Het paradijs was nog nooit zo tastbaar

De Malediven waren lang een louter honeymoonbestemming. Vandaag zijn ze een paradijselijke plek in de oneindig blauwe Indische Oceaan, waar 1.190 eilandjes als parels liggen te blinken en het avontuur wacht.

De ontelbare koraaleilanden en eilandjes, vaak maar een zakdoek groot, maken deel uit van niet minder dan 26 atollen die zich in de loop der tijden hebben gevormd ten zuidwesten van India. Droomeilanden met hagelwitte zandstranden voor ultieme levensgenieters. Maar ook voor wateravonturiers.

EILANDHOPPEN

Geen taxi maar een speedboot pikt me op aan de luchthaven. Een toepasselijke start voor een weekje eilandhoppen. Thinadhoo, een van de amper 200 bewoonde eilanden, steelt direct mijn hart: kleurrijke vissersbootjes, parelwitte stranden en een lieflijk dorpje.

Sinds 2009 mogen er ook kleinere hotels en pensions gebouwd worden op eilanden waar locals wonen. De luxeresorts, met elk hun exclusieve eiland, zijn daardoor hun monopolie kwijt. Dat zorgt voor goedkopere alternatieven voor die once-in-a-lifetime reis. Je kan niet anders dan verliefd worden op deze eilandjes, want niks is romantischer dan een zonsondergang in de ogen te staren, terwijl de zee glimlachend met je tenen speelt. Zelfs een avondonweer vergeef je hier gul zijn driftbui. Om te genieten van de poëzie van de eilanden hoef je niet op honeymoonreis te zijn.

ONTBIJTEN OP EEN ZANDBANK

Voor dag en dauw vertrek ik op een boottochtje. Lucht en zee spelen vandaag gelijkspel wat de intensiteit van het blauw betreft. In de verte doemt een spierwitte lijn in de oceaan op, een zandbank waarop enkel een gedekte ontbijttafel staat. Een idyllisch strookje paradijs te midden van de Indische oceaan. Mas huni bombardeer ik meteen tot mijn Maldivisch lievelingsontbijt: een mix van kokosnoot, tonijn en chili, gerold in een roshi, een dun pannenkoekje. Het Robinson Crusoë-cliché wordt hier pure realiteit. Er is geen levende ziel te zien, buiten wat visjes die speels opspringen uit het water, dat aanvoelt als een warm bad. Op de Malediven vraagt men nooit How are you? maar Are you happy? Op een plek als deze is het antwoord voluit Yes.

SNORKELEN MET HAAIEN

Groot is de verbazing als we onze boot stilleggen tussen enkele tientallen verpleegsterhaaien. Tijd om te snorkelen, zegt de kapitein. Ze lusten geen mensen, voegt hij er laconiek aan toe. De adrenalineboost is het grootst op het moment dat ik met vier medekamikazes tussen de niets vermoedende haaien spring. Als ze tegen me aanzwemmen kan ik een gilletje niet onderdrukken. Hun huid voelt aan als schuurpapier. Maar wat een kick.

Van een overdosis adrenaline naar zen: een diner op een idyllisch verlicht strand. De ruisende zee, het fijne zand tussen mijn tenen, de zwoele temperatuur en het heerlijke eten is een orgie voor alle zintuigen. De kern van Thinadhoo bestaat uit jungle, die ik na een lui dagje op het strand en een drankje in het dorp verken. Rond zonsondergang varen we uit om te gaan vissen. De chef van Plumeria, ons hotel, maakt de barracuda’s, die ik met een paar andere hotelgasten aan de haak heb geslagen, meteen voor ons klaar. Een maaltijd die we met enige trots verorberen.

VANUIT JE SLAAPKAMER DE OCEAAN INDUIKEN

Met een watervliegtuigje boven de ontelbare eilanden en koraalriffen scheren is zonder meer spectaculair. Met 200 bewoonde en 150 resorteilanden blijven er nog meer dan 800 koraaleilandjes over om Cast Away na te spelen, al zijn de overlevingskansen zo goed al nihil. De meeste eilanden, waar behalve wat palmbomen haast niks groeit, zijn immers piepklein. Gelukkig zwemt de oceaan vol vis. Wat meteen weer blijkt als ik in mijn nieuwe luxestek, Mövenpick Resort op het eiland Kuredhivaru, ga snorkelen. Dit hotel heeft zijn eigen rifs, waar de clownsvisjes en andere Nemo-protagonisten gracieus tussen de kleurrijke koralen rondzwemmen. Het is een tropische oase op een van de minst toeristische atollen. De spectaculaire watervilla waar ik logeer doet me denken aan de Tongkonan-hutten in Sulawesi. Ik geniet van de visjes die onder me door zwemmen in de gang en van het terras met privézwembad. Vanuit mijn slaapkamer kan ik recht de oceaan induiken. Gewoon chillen is hier puur genot.

LEVEN IN JE EIGEN TIJDZONE

Eten is hier een feest, als lunch eet ik een burger van wagyubeef. Lichtjes decadent maar wel heerlijk. ’s Avonds sushi en zeevruchten in Bodumas, een van de drie restaurants. Japans is samen met de Thaise, Indische en Mediterrane keuken het populairst op de eilanden en dan nog het liefst in een innige fusion. Leuk detail: de zon gaat hier een uur later onder omdat het hotel een eigen tijdzone creëerde om de dag efficiënter te benutten.

FIETSEN OVER KANDIMA

Onder de pier van Kandima, het derde resort waar ik met een watervliegtuigje wordt gedropt, zie ik babyhaaitjes op hun eerste strooptocht. Een school minivisjes daagt hen speels uit. Ik kwam naar de Malediven met het idee dat alle eilanden op mekaar lijken, niks is minder waar. En het farniente waar iedereen het over heeft, is slechts een vage illusie, want er zijn ontzettend veel activiteiten, kleine maar ook grote avonturen. Kandima – zowel de naam van het eiland als van het resort – is met zijn 3 km lengte een van de grootste eilanden. Ik huur een fiets om overal naartoe te rijden. En als je alle watersporten, bakken en bruinen beu bent, is er nog het kunstatelier, waar je met zicht op een meertje je artistieke ei kan leggen. Wijntje erbij, meer moet dat niet zijn.

DRIJVEND LUNCHEN

Kandima is een van de enige resorts die eigen groenten kweekt, die ik in elk van hun vijf restaurants kan proeven. Maar het leukst vind ik de drijvende lunch met enkel lokale gerechten in het zwembad van mijn strandvilla, die ik de laatste dag omruil voor alweer een unieke watervilla. Ook hier kan ik met haaien en roggen zwemmen, maar ik hou het op kajakken en een tweede poging dolfijnen spotten. Deze keer is het bingo wanneer net voor het eiland een hele familie naast de boot opduikt. Afsluiten doe ik in stijl met een sunset cruise, overgoten met champagne, what else?