Gent, in het teken van Valentijn

Wat is er romantischer dan met zijn tweetjes rond te dwalen in een middeleeuwse stad? ‘Gent verlicht’ leent zich perfect tot een intieme wandeltocht in het teken van Valentijn.

Vergeet de mensenmassa’s van de Gentse feesten. In de winter, met de zon laag, lijkt het alsof de middeleeuwen opnieuw de stad zijn binnengeslopen. Bovendien floepen ’s avonds de in de grond geplaatste verlichtingstegels aan die de historische gebouwen op een prachtige manier in de kijker zetten. Het lichtplan Gent Verlicht heeft al diverse onderscheidingen gekregen.

Ontrouwe zwanen en gandaham

We staan aan de Graslei, de kade langs de Leie waar de toeristische bootjes vertrekken. Hier start de rondleiding die gids An Boone ons zal geven langs de meest romantische plekjes van de stad. Het is tenslotte maar één keer Valentijn. Aan het Korenmetershuis proberen we ons het geagiteerde leven in een middeleeuwse haven voor te stellen, met dokwerkers, handelaars en gelukzoekers. Twee goudgekleurde zwanen op een gevel aan de overkant van de rivier, langs de Korenlei, eisen onze aandacht op. “In de middeleeuwen hechtten de mensen veel belang aan symbolen”, vertelt onze gids. “Hier zien we dat de twee zwanen zich van elkaar afkeren, wat een symbool van ontrouw was. In dit gebouw was dan ook een bordeel ondergebracht.” Ondertussen zijn de prostituées al lang uit het historische centrum verbannen. Ze hebben een vast onderkomen gevonden in het beruchte glazen straatje.

Langs de Groentenmarkt worden we opnieuw met vlees geconfronteerd, zij het in een heel andere vorm. Het dak van het mooi gerenoveerde Vleeshuis hangt vol met gandahammen. Dit gebouw is omgevormd tot het promotiecentrum van Oost-Vlaamse streekproducten en heeft ook een degustatieruimte waar u lekker romantisch kunt tafelen.

Verleid door Scaldis en Lisa

Aan het Sint-Veerlepleintje houden we halt voor een van de blikvangers van de oude stad. Het Gravensteen een romantische plek noemen is overdreven, en toch heeft het iets, zo sfeervol verlicht op een kille winteravond. “Pas in het begin van de 20ste eeuw werd geprobeerd om het Gravensteen een beetje op te smukken”, vertelt An Boone. “Er werden kantelen aan de robuuste torens toegevoegd om het geheel wat stemmiger te maken. Dat gebeurde ter gelegenheid van de Wereldtentoonstelling van 1913. Voordien waren er zelfs fabrieken in de burcht gevestigd. Een heel andere bestemming dus dan tijdens de 12de eeuw toen ze als dwangburcht werd gebruikt. Een militaire rol heeft het Gravensteen nooit gespeeld en ze werd dan ook maar één keer veroverd: in 1949 tijdens een studentenopstand, als protest omdat... de pintjes één frank duurder werden. Die bezetting wordt overigens nog elk jaar herdacht.”

Tegenover het Gravensteen, boven een poort van het Sint-Veerleplein, duikt de romantiek opnieuw op. Hier prijken de beelden van het Gentse liefdeskoppel Scaldis en Lisa, als symbolen van de stoere Schelde en de bevallige Leie die hier samenvloeien.

