Els Matthys schildert tijdsdocument

Als verpleegkundige in een Antwerps ziekenhuis én kunstenares, heeft Els Matthys (60) niet lang getwijfeld over het thema van haar meest recente schilderijen. Het ziekenhuispersoneel krijgt de hoofdrol op haar doeken, die enerzijds koud en kil bevolkt worden door witte en grijsblauwe schimmen, maar anderzijds ook veel hoop uitstralen.

“Ik had er evengoed voor kunnen kiezen om mijn creativiteit te stoppen in iets wat vooral niét aan covid doet denken, maar het is alsof ik deze schilderijen moést maken”, zegt Els Matthys. “Deze pandemie komt in de geschiedenisboeken. Mijn schilderijen zijn een soort tijdsdocument. Ik zou dit wellicht niet geschilderd hebben, mocht ik zelf geen verpleegkundige zijn. Het was voor mij ook een therapeutisch proces, ik wou wat er gebeurde een plaats kunnen geven.”

En verpleegkundigen van over de hele wereld blijken kracht te putten uit de schilderijen. “Ik heb foto’s van mijn werken gepost op een aantal Facebook- pagina’s en het is ongelooflijk hoeveel reacties ik krijg. Ik heb al zo’n 40.000 commentaren gekregen uit de VS, Australië, Frankrijk,... Een kunstprofessor uit New York wil mijn werk tentoonstellen, samen met andere kunst over covid. Dat is er nog niet van gekomen, maar het is duidelijk dat mijn doeken een gevoelige snaar raken.”

De lichtpunten in de schilderijen, verwijzen naar de hoop. Een verpleegkundige zit uitgeput voor een raam waar zonlicht doorheen schijnt. Op het laatste doek wordt er zelfs gefeest zonder mondmasker. “Ik wou toch vooral iets positiefs vertellen. Laat ons hoopvol naar de toekomst kijken en meenemen wat we uit deze crisis geleerd hebben. Al besef ik ook dat de gevolgen voor de economie enorm zijn. Ik heb als verpleegkundige altijd kunnen werken en kreeg mijn loon, maar veel mensen niet. Ik hoop dus dat de economie zich snel herpakt. Maar ik geloof ook dat dit voor veel mensen een tijd van introspectie is en dat er iets positiefs uit zal voortvloeien.”