“Een groot gezin moet je runnen als een bedrijf”

Ludo Hugaerts

Ze vormen een typisch nieuwsamengesteld gezin van deze tijd. Valerie (42) was gescheiden en had de zorg voor vier jonge kinderen, toen ze haar huidige partner (53) ontmoette. Ook hij was gescheiden en had uit zijn eerste huwelijk zes kinderen, maar die zijn intussen op eigen vleugels gaan leven. In haar relatie met hem heeft Valerie vier kinderen gekregen. Samen vormen ze nu een gezin met acht kinderen. De oudste is 19 jaar, de jongste 9 maanden.

Valerie: “Ik heb een voltijdse job en één avond per week volg ik in Bozar lessen in oude tapijtkunst. Ik heb dus heel weinig tijd voor mezelf. Toch zal je me niet horen klagen. Elke dag zit vol onverwachte wendingen en ik vind dat helemaal niet belastend. Misschien zit het verlangen naar moederschap wel in mijn genen. Mijn Ierse grootmoeder had twaalf broers en zussen. Echt moeilijk zijn alleen die keren geweest dat ik ze moest vertellen dat ik weer zwanger was. De oudsten waren absoluut niet blij en hadden het heel lastig met het beeld van hun moeder als een soort van leghen. Maar telkens wanneer de baby er was, hebben ze zich meteen aan hem of haar gehecht.

Natuurlijk vergt een groot gezin een hele organisatie. Er komt evenveel bij kijken als bij het runnen van een klein bedrijf. De weekends thuis zijn veel hectischer dan de weekdagen op mijn werk. Omdat we beiden een goede job hebben, konden we ons gelukkig een groot huis veroorloven waar bijna iedereen zijn eigen kamer heeft. In het huishouden heeft iedereen zijn taken volgens een beurtrol. Geloof me, onze woning ligt er best schoon bij. Alleen de kamers van de oudsten zijn varkensstallen, maar dat is hun privéterrein.

Het gebeurt zelden dat we allemaal samen op dezelfde plaats zijn op hetzelfde moment. De jongsten eten niet op hetzelfde uur en hebben niet dezelfde activiteiten als de oudsten. En als er spanningen zijn, probeer ik die op te lossen met zin voor humor. Dat is een kwaliteit die je als ouder in een groot gezin absoluut nodig hebt. Als ik nog een kind zou willen, zal Denis me dat graag gunnen, maar ik denk niet dat het zo ver zal komen. Ik ben 42 en wil zeker niet stoppen met werken, ik heb mijn job nodig voor mijn evenwicht. Mijn partner zal de kaap van zestig gerond hebben wanneer onze jongste dochter in haar puberteit komt. Hij beseft ook dat hij zijn kinderen wellicht niet zal zien uitgroeien tot volwassenen. Maar hij heeft er geen probleem mee. Hij vindt het trouwens grappig als ze aan de schoolpoort denken dat hij de opa en niet de vader is!”