Het mythische witte paradijs

Aan de poorten van de Camargue, tussen de Cevennen en de azuurblauwe zee, duiken raadselachtige witte piramides op in een oceaan van groen. Ontdek de ziel van een heel bijzondere badstad.

In 1968 verrees La Grande Motte, de droomstad van filosoof en architect Jean Balladur, op een onherbergzaam stuk land. Met de Mexicaanse piramides van Teotihuacan en de humanisten van zijn tijd als inspiratiebron, bouwde de jonge utopist een badstad en een jachthaven die tot in de kleinste details baanbrekend en gedurfd waren en waar het aangenaam toeven was. Sommigen schreeuwden moord en brand bij het zien van de bevreemdende betonstructuren. Maar van alle toeristische projecten die Charles De Gaulle in 1962 plande om vakantiegangers naar de kust tussen de Provence en Catalonië te lokken, verrees enkel La Grande Motte. Recentelijk kreeg de stad het label Patrimoine du XXe siècle en springt de visionaire kracht meer dan ooit in het oog. Zo wist Balladur toen al de auto grotendeels te weren.

Architectuurparadijs

Ook al blijft de visie van Balladur heer en meester, de badplaats gaat met haar tijd mee: er openden 12 hotels waaronder een volledig vernieuwd centrum voor thalassotherapie. En veel huurflats werden gerenoveerd of samengevoegd met het oog op meer comfort. La Grande Motte werkt zich stilaan op tot middenklasse-badstad.

Ellipsen, parabolen, gebouwen in de vorm van een venusschelp of een bisschopsmijter: voor architectuurliefhebbers is dit het paradijs. Bovendien kan de witte stad – de vrucht van een milieubewuste, duurzame en ecologische visie die zijn tijd ver vooruit was – prat gaan op weelderig en dicht groen. Ze telt 28.000 grote bomen die hun water halen uit een ondergronds bevloeiingssysteem. Tussen al dat groen lopen 80 km wandel- en fietspaden. Pijnbomen, laurier, lavendel, tijm, tamarisk: deze hof van Eden geurt naar het Zuiden. Kunstwerken en sculpturen sieren stoepen en pleintjes, waar het heerlijk mijmeren is over de duidelijke harmonie, de dialoog tussen yin en yang die hier de toon zet. Of u nu de jachthaven verkent dan wel door de winkelstraten kuiert, u komt ogen te kort. De kleine hulppost op het strand, het immense congrespaleis, le quartier du Levant, le quartier du Couchant, de bruggen, de straatverlichting: alles verbaast met zijn doordachte, loepzuivere lijnen.

Van februari tot Allerheiligen krijgt het grote publiek tijdens zeven verschillende rondleidingen de architecturale hoogstandjes van La Grande Motte uitgelegd. De toeristische dienst kreeg een nieuwe stek in het Jean Bartgebouw – waar licht en schaduw een ongewoon spel spelen – en staat via een hightechruimte in verbinding met het paviljoen van het Festival des Architectures Vives, dat van 19 tot 23 juni 2013 loopt en dit jaar vijf symbolische plaatsen in de stad inpalmt.

Ecologische missie

La Grande Motte hijst de zeilen van de watersport almaar hoger. Terwijl vanuit de haven tal van zeilboten het ruime sop kiezen, leven andere sportievelingen zich dichter bij het strand uit met wakeboarden, kitesurfen of parasailen. Wie houdt van de natuur en de volle zee, kan op de Esplanade Jean Baumel (in de jachthaven) terecht voor een onvergetelijke boottocht met de gedreven gidsen van Découverte du Vivant. Het hele jaar door kunt u van dichtbij grote dolfijnen, walvissen en talloze vogels observeren en fotograferen.

La Grande Motte heeft zijn schouders gezet onder een ambitieus Europees programma voor het herstel van de zeeflora in het hele Middellandse Zeegebied. Een project dat focust op diverse zeeplanten waaronder de Posidonia, een endemische plant die rond de badplaats voorkomt en van levensbelang is voor het ecosysteem van de kuststreek. La Grande Motte kreeg het ecolabel Pavillon bleu, kan prat gaan op twee Natura 2000-gebieden en bouwt in de nabijgelegen Vijver van Ponant een 2.500 m² groot watercomplex om meer ruimte te geven aan het Cestmed (Centre de Soin des tortues marines de Méditerranée). In dit centrum verzorgt men caouannes (valse karetschildpadden), een ernstig bedreigde soort, om die nadien opnieuw vrij te laten.

Sophie Dauwe – Foto’s Jean-Jacques Serol / Pepite Photography

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content