Een delicaat onderwerp

Alles wat met geld of het beheer van goederen te maken heeft, ligt altijd delicaat. “Erover praten binnen de familie is dus heel belangrijk, om later niet voor een voldongen feit te staan en te vermijden dat de dingen te hard binnenkomen”, zegt Céline de Hepcé (psychiater en diensthoofd, Clinique La Ramée-Epsylon, Ukkel). “Als kind kan je aan je ouders vragen hoe ze tegen het beheer van hun goederen aankijken wanneer hun gezondheid er op een dag op achteruit zou gaan. Het is een beetje de financiële tegenhanger van het hete hangijzer van naar het woon-zorgcentrum gaan. Ouders kunnen hun kinderen uitleggen hoe hun financiën in elkaar zitten, welke complexe situaties er eventueel zijn en welke zaken ze later misschien uit handen willen geven.”

“Als je ouder zich ervan bewust is dat er zich problemen kunnen aandienen, is dat het gemakkelijkst. Dan kan je onmiddellijk een oplossing voorstellen. Maar ook al stemt je ouder ermee in, toch kunnen er angstmomenten zijn of momenten dat hij/zij van gedacht verandert. Als we in onze instelling met mensen over een bewind praten, leggen we altijd uit dat het in hun belang is, dat alles goed omkaderd is door de wet, dat het om een beschermingsmaatregel gaat en niet zomaar een willekeurige beslissing. En dat die beslissing omkeerbaar is, althans in theorie. We gaan eerst na of die persoon zich opgelucht voelt door het voorstel. Als dat niet zo is bekijken we of er een andere oplossing mogelijk is.”

Het is ook goed om, in de mate van het mogelijke, de persoon nog te betrekken bij wat de lasthebber of bewindvoerder doet met zijn/haar financiën. Dan heeft hij/zij minder het gevoel dat alles wordt afgenomen.

Is jouw ouder zich niet bewust dat er een probleem is en dat hij zich financieel in nesten kan werken, dan kan je de dingen best zo concreet mogelijk maken. “Je kan hem/haar bijvoorbeeld wijzen op iets dat hij/zij zelf gezegd heeft, zoals ‘meestal heb ik het onder controle, maar die factuur ben ik vergeten te betalen’. Dan is het voor hem/haar makkelijker om toe te geven dat sommige dingen hem/haar ontsnappen. Dat werkt beter dan in algemeenheden te vervallen en telkens te herhalen dat je je zorgen maakt.”

Als kind kan je je ongemakkelijk voelen of zelfs bang zijn wanneer je het idee van de zorgvolmacht of bewind op tafel moet leggen. “Dat is zeker en vast een moeilijk moment”, erkent de psychiater. “Denk je dat je ouder zijn/haar goederen niet meer zelf kan beheren, maar voel je je daarbij onzeker, doe dan een beroep op een profes- sional – de huisarts bijvoorbeeld – die de zaken kan objectiveren. En je moet ook niet alle stappen zelf willen zetten: degene die het probleem ziet, die de dokter verwittigt en die uiteindelijk de goederen beheert... Draag zorg voor jezelf en neem niet te veel hooi op je vork. Beroep doen op een professionele bewindvoerder kan ervoor zorgen dat er een gewicht van je schouders valt en dat je niet het gevoel hebt dat je je ouder ‘vervolgt’. En worstel je te veel met een schuldgevoel of negatieve emoties, aarzel dan niet om een beroep te doen op een psycholoog.”