Het hart van de Karpaten

Aan de kust van de Zwarte Zee zijn er de wellness- en schoonheidsinstituten. Meer in het noorden, in de Donau-delta, een biosfeer die elke flora- en faunafan in extase brengt. Maar in het centrum van Roemenië klopt het hart van de Karpaten: in middeleeuwse steden, versterkte burchten, met fresco’s beschilderde kloosters,..

Sinds 2007 is Roemenië lid van de Europese Unie. De modernisering is volop bezig: de toestand van de wegen verbetert zienderogen en overal zijn er renovatiewerken aan de gang. De torens van duizenden gebouwen en kerken – bolvormig voor de orthodoxen, smal en recht voor de calvinisten – blinken als nieuw dankzij het verse zink.

Maar nog mooier dan alles wat de mens hier doet, is de natuur. De steden en dorpen van de drie historische regio’s – Walachijë, Transsylvanië en Moldavië – zijn gebed in sprookjes-achtige landschappen. De Karpaten vormen een zeer oude bergketen die begint waar de Alpen eindigen: van Servië tot Tsjechië.

De mysteries van Dracula

Het vaderland van Dracula, alias Vlad Tepes – het hoofdpersonage van de beroemde vampierroman van de Ier Bram Stocker (1847-1912) -, verbergt meer dan één mysterie. Hij was een genadeloze ridder van de Orde van de Draak, een man die niet maalde om een lijkje meer. Maar voor de Roemenen was en is hij vooral een held. Als woïwode (militair gouverneur) en prins – dus niet: graaf! – van Walachije en als zoon van Vlad Dracul (de Duivel) droomde hij van onafhankelijkheid in een tijdperk waarin zijn land onderdrukt werd door de Hongaren en de Ottomanen. Die strijd mocht best wat bloed en mensenlevens kosten.

Vlad stierf in 1476 op het slagveld en in de geschiedenisboeken werd hij afgeschilderd als een wreed en bloeddorstig man. Dat was de ultieme, want postume vernedering door de Hongaren, Saksen en Bojaren. Zij konden echter niet verhinderen dat Vlad uitgroeide tot een martelaar, een volksheld die ook onze gids zal zijn tijdens deze reis door de Karpaten.

Het kleine Parijs leeft voort

In de hoofdstad Boekarest, waar onze trip start, worden we verrast door de enorme lanen en pleinen met indrukkende fonteinen, doorspekt met pareltjes uit de barok en de belle époque, de jugendstil en de art deco. Evenveel herinneringen aan het rijke verleden van deze oude wereldstad. Het kleine Parijs van het einde van de 19de eeuw leeft voort, zoveel is duidelijk, al zijn de sombere gebouwen uit het communistische tijdperk ook nooit ver weg. Te voet of met de (heel goedkope) metro kunt u makkelijk alle wijken van het centrum bezoeken met hun prachtige kerken, zoals die van Cretulescu (tegenover het Onafhankelijkheidsplein) of Stravopoleos in de wijk Lipscani, een trendy voetgangerszone waar u de mooiste boetieks vindt. Onvoorstelbaar dat dit prachtige Bucaresti destijds maar de derde vesting van Walawije was, na Curtea de Arges en Târgoviste.

Duizend jaar gekweld door invallen

Curtea is een verplichte halte in elke rondreis door Roemenië. Ook wij stoppen er om de necropolis van de Roemeense koningen te bewonderen. Als u er toevallig op 15 augustus bent, zult u vanop de eerste rij ervaren hoe vroom de Roemenen nog zijn. Omgeven door Slavische landen, houden zij de traditie van het oude Dacië in ere, dat in 106 na Christus veroverd werd door de Romeinen. Meer dan duizend jaar werd dit volk gekweld door invallen van de Hunnen, de Hongaren, de Tataren. Zijn Latijnse ziel, gesteund op een stevige Byzantijnse traditie, werd erdoor gehard. Zelfs de taal heeft hier Napolitaanse accenten behouden.

Wanneer we via de vallei van de Olt Transsylvanië bereiken, valt ons op hoe de charmante stadjes die door de Saksische kolonisten gesticht werden, een heel andere wereld lijken te vormen. Sibiu, de rode stad, het barokke Brasov, het versterkte dorp Biertan en de kerkburcht van Prejmer zijn prachtig. Veel van deze dorpen staan trouwens op de Werelderfgoedlijst van Unesco. Maar ons hart verliezen we helemaal in Sighisoara. De kleurrijke straatjes van dit hoger gelegen, middeleeuwse bastion stralen charme uit. We lunchen in het geboortehuis van Dracula, bewonderen de klokkentoren en vergapen ons aan een hert op een renaissancehuis. En we snuiven vooral de sfeer op...

Pruimenalcohol en rode pompons

Wat meer naar het noorden komen we in een heel andere, maar even betoverende wereld terecht. In een schilderij vol boomgaarden, hooimijten en wilde bloemen. De ontvangst in de gezellige familiepensions is hartelijk en bij elke maaltijd hoort vanzelfsprekend veel Tuica en Palinca (pruimenalcohol). Daarna trekken we verder naar de regio Maramures, waar we de markt van Salistea bezoeken. We kruisen tientallen houten karren, voortgetrokken door paarden waarvan de koppen versierd zijn met rode pompons, als bescherming tegen het boze oog.

Voorbij de Prislop-pas (1416 m) lijken de bergen plots te krimpen en maken sombere bossen plaats voor een vruchtbare hoogvlakte vol geuren en kleuren. Houten wagens gevuld met bijenkorven worden van veld naar veld getrokken terwijl Roma druk in de weer zijn met het plukken van de bloemen waaraan de diertjes zich zonet te goed hebben gedaan.

Graftombes, kloosters, kastelen

We zijn nu in Moldavië beland, de streek die ook Boekovina genoemd wordt. Hier hebben prinsen sublieme maar pronkerige graftombes gebouwd opdat hun heroïsche veldslagen nooit vergeten zouden worden. Van de 14de tot de 16de eeuw kwamen daar nog buitengewone, prachtig beschilderde kloosters bij. Moldovita, Sucevita, Voronet... allemaal zijn ze even prachtig. De kleuren blauw en goud domineren de Bijbelse fresco’s met primitieve accenten die de plaatselijke tradities in beeld brengen, of de geschiedenis, het bijgeloof.

De slotetappe van onze rondreis start in het kasteel van Bran, waar Dracula zogezegd zou gewoond hebben (maar iedereen weet inmiddels dat dit een leugentje om bestwil is). In Sanaïa bezoeken we het Peles-kasteel in Duitse neorenaissancestijl en tot slot genieten we van een lunch in het vroegere jachthuis van de ten val gebrachte ex-president Nicolau Ceausescu. Een van de vele herinneringen die nog lang in ons geheugen gegrift zullen blijven. Tot de dag namelijk dat we dit betoverende land een volgende keer bezoeken!

Tekst: Sophie Dauwe. Foto’s: S. Dauwe / Pepite Photography