Grenzen

“Ik zou over Lea willen schrijven zonder woorden en dat kan niet”, zegt Joëla over haar dochter. “Misschien dat het mij, totdat ik moeder werd, was ontgaan hoe er van dochters wordt gehouden. En toen begreep ik het. Lea werd geboren en ik begreep het.” Als Lea ouder wordt, stelt haar moeder vast “dat ze iets in haar dochter heeft waargenomen waarvan ze zichzelf niet kan leren houden”. Later zal haar dochter haar verlaten, vele omzwervingen maken, maar heel af en toe iets van zich laten horen en niet vertellen dat ze kinderen heeft. Het boek begint op het moment dat Joëla voor het eerst haar kleindochters ziet. De meisjes binnen, zij aan de overkant van de straat. Een verhaal over de grenzen van het vermogen om het lot van je kinderen te bepalen.