Eilandhoppen tussen de koralen

Wanneer ik thuis mijn koffer uitpak, ruiken mijn kleren naar de vanillestokken die ik uit Tahaa heb meegebracht. Zelfs de bloemenkrans in een zijtas is nog niet helemaal verwelkt. Een droomreis door Frans-Polynesië zindert lang na.

Ik kijk met mijn snorkelbril onder water en zit meteen midden in een natuurdocumentaire van David Attenborough. Onder mij daalt een koraalwand in prachtige kleuren naar de zeebodem en wriemelen vissen in zo mogelijk nog mooiere kleuren. Ik zwem op een plaats waar het koraalrif een opening heeft gelaten en de oceaan de lagune binnenstroomt. De stroming is fors. Maar dit zijn de beste plaatsen om te snorkelen, verzekert mijn gids.

Blue lagoons

Exotische sensaties zoals deze zijn bijna overal te beleven op de 118 eilanden van Frans-Polynesië. Ze liggen in de zuidelijke Pacific, verspreid over vijf archipels, met een oppervlakte die bijna heel Europa overspant. Sommige zijn atollen (platte ringen op een koraalbodem), andere tellen indrukwekkende bergen, vaak van vulkanische oorsprong. Vrijwel allemaal – met uitzondering van de Markiezenarchipel – zijn ze omringd door een barrière van koraalriffen. Tussen het rif en de eilanden strekken zich lagunes uit van warm, helder water in blauwe en groene tinten, op een bodem van wit zand. En met paradijselijke stranden waar kokospalmen schaduw bieden. De eerste keer dat je zo’n blue lagoon ziet, knijp je in je armen: dit is echt!

Bloemenmeisjes van Gauguin

Luxueus paalhuttenhotel of eenvoudig familiepension: overal worden toeristen verwelkomd met een bloemenkrans (en uitgewuifd met een schelpenslinger). “We zijn een vriendelijk en gastvrij volk en doen dit niet alleen voor toeristen”, lacht Sylviane Terooatea, de burgemeester van het dorpje Uturoa. “Bloemen in ons haar en op onze kleding, dat zit gewoon in onze genen. We dragen ze ook thuis!”

Wat dat betreft is er weinig veranderd sinds Paul Gauguin hier zijn bloemenmeisjes schilderde. De schilder kwam in 1891 op Tahiti aan, maar reisde vrij snel door naar het Markiezeneiland Hiva Oa, waar hij nu begraven ligt. Die fascinatie voor bloemen is niet zo verwonderlijk. Het tropische klimaat schept uitbundige floraliën op bijna elk eiland. Alleen al de bougainvillea bloeit hier in 250 variëteiten. De meest populaire bloem – en het nationale symbool – is de witte tiare, een gardeniavariëteit die inheems is op Tahiti.

Levenslang tatoeëren

De bloemenkransen staan ook een beetje symbool voor de heropleving van de oude Polynesische tradities. Die werden lang nijverig onderdrukt door – voornamelijk protestantse – missionarissen, maar worden vandaag opnieuw beleefd. De overheid moedigt die herontdekking aan (Frans-Polynesië is een Franse overzees gebied met een grote autonomie en een eigen president). De bewoners planten weer auti’s aan de rand van hun tuin – een plant die de geesten moet verjagen – en de mannen laten zich weer tatoeëren. Dat tatoeëren duurt trouwens een leven lang: bij elke levensfase wordt een nieuw kunstwerkje in de huid gegrift.

Eeuwige trouw

Een rondreis van twee weken met een verblijf op drie eilanden volstaat om volop te genieten. Kies één atol en twee bergachtige eilanden uit. Het legendarische Bora Bora hoeft niet noodzakelijk wegens erg duur. Eilanden als Tahaa of Raiatea zijn minstens zo interessant en betaalbaarder. Als alternatief voor de dure paalhuttenhotels bieden de eilanden familiepensions en middenklassehotels.

Frans-Polynesië is een droombe-stemming voor huwelijksreizen, maar even goed voor het hernieuwen van huwelijksgeloften. Waaron geen renewal of the vows tussen koralen op de bodem van een lagune? Na een initiatie duikt u naar een plek waar een boog met gelukwensen is neergeplant. De duiker die u begeleidt, legt alles vast met een onderwatercamera.

Ludo Hugaerts