Het New York van de Belgen

In september kijkt iedereen naar New York voor de tiende verjaardag van de aanslagen op de Twin Towers. Net nu de stad een kleine Belgische golf aan het beleven is...

De wereldpremière van de “Belgische” smurfenfilm van Raja Gosnell vond eind juli in New York plaats. In de film belanden de blauwe stripfiguren van Peyo in Manhattan via een zending uit België.

Kenners met geld die in de Big Apple een werk van Andy Warhol of Niki de Saint Phalle willen kopen, weten sinds 2008 dat ze terecht kunnen in de Belgische kunstgalerij van David De Buck (511 West 25th Street).

En waar kan je sinds vorig jaar naartoe als je in New York een superlekkere taart wilt kopen? Bij de Brusselse Tartes de Françoise aan het nummer 623 van 11th Avenue.

Toeval allemaal? Niet echt. New York is de jongste jaren zichtbaar een beetje Belgisch aan het kleuren. Nog nooit heb ik in bars zoveel Belgische bieren kunnen bestellen als bij mijn vorige bezoek aan de stad. Eén sports bar had zelfs Rodenbach van het vat.

Wafels en Kuifje

De Belgische minigolf in New York is aangetrokken door pioniers zoals de restaurants Markt en BXL (nu al drie vestigingen). De grootste doorbraak kwam er echter dankzij Alain Coumont, de bedenker en oprichter van de keten Le PainQuotidien. In New York telt die al 27 vestigingen. Voor vele – altijd gehaaste – Newyorkers en pendelaars bestaat het ontbijt vandaag uit een beker koffie van Starbucks en de lunch uit een broodje van Le Pain Quotidien.

De Belgische wafelkramen Wafels & Dinges waren een instant succes in the Big Apple. Begrijpelijk in een stad waar iedereen op straat lijkt te eten. Prins Filip en prinses Mathilde lieten zich in juni graag aan één van de kramen fotograferen. Een hoogtepunt van de Belgische golf wordt dit najaar de première van de Kuifjefilm van Steven Spielberg ( Het geheim van de Eenhoorn). Als de onderhandelingen met Moulinsart (de maatschappij die de auteursrechten van Hergé beheert) rond geraken, wil de Brusselse horecamagnaat Yves Jadot volgend jaar een Kuifjecafé openen op de 40ste straat tussen Times Square en Fifth Avenue. Al wordt het een café zonder bier, want het cleane imago van Kuifje mag niet besmeurd worden door alcohol. Yves Jadot weet waaraan hij begint. Eerder opende hij in New York al zeven restaurants (waarvan vier met Belgische gerechten). Julia Roberts, Justin Timberlake en Leonardo DiCaprio werden er al eens gespot.

België scoort nog in andere domeinen dan eten en drinken. Voor het meisjeskoor Scala en de jazzmusicus Jeanfrançois Prins is New York vaste prik geworden. En hebt u al van Esther Perel gehoord? Deze Belgische psychologe en schrijfster heeft in New York een succespraktijk waar ze mensen helpt in zes talen. Toen haar bestseller Mating in Captivity (in het Nederlands vertaald als Erotische intelligentie) verscheen, was ze te gast in menige talkshow. Zij is één van de Newyorkse Belgen die elders op deze pagina’s hun favoriete plekken prijsgeven.

Een energieboost

11 september 2001 was horror, maar tegelijk joeg de tragedie een schokgolf door New York. Er kwam nieuwe energie vrij en de solidariteit van de hele wereld heeft New York geen windeieren gelegd. Meer dan ooit lijkt ze de metropool waar alles kan. Misschien maakt dat haar zo aantrekkelijk voor mensen uit “saai” België?

“Elk verblijf in New York vormt voor mij een energieboost”, getuigt lezeres Nancy Monie. “In België is het alsof ik vertraagd leef. Niet dat ik blind ben voor de negatieve kanten. Er zijn gevaarlijke buurten, de straten liggen er vaak vuil bij en het leven is er duur. Maar het is ongelooflijk hoe alles daar beweegt. Veel dingen kun je ook gratis beleven. Ik heb zo een gratis yogacursus in een park gevolgd.”

Lezeres Kathleen Berthier waardeert er de vriendelijkheid. “Toen we na tien jaar terug in België kwamen wonen, heb ik me moeten aanpassen aan de koele behandeling in winkels en horecazaken hier. Newyorkers zijn heel open, maken meteen een praatje en gaan recht op hun doel af. Men zegt wel dat die contacten oppervlakkig blijven, maar ik heb ze vooral ervaren als vriendelijk en hartelijk”.

Anne-Marie Gallo en echtgenoot Jean-Pierre Prins (hun getuigenis over 9/11 leest u hierboven) leerden zich over niets meer te verwonderen. “Op een druk metroperron zagen we ooit een man met een boa constrictor rond zijn hals. Niemand was bang. De slang bewoog haar hoofd in de richting van een klein kind en stak haar tong uit. Als reactie stak het kind zijn tong uit naar de slang. Alsof het de normaalste zaak van de wereld was.”

Ludo Hugaerts