Een bloemenkasteeltje op een rots

Hoe maak je van een hellend terrein een droomtuin? Yvette Servais woont in een villa met de allures van een kasteeltje bovenop een rots in de Naamse Maasvallei. In de voorbije dertig jaar heeft ze die rots omgetoverd tot een prachtige bloemenzee.

Soms zijn er mensen die me lachâtelaine (de kasteelvrouw) noemen. Ze zien me natuurlijk niet bezig als ik de kamers schoonmaak of als mijn benen vol krabben staan na het werken in de tuin”, lacht Yvette Servias (68). Dat de buitenwereld bij haar woning aan een kasteel denkt, is niet zo verwonderlijk. De villa is gebouwd bovenop een steile rots in Bouge en heeft met haar torentjes en haar muren van natuursteen de allures van een klein lustslot. Bovendien stond hier tot in de zeventiende eeuw een klein fort.

Vanop haar terras heeft Yvette een fraai uitzicht op de Maasvallei en op een bloemenzee, wat niet zo evident is. Aan de voorzijde daalt het terrein immers steil af. Het hoogteverschil bedraagt twintig meter. Toen Yvette en haar intussen overleden man in 1979 de be-staande woning en het terrein kochten, begon hun gevecht tegen de rots. “We hebben veel teelaarde moeten laten aanvoeren en grote keien om de grond vast te houden. Op die manier konden we terrassen aanleggen in meerdere verdiepingen.”

Bloemen van februari tot november

Bij een traditionele rotstuin denk je aan laagblijvende plantjes als viooltjes, heide, maagdenpalm, tijm of buxus. Yvette koos echter voor een andere aanpak: “Ik wilde veel bloemen van februari tot november en een afwisseling van lagere en hogere soorten. Daarom mix ik bloeiende heesters met dwergconiferen, vaste planten, bolplanten en zaaibloemen. Jawel, ik doe nog de moeite om zelf één- en tweejarigen te zaaien, te verspenen en uit te planten. Om het werk toch wat te verminderen, vervang ik de jongste jaren een aantal zaaibloemen door struikjes Hebe. Deze soort vormt na twee tot drie jaar dichte massieven met een massa blauwe en purperen bloemen, van juni tot oktober. Toch blijf ik ook nog met zaaibloemen werken.”

n In het vroege voorjaar begint de rots te bloeien met elkaar opvolgende bolplanten (van krokussen tot tulpen) en bloeiende struiken (Forsythia, Japanse sierkwee en vuurdoorn).

n In april en begin mei bloeien de azalea’s, de Pulsatilla, de sieruien en het schildzaad (Alyssum saxatile).

n Verder in meizijn er Weigela’s en scheefbloemen (Iberis sempervirens).

n In juni zorgen de irissen, de lelies, de Campanula’s en de grote struiken Hypericum voor een kleurenfeest.

n Vanaf eind juni komen de éénjarigen (Tagetes, Salvia’s...) en langdurige zomerbloeiers (violieren, tuinanjers, Spiraea japonica, sto krozen, dwergfloxen, lavendel, Santolina, Lavatera...)aan bod.

n In de nazomer en de vroege herfst sluiten Hibiscus, Sedums, Caryopteris en herfstasters de bloeimaanden af.

Een wildernis voor de kleinkinderen

Het vlakke stuk tuin onderaan heeft een gazon met borders en een romantische waterput. Verrassing: aan de andere zijde daalt de rots scherp af naar een schaduwtuin die totaal contrasteert met de rest van de tuin. “Hier mag de natuur haar gang gaan, het enige wat ik doe, is snoeien tegen de overwoekering”, lacht Yvette. “Bovendien grenst dit deel aan een verwilderd stuk braakgrond met omgevallen bomen. Een ideale wildernis voor mijn kleinkinderen. Ze kunnen hier ravotten en kampen maken. En we krijgen bezoek van vossen, kikkers, egels, fretten en een massa vogels.”

Een tweede verrassing is het grote terras dat het kasteeltje volledig omgeeft. Yvette heeft het ingericht met potten, tuinvazen en zithoeken. In de zomer is het hier zalig relaxen tussen de oleanders, de cactussen, geraniums, struikjes Pieris en veel ganzerik (Potentilla).

De truc met de schaduw

Omdat de teelgrond in de rotstuin ondiep is, moet Yvette van begin mei tot eind september vrijwel elke dag water geven om haar bloemen mooi te houden. “Maar ik ga ook graag op reis, dus moet ik iemand vinden die de tuin wil begieten tijdens mijn afwezigheid. Voor mijn bloemen in potten heb ik een andere oplossing gevonden: die zet ik op een stuk terras op het noorden dat de hele dag in de schaduw blijft. Vervolgens knijp ik alle bloemen eraf. In de schaduw hebben de planten minder water nodig en wanneer ik thuiskom hebben ze nieuwe knoppen gevormd. Zo maak ik van de nood een deugd!” n

Ludo Hugaerts – Foto’s: Bastin & Evrard