Een zaak voor hem én voor haar

Hoe groot de nood aan informatie omtrent erectiestoornissen ook is, voor sommigen is het taboe toch nog te groot is om er openlijk over te praten. Dus legden wij een aantal vragen voor aan een specialistenpanel bestaande uit dokter Verheyden, uroloog in het Universitair Ziekenhuis in Antwerpen, professor Enzlin, klinisch seksuoloog in het Universitair Ziekenhuis Gasthuisberg in Leuven, prof. Andriane, diensthoofd urologie in het CHU in Luik en Christine Debois, seksuologe bij dezelfde dienst. Heel de seksualiteit is een zaak van de man, de vrouw én het koppel. Erectiestoornissen kunnen het zelfbeeld van de man negatief beïnvloeden. Uit vrees dat intimiteit zal leiden tot seks en dat de erectie zal mislukken, gaan mannen zich soms afstandelijker gedragen, zoeken ze allerhande excuses om niet op hetzelfde ogenblik als hun partner naar bed te gaan, om minder tijd samen door te brengen. Vrouwen gaan de oorzaak van dit gewijzigde gedrag niet zelden bij zichzelf zoeken: ik ben niet meer aantrekkelijk, ik kan hem niet meer opwinden of hij heeft iemand anders zijn gedachten die dan door hun hoofd spoken. De enige manier om dat te voorkomen is er openlijk over te praten. Praten over liefde, intimiteit en seksualiteit is vaak een openbaring. Pas dan wordt voor vele koppels duidelijk dat bij een vrouw het verlangen - dat hoofdzakelijk mentaal is- de hoofdrol speelt, terwijl bij de man de opwinding - vooral fysiek - belangrijk is. Of dat veel vrouwen genegenheid moeten voelen om tot seks te komen, terwijl bij mannen de seksualiteit juist de manier is om hun liefde te tonen. En die seksualiteit is bij hen heel kwetsbaar. Meneer kan niet doen alsof als het een keertje niet lukt. Eerlijk uitkomen voor uw gevoelens, angsten en twijfels kan heel wat misverstanden uit de weg ruimen. Dat geldt zowel voor de man als voor de vrouw. Ook de seksualiteitsbeleving van de vrouw speelt een belangrijke rol. Ook haar verleden, interesse en eventuele problemen moeten kunnen besproken worden om tot een harmonieuze relatie te komen. Vroeger werd een hele batterij onderzoeken verricht. De mogelijke behandelingen waren toen ook vrij belastend. Nu er doeltreffende geneesmiddelen zijn, wordt veel sneller met een behandeling gestart. De ernst van het probleem en de mogelijke oorzaken worden geëvalueerd aan de hand van een vragenlijst. Roken en het gebruik van alcohol of van bepaalde geneesmiddelen (o.a. ter behandeling van depressie of hoge bloeddruk) kunnen aan de basis liggen van erectieproblemen. De overige onderzoeken (bloedafname, echo van de prostaat,...) hebben veeleer tot doel onderliggende kwalen op te sporen, maar die wel een behandeling vergen (suikerziekte, verhoogde bloedvetten, slagaderverkalking, te hoge bloeddruk...). Erectieproblemen moeten niet per se behandeld worden. Het is niet fout om erin te berusten. Maar het is wel fout om geen arts te raadplegen en niet te laten onderzoeken of eventuele onderliggende aandoeningen geen behandeling vergen. Patiënten met prostaatproblemen kunnen inderdaad erectiestoornissen hebben. De zenuwen en bloedvaten die voor de erectie zorgen, lopen vlak langs de prostaat. Een goedaardige prostaatvergroting geeft eerder zelden erectiestoornissen, net zomin als de behandeling ervan. Een erectie en een orgasme blijven mogelijk, een zaadlozing vanzelfsprekend niet aangezien er geen prostaatvocht meer is. Bij de behandeling van prostaatkanker moet de hele prostaat verwijderd worden. In dat geval is het vaak niet te vermijden dat de zenuwen die voor de erectie zorgen beschadigd raken. Soms tracht men zenuwsparend te werken, maar in geval van prostaatkanker kan dit het risico inhouden dat er daardoor toch kankercellen achterblijven. Ook de behandeling van prostaatkanker met medicijnen of bestraling kan erectiestoornissen uitlokken. Werd er zenuwsparend gewerkt dan kan men trachten snel na de ingreep met behulp van pillen de erectie in stand te houden. Zijn de zenuwbanen weg, dan liggen de zaken moeilijker. Dan kan een erectie enkel nog via een inspuiting in de zwellichamen bekomen worden. De drie geneesmiddelen die tegenwoordig beschikbaar zijn hebben allen hetzelfde werkingsmechanisme. Het resultaat wordt gemiddeld 25 tot 30 minuten na de inname merkbaar. Ook qua nevenwerkingen (hoofdpijn, maagzuur, spierklachten en blos op de wangen) zijn ze vergelijkbaar. Het grote verschil zit hem in de werkingsduur. Viagra en Levitra hebben een werkingsduur van 4 tot 5 uur, terwijl de werking van Cialis 24 tot 36 uur aanhoudt. Bij de keuze wordt rekening gehouden met de persoonlijke voorkeur en de seksuele gewoonten van de man of het koppel. Een langere werkingsduur koppelt de inname van de pil meer los van de eigenlijke seksuele daad. Erectiepillen bieden een oplossing in 70 tot 80 % van de gevallen. Vooraleer men met zekerheid kan zeggen of een product werkt of niet, moet men minstens 4 tot 5 keer een pil gebruikt hebben. En al horen de drie producten tot dezelfde geneesmiddelenklasse, toch kan het zijn dat het ene product wel werkt en het andere niet. Dus loont het zeker de moeite om verschillende doseringen en verschillende producten uit te proberen. Maar een erectiepil zorgt niet meteen voor een erectie en versterkt ook het seksuele verlangen niet. Seksuele opwinding blijft noodzakelijk. Een erectiepil lost ook geen relatieproblemen op. Soms is het nodig om naast de medicatie psychologische of seksuologische hulp in te roepen. Deze pillen aankopen via het internet is absoluut af te raden. Vaak betaal je maar krijg je helemaal niets opgestuurd of zit er in die pillen alles behalve wat erin zou moeten zitten. Er bestaat niet de minste controle op de kwaliteit. En zelfs als je toegestuurd krijgt wat je bestelt hebt, betekent dat nog niet dat je die pillen zonder gevaar kunt nemen. Zo zijn erectie-pillen taboe voor mensen die nitraten gebruiken (bijv. bij angor). Enkel een arts kan oordelen of ze voor u geschikt zijn. n