Forum

Beste lezer, deze rubriek is er voor u! Wilt u uw mening over gelijk welk onderwerp meedelen? Schrijf, fax of mail naar: Plus Magazine-Lezersforum, Raketstraat 50 bus 10, 1130 Brussel. Fax: 02 702 46 02, e-mail: redactie@plusmagazine.be. Anonieme brieven of mails worden nooit opgenomen. De redactie behoudt zich ook het recht voor lezersbrieven in te korten.

Het al dan niet behouden van het brugpensioen blijft uw pennen beroeren. We kregen over hetzelfde thema ook brieven en e-mails van Marc Lamyns uit Heist, Emmy Herremans uit Edegem, Gerd Schröter uit Hasselt en Lucien Tinck uit Sint-Niklaas.

Oorlogskinderen de dupe?

In Italië hebben ze eind oktober massaal gestaakt omdat de regering de officiële pensioenleeftijd van 57 jaar op 65 wil brengen. Wat moeten wij in België zeggen? Bij ons is die leeftijd voor de mannen altijd al 65 jaar geweest en bij de vrouwen zal het in 2009 hetzelfde zijn.

Ik ben zopas 60 geworden. Omdat ik ‘maar’ 30 jaar gewerkt heb, moet ik dus nog tot mijn 65ste aan de slag blijven. Als oorlogskind (ik ben geboren in december 1943) voel ik me nog maar eens benadeeld. Mijn ouders, zoals die van de meeste oorlogskinderen, hadden eind jaren 50 en begin jaren 60 gewoon niet de financiële mogelijkheid om me hoger onderwijs of universiteit te laten volgen. Een goedbetaalde job, die me zou toelaten genoeg geld opzij te zetten om vervroegd met pensioen te gaan, zat er dus niet in. Ik moet gewoon blijven werken.

Is werkloosheid dan zoveel beter?

Op 56,5 jaar ben ik met brugpensioen gegaan na een loopbaan van 42 jaar, waarvan 37 jaar als polyvalent metselaar. Op 50-jarige leeftijd werd ik het slachtoffer van een ernstig arbeidsongeval. Ik hield er een gecompliceerde enkelbreuk, 15 maanden werkonbekwaamheid en een gedeeltelijke invaliditeit aan over. De behandelende artsen gaven het advies dat ik nooit meer een beroep in de bouw mocht uitoefenen. Normaal zou ik werkloos zijn geworden met een bruto-inkomen van 1000 euro per maand, de uitkering van de verzekering inbegrepen. Mijn werkgever, die zich verantwoordelijk achtte voor mijn ongeval, bood me echter een minder belastende functie aan tot ik met brugpensioen kon gaan. Ik ben op dat voorstel ingegaan en heb nog vijf jaar met veel pijn, medicaties en massages meegedraaid. Zulke situaties komen in de bouw en in andere belastende sectoren vaak voor. Zolang er geen alternatief stelsel bestaat om deze getroffen werknemers een behoorlijk inkomen te verzekeren, moet het brugpension behouden blijven. België behoort tot de vijf meest welvarende landen ter wereld. Het zou daarom een schande zijn die mensen te straffen met werkloosheid.

Wat is er mis met mooi naakt?

Fred Brouwers vindt dat erotiek best beperkt blijft tot de intimiteit van de slaapkamer ( Plus Magazine oktober en december). Dat is zijn volste recht. In ons land geldt de vrije meningsuiting en ik vind dan weer dat erotiek wel publiek mag zijn. Het feit dat er over seks nog zo veel gewauweld wordt, is toch het gevolg van de jarenlange onderdrukking van een gezonde sensualiteit en seksualiteit. Waarom moet alles of bijna alles nog steeds verborgen blijven? Alles wat mooi is, mag gezien worden. Er is toch niets mooiers dan een naakte vrouw?

Oproep aan de touroperators

Wanneer gaan touroperators en toeristische beleidsmakers eindelijk beseffen dat er steeds meer mensen alleen op reis gaan? En dat zijn echt niet alleen ouderen. Het is niet altijd gemakkelijk een vrien-din te vinden met wie je een kamer kunt delen, want dan moet je met haar overeenkomen inzake bestemming, prijsklasse en periode. Bovendien vindt niet iedereen het leuk een kamer met een ander te delen. Soms moet je zelfs het bed delen, want veel kamers hebben een tweepersoonsbed. Wanneer je dan toch de dure toeslag voor een single betaalt, krijg je vaak de slechtst gelegen double-kamer, die in dat geval dus maar half bezet wordt. Waarom worden er bij het bouwen of renoveren van hotels niet veel meer éénpersoonskamers voorzien? Ook de singletoeslag moet afgeschaft worden! In mijn kennissenkring hebben veel mensen met dit probleem te maken.

Angst voor migraine

Ik kan de panische angst van lezeres Christiane A. ( Plus Magazine, oktober) heel goed begrijpen, want ik maak hetzelfde mee. Panikeren bij het idee van een volgende migraine-aanval verandert niets aan de zaak. Die aanval zul je toch krijgen, dus is het zinloos reeds vooraf te gaan piekeren. Sinds ik dat besef, zijn mijn angsten een beetje verminderd. Ik maak nu geen plannen meer maar leef van dag tot dag.

Ludo Hugaerts