Een rare verjaardag

Zondag 9 november 2014, 10.30 uur. Ik stap bij mijn ouders binnen met een gigantisch boeket. “Oh, zo mooi! Dat had je echt niet moeten doen, schat!” Ik: “Je wordt niet alle dagen 80 jaar, he!” Mama: “Grappig, hoor”.

10.45 uur. We stappen in de auto. Papa vooraan, zijn blik op het gps, mama op de achterbank, ik aan het stuur. Op naar mijn broer! “Blablabla... en 80 jaar... blablabla.”

Mama: “Zeg, maar wat is dat allemaal over die 80 jaar? Ik ben wel nog geen 80, ik word 79!”

Ik: “Da’s een goeie! Hahaha!”

Mama, gepikeerd: “Mag ik je eraan herinneren dat ik geboren ben in 1935!”

Mijn vader: “Dat klopt!”

Oh neeeeeeeeeeeee!

12.00 uur. We komen aan bij mijn broer Marc, die ik nog niet heb kunnen briefen over onze vergissing. Dus steekt ook hij van wal:”Goeiemiddag, allemaal! Blablabla 80 jaar...”

Mama: “Ik-ben-geen-80! Ik-bengeboren-in-1935!”

Marc: “Maar Anne zei...” (een typische jongere-broer-reactie). “Maar ik heb jou toch zelf ook horen zeggen dat je 80 werd... Oh neeeeeeeeeee!”

Als ik deze anekdote vertel, krijg ik elke keer te horen: en geen van jullie beiden heeft eraan gedacht om die datum te checken? Nee, natuurlijk niet! Wie denkt er nu aan om het geboortejaar van zijn ouders te controleren? En al helemaal niet omdat mama zelf het al maanden over 80 worden had. Het gevoel dat ze bij die overgang had, bij de symboliek van dat getal, bij hoe anderen daar tegenaan kijken, en hoe zij er tegenaan kijkt, bij hoe een gezicht zonder rimpels en een jonge-meisjes-lach haar officiële geboortejaar tegenspreken. Hoe hadden we ooit kunnen denken dat ze bij het ronden van deze kaap een jaar voorsprong wou nemen? Haar manier om zich voor te bereiden op een nieuw decennium? Of wou ze die 9, die aangeeft dat je er ‘bijna’ bent, overslaan? Of gewoon dat oneven getal omzeilen, dat zoveel mensen onaangenaam vinden?

Als je erover nadenkt, hebben velen onder ons de neiging om hun leeftijd af te ronden, zelfs als hen dat een jaar ouder maakt. Bij liegen over je leeftijd denk je spontaan aan mensen die er koket wat jaartjes afdoen of mordicus weigeren om hun geboortejaar prijs te geven (lees p. 38). Maar er zijn ook mensen die er met opzet wat jaren bijdoen. Een narcistische reflex zodat men ze niet ouder zou schatten dan ze werkelijk zijn. En ze zichzelf kunnen feliciteren wanneer andere goedkeurend beamen: dat zou je niet zeggen! Of je er nu jaren bij of af doet, leeftijd is allesbehalve een onbenullig detail in een samenleving waar het één van de belangrijkste gegevens is om je te kaderen, je in een hokje te stoppen. Het getal wordt elk jaar groter, daar ontsnapt niemand aan. Maar dat belet niet dat we kunnen nadenken over de vraag: waarom heb ik wel of geen moeite met mijn leeftijd of laat hij me onverschillig? Het antwoord, als je het al kan geven, zegt heel veel over jezelf en laat je toe verder te gaan...

En mama? Wel die wordt in november 2015 tachtig jaar. Voor echt, deze keer. En na de hilarische toestanden van vorig jaar, heeft ze recht op een tweede feest! Happy Birthday to You!

ANNE VANDERDONCKT

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content