Drie generaties hijsen de zeilen

We laten ons meevoeren door de nieuwe trend en gaan met de hele familie een week varen met een zeilboot, tussen Zuid-Corsica en het noorden van Sardinië. Een logboek.

Dag 1 Inschepen in Bonifacio

Eerst iedereen voorstellen: opa Albert, oom Hugues, mama Virginie en papa Nicolas, en de zonen Romain (16) en Alexis (13). Zes onervaren matrozen, met uitzondering van opa. Hij had vroeger twee zeilboten op de Noordzee en staat te popelen om weer het ruime sop te kiezen, deze keer op de Middellandse Zee.

Na een nacht in het hotel tegenover de kade waar onze zeilboot Océan aangemeerd ligt, maken we kennis met kapitein Alain, een atletische vijftiger. We brengen onze bagage naar de drie tweepersoonskajuiten en beginnen aan onze eerste taak: boodschappen doen. Geen kleine inkopen, maar een flinke voorraad om het een week uit te houden op zee. Wanneer we de ontgoochelde blik van de kapitein zien als hij onze inkopen monstert, maken we rechtsomkeer om extra brood, fruit, liters water en droge koekjes in te slaan. Van de zeelucht krijg je stevige trek!

Tot onze grote verbazing vindt de enorme hoeveelheid voedsel makkelijk een plekje in de longroom – de leefruimte in het midden van het schip. Tijd om ons af te vragen of iedereen zeebenen heeft, is er niet. We gooien de trossen los en verlaten de pittoreske haven van Bonifacio, die in een hoefijzer tussen de kliffen ligt. We installeren ons tussen twee masten op het teakhouten dek. Het wordt ons favoriete plekje tijdens de rest van de zeereis.

De zeelucht zwiept tegen ons gezicht, terwijl Alain de motor stillegt, de zeilen hijst en het schip slagzij maakt. Na drie uur varen gooien we het anker uit in een ongerepte baai die enkel toegankelijk is via de zee. Opa stelt tevreden vast dat we allemaal zeebenen hebben en na de eerste oversteek rammelen van de honger. Alain maakt pasta alle vongole klaar, terwijl wij onze koffers leegmaken. De kajuiten zijn piepklein, maar erg stijlvol en volledig afgewerkt met mahoniehout. Het zeilschip Océan is meer dan 40 jaar oud.

Dag 2 Koers richting oostkust

Wat is het heerlijk om op het ritme van de zacht deinende golven in slaap te vallen! Ik denk dat ik sinds mijn dertiende niet meer zo lekker geslapen heb. Wie bang is om zeeziek te worden, kunnen we geruststellen: op een zeilboot word je veel minder snel misselijk omdat je niet heen en weer slingert zoals op ferry’s en passagiersschepen. Na een stevig ontbijt hopen we de westkust van het eiland te kunnen verkennen, maar de wind beslist er anders over. Het waait almaar harder uit het noordwesten, waardoor onze zeilboot gegrepen kan worden door windstoten. Alain, die niet voor niks de reputatie heeft de beste zeiler van de streek te zijn, besluit koers te zetten naar een beschutte ankerplaats in het zuidoosten van het eiland, in een schitterende baai met kristalhelder water. Opa is in de wolken en assisteert bij de manoeuvres.

Dag 3 Voor anker in een windstille zone

De zee is zo woelig dat we noodgedwongen twee nachten in deze windstille zone voor anker blijven. Maar dat vinden we helemaal niet erg. We brengen de tijd aangenaam door met snorkelen en luieren op het dek en varen met een rubberboot naar het nabije strand. Onze kapitein leert Romain hoe hij de boot moet besturen. Om zes uur ’s avonds genieten we, onder de stralen van een lage zon, van een aperitief op het dek. Wie denkt dat je op zee alleen maar uit blik eet, heeft het verkeerd voor! Vanavond doen we ons tegoed aan kreeft en langoustines!

Dag 4 Naar Sardinië

De wind gaat eindelijk wat liggen zodat we naar het noorden van Sardinië kunnen varen. Bij helder weer kan je het eiland goed zien liggen vanuit Zuid-Corsica. Na een goeie drie uur varen, meren we aan in een baai, waar we picknicken op het strand. Daarna gaat het richting de pittoreske haven van La Maddalena, het Sardijnse eiland met dezelfde naam als de gemeente waar Alain woont. In de haven geniet ik weer met volle teugen van het leven en opa overstelpt zijn kleinzonen met souvenirs. Het voert me terug naar mijn jeugd op de Noordzee en naar de jachthaven van Nieuwpoort, met de zon en de warmte als toemaatje.

Dag 5 Van La Maddalena naar de Lavezzi

Tussen Corsica en Sardinië ligt een van de gevaarlijkste gebieden uit de regio, maar de oversteek loont de moeite, als was het maar om de Lavezzi te ontdekken. Deze ruige eilanden met vervaarlijke kliffen waren in 1855 het schouwtoneel van de grootste schipbreuk ooit in de Middellandse Zee. De 700 opvarenden van het fregat La Sémillante werden verzwolgen door de diepte, 560 van hen rusten op de begraafplaatsen van de archipel. We maken een indrukwekkende wandeling door een verweerd rotslandschap dat aan Paaseiland doet denken. Alain vaart hier al zo lang dat hij intussen iedereen kent. Als we ’s avonds zijn aangemeerd, bezoeken we de ene zeilboot na de andere. We leren mensen kennen, praten met jong en oud, heffen het glas, maken spontaan muziek en zingen tot in de vroege uurtjes op de tonen van de gitaar en de harmonica. Wat kan het leven toch mooi zijn!

Dag 6 Voor de storm de westkust bereiken

De radio waarschuwt voor stevige windvlagen (windkracht 8) voor de volgende dag. Alain rekent uit dat we net de tijd hebben om terug te varen naar het zuiden van Corsica. Dan zitten we al dichter bij de haven van Bonifacio, waar onze cruise eindigt. Opa neemt het roer, Hugues en Nicolas helpen Alain om de zeilen te reven (kleiner maken), terwijl de kinderen en ik grip proberen te krijgen op het dek dat nat is van het stuifwater. Onze betoverende week loopt langzaam ten einde.

Dag 7 Bonifacio, hier zijn we terug!

Na een laatste nacht in een beschutte baai, zijn we maar enkele kabellengten verwijderd van Bonifacio en de witte kliffen met hun indrukwekkende, uitgeholde grotten. Het is begin juli en er worden veel jachten van beroemdheden verwacht in de haven. Vaste bezoekers zijn onder meer prinses Caroline van Monaco, Nicolas Cage en Eric Clapton. Ze meren hier in alle discretie aan, maar vanavond zijn wij het die aan land gaan. Deze week is voorbijgevlogen. Met pijn in het hart nemen we afscheid van Alain, zijn zeilboot en de haven van Bonifacio.

VIRGINIE DRAELANTS