Keizerlijk, niet hoffelijk

Het gebied met de meeste historische trekpleisters is de omgeving van de Korenmarkt, het Emile Braunplein en het Sint-Baafsplein. Daar zijn ook de meest indrukwekkende gebouwen terug te vinden zoals het Belfort, de Sint-Niklaaskerk, de Sint-Baafskerk (met het Lam Gods) en de schouwburg van het NTGent, de opvolger van het Gents Publiekstheater die ook schatplichtig is aan het Nederlands Toneel Gent. Aan de Korenmarkt gonst het van de bedrijvigheid, in de vele cafés en restaurants. Veel rustiger is het aan de overkant van de Leie, in de romantische wijk Prinsenhof, waar tijdens de middeleeuwen het paleis van keizer Karel was gevestigd. De man die de Gentenaars de strop aanbond staat nu in zijn volle glorie op het Prinsenhofplein. Het standbeeld is een geschenk van de stad Toledo. Een bord met een rood hart achter hem suggereert dat hier hartstocht in het spel is, maar het gaat om... een zone 30-teken. Niet voor hartrijders, staat eronder.

Van een romantische ziel kun je Keizer Karel bezwaarlijk beschuldigen, van een grote seksuele appetijt des te meer. Hij zou in totaal een 70-tal bastaardkinderen hebben nagelaten. Eén van de vier bombastische sculpturen langs de ‘Brug der Keizerlijke Geneugten’ refereert daar expliciet naar. We zien de mooie Veerle, de dochter van een veehandelaar, die aan de keizer werd aangeboden bij één van zijn blijde intochten in de stad. Zijne majesteit dankte met een tegengeschenk... met een vertraging van negen maanden, weliswaar.

Bloemensymboliek

De Minnetuin zelf is een miniatuurreconstructie van hoe de tuin in het Prinsenhof er ooit heeft uitgezien. De struiken zijn in de vorm van hartjes uitgezet en in het mooie Huis van Alijn worden trouwkaartjes tentoongesteld uit het begin van de 20ste eeuw. Naast hun foto zien we klimop, de plant die symbool staat voor de eeuwige liefde: hij blijft altijd groeien, zomer en winter. Hier vindt u allerlei zaken uit het volksleven van vroeger: speelgoed, oude fanfarekledij, trouwkleding,... En u komt er meer te weten over dialecten en het dagelijkse leven van 1913 tot nu. Momenteel loopt er de tentoonstelling Het dagelijks leven in bewegend beeld, met oude tuin-, keuken- en vakantiefilmpjes. Een belevenis waarvan u nadien het best even kunt uitblazen in de bruine kroeg van het museum.

Het Huis van Alijn paalt aan het Patershol, één van de oudste wijken van Gent en een kluwen van kleine straatjes met cafés en restaurants. Vooral ’s avonds en in het weekend is het hier een drukke bedoening. Ideaal voor een romantische tête-a-tête, gevolgd door een wandeling in de met kasseien geplaveide steegjes. Wilt u gewoon van een heerlijke koffie genieten en naar de passage kijken, dan steekt u opnieuw even de Leie over en komt u op de Vrijdagmarkt terecht, met tal van cafés met overdekte terrassen die uitkijken op het standbeeld van de trotse Jacob van Artevelde.

Souvenir & co

De shoppingstraten zoals de Lange Munt en de Veldstraat zijn beroemd, maar je hebt ook een heleboel kleinere straten met meer typische winkeltjes en restaurants. De Volderstraat bijvoorbeeld, of Oudburg, vlakbij het Huis van Alijn. Daar ligt onder (veel) meer de snoepwinkel Temmerman, die eeuwen geleden begon als peperkoekfabriek en die inmiddels al acht generaties meegaat. U vindt er snoepwaren die typisch Gentse namen meekregen zoals nonnenbillen, lutsepoepe, cuberdons, kletskoppen en wippers.

Hebt u iets duurdere zaken nodig om te dromen, dan moet u in het Designmuseum zijn. Daar lopen momenteel twee interessante juwelententoonstellingen: één rond de art-nouveaukunstenaars Philippe Wolfers en een tweede rond ontwerper Siegfried De Buck (beide tot 9 april).

Wedden dat het warme valentijnsgevoel in u opwelt, alleen al door samen met hem of haar naar al die prachtige sieraden te kijken! n

Filip Godelaine – foto’s: Benny De Grove