Groetjes uit vervlogen tijden

Eigenlijk is het geen verrassing: onze vakantie ont-snapt niet aan de retrorevival. En dus zijn nostalgische vakanties een trend deze zomer. We keren met genoegen terug naar de plekjes waar we als kind de zomer doorbrachten. Op het lijstje met favoriete activiteiten, in volgorde: ijsjes eten, zandkastelen bouwen, schelpjes rapen. Kortom: alles wat op de prentkaarten prijkte die op de dijk tussen de opblaasballen, de jokari’s en de scoubidous stonden uitgestald. Overigens versturen vakantiegangers opnieuw hun ‘Vele groeten’ met de post. Het kaartje in een envelop of niet? Het raakt sneller op zijn bestemming met envelop. Dus kiezen we voor de envelop. En nog tien postzegels, alstublieft. Zo komen onze kaartjes nog aan voor we zelf terug zijn uit vakantie. Dat hopen we althans.

Bloemen van crêpepapier verkopen in Oostende of De Panne, daar doen we niemand kwaad mee. Hoewel. Het risico op een teleurstelling is groot als de verwachtingen te hoog gespannen zijn. Als het verleden ons zo ideaal en geruststellend lijkt, is dat vooral omdat de tijd onze herinneringen heeft bijgekleurd. Bovendien hoort het verleden ook echt tot het verleden. Het villaatje dat onze ouders huurden aan de kust en waarvan we ons de licht muffe geur van kasten die een hele winter dicht bleven zo voor de geest kunnen halen als we even de ogen sluiten, is waarschijnlijk helemaal gerenoveerd, als het al niet werd neergehaald voor een flatgebouw. Ook de buurt is veranderd. En die geuren... Laatst nog aan de kust viel het me op dat speelgoedwinkels geen geur meer hebben (herinnert u zich de plastic geur nog die poppen en ballen uitwasemden?). Viswinkels ruiken overigens ook niet meer. Ze zijn nu functioneel en steriel: weg de geur van verse garnalen die ons het water in de mond deed krijgen. Weg ook de kar van de soepboer bij wie we in de rij stonden met een kookpot! Vandaag is het tomatensoep. En de hele straat rook naar tomaten.

En u, natuurlijk bent ook u veranderd. Uw herinneringen zijn die van een kind. De ogen waardoor u vandaag kijkt, zijn die van een volwassene die al een en ander heeft gezien. Herinneringen moeten herinneringen blijven, momenten die we koesteren, waarvan de warmte ons op de been houdt op dagen dat we het niet zien zitten. En die we zeker niet moeten confronteren met de werkelijkheid, op het gevaar af dat ze in het niets verdwijnen wanneer twee werelden met mekaar in aanraking komen die niets meer met elkaar gemeen hebben.

Toch blijft de vakantie het uitgelezen moment om weer de sfeer uit onze kindertijd op te zoeken. Om op verkenning te gaan, om verbazing, verwondering te voelen. Vakantie is geen bestemming, het is een ingesteldheid. Spring met beide voeten door de plassen, trakteer uzelf op een toren van roomijs en geniet van een heel, heel mooie vakantie!

Anne Vanderdonckt, hoofdredacteur