de zevende hertogin van Bedford, die het gebruik introduceerde. Dan kozen de dames een jurk waarmee ze konden pronken, liefst één met een losse taille zodat er ruimte was voor al het lekkers dat bij de thee werd geserveerd. Om de eetlust op te wekken, maakten ze vooraf een ritje in de koets en om hun jaloezie op te wekken pakte de initiatiefneemster uit met geciseleerd zilver, of met porselein !

Zwart, groen, rood, wit,...

In die tijd was in onze streken enkel de zwarte thee gekend. Die was bewerkt om lang goed te blijven en niet te be-schimmelen tijdens de lange zeereis van China naar het Westen. Later, toen ook andere soorten zoals groene en rode varianten op de markt waren gekomen, bleven de meeste mensen echter steevast voor zwarte thee kiezen. Die smaak was iedereen gewoon, zo simpel was het. De laatste tijd wordt echter steeds vaker voor groene en zelfs voor witte thee gekozen. Ook de Oolong, een wat rodere theesoort, wordt steeds populairder. En er zijn natuurlijk ook de geparfumeerde thees. Ann Vansteenkiste: “Zo heb je jasmijnthee, thee met bloemblaadjes of met citrusvruchten. De meest bekende geparfumeerde thee is de Earl Grey. Die is geparfumeerd met bergamot en heel lekker... zolang hij maar niet in een builtje wordt gestopt.”

Hét taboewoord is gevallen: het theebuiltje. “Wat daarin zit, zijn meestal zelfs geen blaadjes meer. Het is het stof, de dust. Om het dan toch nog wat smaak te geven, worden er smaak-, kleur- en geurstoffen aan toegevoegd. Nu was het oorspronkelijke idee – een ingeving van meneer Lipton – wél goed, hoor. Het stelde iedereen in staat thee te drinken op een ogenblik dat het voor de meeste mensen onmogelijk was om echte thee te betalen. Maar vandaag is thee betaalbaar voor iedereen.”

Een zegen voor de gezondheid

“Thee is een heel gezonde drank”, pleit Ann Vansteenkiste nog. “Net zoals koffie bevat het cafeïne, wat de concentratie verhoogt, maar die komt veel trager vrij dan in koffie. Hij werkt langer. Naast het feit dat vooral de witte en groene variëteiten uitstekende antioxidantia zijn, preventief tegen kanker, oefent thee een versterkende werking uit op al onze organen: het bevordert de spijsvertering, voert afval-stoffen af, is goed voor de vorming van urine in de nieren (diurese). Maar het versterkt ook het hart en werkt preventief tegen cariës. Voor al deze zaken geniet de groene thee de voorkeur boven andere soorten die meer gefermenteerd zijn en dus een aantal eigenschappen hebben verloren.”

Dat thee ook een afslankend effect heeft, bevestigt onze specialiste met de glimlach. “Vooral de Pu Erhthee die in reformhuizen te koop is. Hij wordt verkocht in nestjes – harde, samengekoekte bruine halve bolletjes. Hoe ouder deze thee is, hoe beter de werking. Belangrijk is dat hij niet inwerkt op de schildklier zoals sommige kruidenmengsels, maar wel op de spijsvertering. Die wordt ver-sneld.”

Ann Vansteenkiste schenkt met vloeiende, gracieuze bewegingen onze kopjes in. “Een goede thee proeven heeft iets van een ceremonie”, zegt ze. “Het is als een wijn degusteren. Zo kun je een Margarets’s Hope Darjeeling First FlushFTGFOP1 perfect vergelijken met een Saint-Emilion of een Saint-Estephe.”

De naam van die thee verraadt dan ook zijn kwaliteit. Het betreft een Darjeeling uit de tuin Margarets’s Hope. First Flush slaat op de eerste pluk van het voorjaar, FTGFOP op Finest Tippy Golden Flowery Orange Pekoe en de 1 duidt de hoogste kwaliteit aan.

Vijf gouden regels

Als er één volk bestaat dat over een rijke theetraditie beschikt, zullen het de Britten zijn. Maar zij houden zich dan ook nauwgezet aan vijf gouden regels:

eerst verwarmen ze hun theepot door er kokend water in te gieten, daarna voegen ze exact één theelepeltje per tas toe en one for the pot, ze overgieten dat met heet maar niet-kokend (!) water, laten het geheel 3 tot 5 minuten trekken, roeren dan en serveren. Zo hoort het, en niet anders!

De Britten hebben zelfs nog een zesde regeltje, in de marge: ze wassen hun theepot nooit uit! Ann Vansteenkiste heeft er enkele bedenkingen bij. “De hoeveelheid thee die in de pot wordt gedaan, mag niet te ruim zijn. Wij zijn niet gewoon om zo’n sterke thee te drinken. Ook mag hij niet te lang trekken, anders komen te veel tannines vrij, wat hem bitter maakt. Drie minuten is ideaal, vijf minuten maakt de thee al vrij bitter.

Katrien Vervaele