“Er wordt hier wat afgeknuffeld!”

Het gebeurde bijna zeven jaar geleden maar Conny Coene (38) uit Gent herinnert zich de scène als de dag van gisteren. Ze was toen al een tijdje officieel gescheiden en had het hoederecht over haar twee zoons (nu 12 en 16) gekregen. “Enkele jaren na mijn scheiding leerde ik een man kennen. Het klikte prima tussen ons. We gingen samenwonen en op een dag bleek ik zwanger te zijn. Ik popelde van ongeduld om het hem te vertellen, maar het werd een ijskoude douche. In plaats van euforisch werd hij woedend. Ik moet dat kind niet, zei hij. Je hebt de keuze: mij of dat kind. Pleeg een abortus! Letterlijk. Mijn antwoord kwam er al na enkele seconden: ik koos voor het kind. Hij is weggelopen en alleen nog één keer teruggekeerd om zijn spullen op te halen. Nadien heeft hij nooit nog iets van zich laten horen.

Ik wou dat kind. Ik was ook overgelukkig én trots op mezelf toen het geboren werd. Met de weinige vrienden die negatief reageerden heb ik bewust gebroken. En mijn moeder was eerst heel bezorgd maar stond uiteindelijk volledig achter mij. Aan haar heb ik al zeer veel steun gehad. Ze is met me meegegaan naar de kraamkliniek. Daar was iedereen verwittigd, zodat ik nooit geconfronteerd ben met de vraag Waar is de vader?

Ik heb het er vooral moeilijk mee dat ik alle beslissingen in verband met de opvoeding van mijn drie zoons altijd alleen moet nemen. Ik kan me niet veroorloven even te twijfelen. Ik spring en hoop dat ik goed val. Daar komen nog de financiële problemen bij, want de vader van de twee oudsten betaalt geen cent alimentatie meer. Oudercontacten, schoolfeesten, ik ga er altijd alleen naartoe. Als moeder kun je nog zo je best doen, een vaderfiguur kun je nooit helemaal vervangen, zeker niet bij jongens. Er zijn ook momenten dat ik een schouder om op te huilen vreselijk mis. Dat zijn de moeilijke dagen waar ik doorheen moet, dat weet ik. Ik probeer me dan aan hun steun op te trekken. De jongste zal wel honderd keer per dag zeggen Mama, ik zie je graag. De twee oudsten zullen me altijd verdedigen tegen de buitenwereld. En geloof me, er wordt wat afgeknuffeld in dit huis, ook al heeft de oudste het daar de laatste tijd moeilijk mee. Ooit, zo hoop ik, zullen mijn zoons zeggen Mama heeft het toch maar gedaan!”

JOëLLE Milquet (43): politica met vier kinderen “Ik ben een moeder-doet-al”

Freya Van den Bossche, Leona Detiège, Patricia Ceyssens... in de politiek treffen we nogal wat nieuwe moeders aan. Joëlle Milquet (43), de voorzitster van de Franstalige christen-democraten (CDH) spant de kroon. Zoals zoveel vrouwen vandaag combineert ze twee voltijdse banen: haar werk en het moederschap van liefst vier kinderen. Makkelijk is anders, ook al kent ze haar prioriteiten: “Mijn gezin gaat voor. Als het op een dag onhoudbaar wordt, dan stop ik met de politiek. Ik weet ook dat ik niet eindeloos kan doorgaan met dit leven vol stress. Ik moet voortdurend tien verschillende dingen combineren: een van de kinderen helpen bij het huiswerk, een persbericht nalezen, een ander kind naar een activiteit voeren, deelnemen aan een tv-debat.. Ook probeer ik met elk van mijn kinderen een heel persoonlijke relatie te houden. Mijn man zegt soms dat ik me gedraag alsof elk kind een enig kind is. Ik kan mezelf niet veranderen: ik wil consequent alles grondig doen.”

Ludo Hugaerts en Karima Amrous