Het nieuwe gezicht van Oostende

De muren rond de Koninklijke Villa zijn vervangen door een mooie Japanse tuin. Het Kursaal kijkt weer naar de zee en op de Visserskaai hebben de auto’s plaatsgemaakt voor een artistieke golfbreker. Oostende ondergaat een opvallende facelift.

We beginnen onze wandeling op de dijk aan het gerenoveerde Kursaal. Vandaag kijkt het witte gebouw weer trots naar de zee. Letterlijk, dan. Alle panelen die binnenin de ramen afschermden, zijn verwijderd. Vanop het podium van de grote concertzaal kun je weer de zee zien, precies zoals architect Leo Stynen het ooit bedoeld had. Het bekendste onderdeel van de renovatie zijn de horecazaken met hun trendy interieurs, zoals het restaurant Ostend Queen op het dak en het eetcafé Coffee House beneden. De Loungebar (open vanaf 20 uur) op de tweede verdieping spant de kroon: onder de exuberante luchters in de vorm van reuzenkwallen kunt u zich met een cocktail neervlijen aan de lange captain’s table of in een lederen luxesofa.

Van het Kursaal wandelen we over de dijk naar de Venetiaanse gaanderijen en de Koninklijke Villa. Neem onderweg een kijkje in de Kemmelbergstraat. Hier staan nog enkele parels van belle-époquevilla’s, een verademing tussen de appartementen. De Koninklijke Villa zelf wordt momenteel verbouwd maar in de omgeving is de vernieuwing voltooid en in de tuin aan de voet van de villa wacht nog een aangename verrassing. De oude beeldhouwwerken tussen de bomen hebben het gezelschap van hedendaagse kunstwerken (onder meer een sculptuur van Raveel) gekregen.

Een Japanse oase

Nieuw is ook de ommuurde Japanse tuin. In de schaduw van een grote olm willen alle zensymbolen de bezoeker tot rust brengen: een vijver, rotspartijen, vlakken met keien, bonsaivormen, bamboestruiken en irissen.

Indertijd had Leopold II de lange Koninginnelaan bedoeld als een statige wandelboulevard tussen het strand en het Maria-Hendrikapark. Dat grandeurgevoel keert nu terug met een wandelpad, strakke waterpartijen en een stenen art-nouveaubank. Als u de laan helemaal uitloopt, komt u in het grote Maria-Hendrikapark. Steek hier de grote vijver over via de nieuwe voetgangersbrug en u hebt het gevoel over een avontuurlijke hangbrug te lopen.

Vanuit het park bereikt u over de nieuwe wandelallee in de De Smet de Naeyerlaan een bekend stuk van Oostende: het Stationsplein en de jachthaven met het schoolschip Mercator. Toch vindt u ook hier nieuwe realisaties. Het plein is nu verkeersvrij en beplant met bomen. De Vissersvrouwen (een beeldengroep van August Michiels) is op korte tijd een populaire afspraakplek geworden.

Aan het begin van de Visserskaai wacht de nieuwste attractie: de Amandine, de laatste IJslandvaarder van ons land, is gerestaureerd en ingebed in een klein museum dat de hero-ische IJslandvisserij oproept. De beroemde viskraampjes aan de Vistrap staan er nog steeds, maar het Vissersplein is gelukkig geen parkeerterrein meer. De auto’s hebben plaatsgemaakt voor gezellige terrasjes en een grote nepgolfbreker met rotsen waardoorheen water spoelt. Door de winkelstraten van de binnenstad kunt u teruglopen naar het Kursaal, het startpunt. Ook hier vallen de facelifts op. Het Kunst- en Cultuurpaleis is een chique winkelgalerij geworden en nog deze zomer moeten de heraangelegde Van Iseghemlaan en het Nieuw Helmond opengaan. De laatste naam staat voor een gebouwencomplex met winkels en flats met opvallende muren van lichtbruine baksteen en elementen van blauwe glazuur. Het complex is langwerpig en loopt aan één uiteinde op naar de roemruchte Europabuilding, het architectonisch monster waarvoor Leopold II zich al herhaaldelijk in zijn graf moet hebben omgekeerd. Misschien zal Nieuw Helmond meer genade in zijn ogen vinden.

Van Napoleon...

Als u een halve dag uittrekt voor de boven beschreven wandeling, is er wellicht nog tijd over voor een bezoek aan de recente projecten op de oostelijke oever of in Raversijde. Het oude militaire hospitaal wordt binnenkort een trendy wijk met lofts en winkeltjes. Vlakbij bevindt zich Earth Explorer, het wetenschappelijke attractiepark dat er kwam op initiatief van ruimtevaarder Dirk Frimout. En nog wat verder, aangeschuurd tegen de duinen, ligt het Fort Napoleon. Dit vijfhoekige militaire bolwerk werd in 1811 gebouwd door het leger van Napoleon om het vasteland te verdedigen tegen een inval van de Engelsen. Sinds 2000 staat het, na een lange renovatie, weer open voor het publiek. Op het dak wacht een mooi uitzicht op de stad en de zee. Bijzonder is ook het restaurant van het fort. Het is ondergebracht in een glazen uitbouw, zodat u de indruk krijgt midden in de duinen te dineren. Nog een tip: in de zomer kunt u met een overzetbootje van het Stationsplein naar de Ooster-oever varen.

... naar Hitler

Aan het andere eind van de stad, in Raversijde, wacht het vrij nieuwe Provinciaal Domein Raversijde. Het omvat drie afzonderlijke bezienswaardigheden die u door zes eeuwen geschiedenis doen stappen. Het Memoriaal Prins Karel is de visserswoning die de prins na zijn regentschap (1944-1950) kocht en inrichtte tot een knusse villa. In de Atlantikwall worden zowel de Eerste als de Tweede Wereldoorlog met een aangrijpende authenticiteit opgeroepen aan de hand van 60 constructies, kanonnen en observatieposten, verbonden met loopgraven en gangen. Elders in het domein botst u op Klaas, een middeleeuwse visser. Hij leidt u rond door drie huisjes die zo getrouw mogelijk weergeven hoe Walraversijde er in de 14de eeuw uitgezien heeft. Opgravingen hebben geleerd dat het domein de locatie van dit vergeten dorp is geweest. Opvallend zijn de kleine bedden. Waren die middeleeuwers dan zo klein van gestalte? “Neen”, zegt onze gids, “maar ze sliepen rechtop zittend. Dan hadden ze minder last van hun hoge bloeddruk!” n

Ludo Hugaerts – Foto’s Bart Degrande