Francky Devalckeneer verzorgt dierenuitvaarten

Na 32 jaar gewerkt te hebben voor een multinational in elektronicaproducten, maakte Francky Devalckeneer (53) wel een heel opvallende carrièreswitch. Hij richtte Pet Memory Art op, een uitvaartcentrum voor huisdieren. “Ik heb 32 jaar lang met veel toewijding verschillende functies uitgevoerd bij hetzelfde bedrijf. Toen ik eind 2019 ontslagen werd, was dat een koude douche. Ik ben heel blij dat ik de outplacementprocedure heb gevolgd. Daardoor besefte ik dat ik heel wat skills had opgedaan die ik nog zou kunnen gebruiken.”

“Uit de gesprekken bleek al snel dat mensen plezieren en helpen mij veel voldoening geeft. Toen in maart 2020 de coronacrisis uitbrak, werd het wel heel lastig solliciteren. Ik besloot om zelf een zaak op poten te zetten waarvoor ik elke dag met plezier zou opstaan. Een vriend vertelde mij hoe moeilijk hij het moment vond waarop zijn overleden kat werd gecremeerd. Hij moest een uur wachten en werd alleen gelaten met zijn verdriet. Zo ben ik op het idee gekomen om een uitvaartcentrum voor dieren te starten.” Na uitgebreid marktonderzoek en het verkrijgen van de nodige vergunningen, kon Francky van start gaan in april 2021.

“Het is vaak nog een taboe om toe te geven dat je verdriet hebt als je huisdier overlijdt. Mensen zeggen dan: neem gewoon een andere poes of het was toch maar een hond. Maar we beschouwen onze huisdieren steeds meer als volwaardige leden van het gezin. Ze krijgen cadeautjes met kerst, sinterklaas, op hun verjaardag,... Als het dier sterft, zijn er echter weinig mogelijkheden om echt afscheid te nemen. Ik ontvang de mensen hier in een rustig kader. Ze krijgen hun huisdier nog eens te zien, ik geef een korte, persoonlijk afscheidsrede en ze krijgen een herinneringsdoosje mee naar huis met een pootafdruk en een schriftje waarin ze kunnen tekenen of schrijven.”

Voor de urnen en herinneringsjuweeltjes werkt Francky samen met kunstenaars. “Ik geloof dat kunst troost biedt. Ik wil het afscheid zo persoonlijk mogelijk maken. Mensen komen hier binnen met veel verdriet, ik kan dat verdriet niet van hen overnemen, maar ik kan het wel verlichten. En dat geeft ook mij heel veel voldoening.”