Dit heb ik van mijn moeder geleerd

Hé, ik doe het net zoals zij! Of: ze had toch gelijk! Op een dag beseffen we allemaal dat onze moeder ons meer heeft doorgegeven dan we dachten. Zelfs als we ons ooit tegen haar hebben verzet. Als aanloop naar Moederdag stelde Plus Magazine aan lezers en aan bekende mensen – vrouwen en mannen – dezelfde vraag: wat hebt u van uw moeder geleerd?

Culinair journalist Dirk De Prins: “Ondernemerschap én eerlijkheid”

“Al mijn goede kanten heb ik van mijn moeder, vader en grootmoeder geleerd, de slechte heb ik mezelf helemaal alleen bijgebracht”, lacht Dirk De Prins (58), culinair journalist en jurylid van het vtm-programma Mijn restaurant. “Van mijn moeder heb ik geleerd dat eerlijkheid loont, maar ook wat ondernemerschap is. Ze was modiste, ze maakte hoedjes en kreeg die zelfs goed verkocht in Opwijk. Toen de mode veranderde en niemand nog een hoed droeg, is ze ermee gestopt. Ze werd huisvrouw maar bleef praktische initiatieven nemen. Ze kon ook geweldig koken – haar konijn was fantastisch – maar het is toch mijn grootmoeder die me echt leren koken heeft. Ze betrok me erbij: helpen, proeven... Dat was een prachtige leerschool, daar is mijn carrière begonnen! Mijn vader was meer een artistiek figuur, een toneelschrijver.”

Columniste Hilde Sabbe: “Je kunt ook werken voor je plezier!”

“Mijn moeder was lerares wiskunde en ging daar helemaal in op”, vertelt columniste Hilde Sabbe (53). “Ze wist welke leerlingen het thuis moeilijk hadden, ze verkocht tombolalotjes om de school te steunen en werkte mee aan buitenschoolse activiteiten. Vanzelf groeide daar bij mij het gevoel uit dat je niet alleen moet werken om geld te verdienen, maar ook om er plezier en voldoening aan over te houden. Ik denk dat ik daardoor gekozen heb voor een job die ik nog altijd fantastisch vind. (lacht). Er zijn nog wel meer dingen die ik van mijn moeder overgeërfd heb. Zij vindt het ongehoord om overdag televisie te kijken en dat zit er bij mij ook ingebakken. Een tijd geleden riep ik Hoe is dat nu mogelijk?, toen mijn ex-man en zoon op een middag samen naar iets zaten te kijken. Die twee keken mij stomverbaasd aan. Toen mijn zoon klein was, moest hij van mij buiten spelen wanneer het mooi weer was. Nog zo’n idee van mijn moeder: als de zon schijnt, moet je niet binnenzitten! Toen ik zelf klein was, zat mijn moeder me altijd op de huid om goed te presteren op school. Een acht was goed, maar ze liet niet na te zeggen dat het toch geen negen was. Het gaf mij het gevoel dat ik haar liefde moest verdienen. Daarom heb ik me altijd voorgenomen dat bij mijn zoon anders te doen. Hij moest voelen dat mijn liefde onvoorwaardelijk was. Nu hij twintig is en ik me soms erger aan de manier waarop hij zijn studies aanpakt, vraag ik me toch af of ik hem niet wat meer op de huid moet zitten, zoals mijn moeder deed...”

Actrice Virginie Hocq: “Met mijn twee voeten op de grond blijven”

“Van mijn moeder heb ik zonder twijfel mijn geen-kapsoneskantje”, horen we van actrice Virginie Hocq, vooral bekend van humoristische rollen in Franse films en in het Franstalige theater in België . “Waar ze ook komt, ze praat meteen met iedereen. De warmte en de gulheid die ze uitstraalt hebben me geleerd naar anderen toe te stappen zonder remmingen. Ook tal van haar huishoudelijke gewoonten blijven in mij verankerd. Na de schoonmaak giet ik bijvoorbeeld mijn emmer nooit uit in de gootsteen, maar in de wc. De keukenhanddoek gebruik ik nooit om iets van de grond af te vegen. Verder heeft ze me geleerd altijd eerlijk en integer te blijven en nooit te denken dat alles al verworven is. Daarvoor gebruikt ze steevast de uitdrukking: De mensen die we bij onze klim gekruist hebben, zullen we weer tegenkomen bij de afdaling. Dat heeft me behoed voor hooghartigheid en pretentie. Mama blijft tegenover mijn succes met haar twee voeten op de grond, ze wil vooral weten of ik goed eet en slaap. Haar opvoeding was er een met veel knuffels. Dankzij haar heb ik geen schrik om mijn gevoelens te tonen aan wie ik graag zie!”

Lezer Daniel Laleux: “Nooit je verantwoordelijkheid ontlopen”

“Mijn vader vond in de oorlog de dood in een nazi-concentratiekamp”, schrijft lezer Daniel Laleux (71). “Mijn moeder heeft mij en mijn broer alleen moeten opvoeden. Ze heeft ons altijd op het hart gedrukt moed te houden in ons werk en nooit te vluchten voor onze verantwoordelijkheid. Dat heeft ze zelf genoeg getoond. Hoewel we jongens waren, heeft ze ons ook alle huishoudelijke taken bijgebracht en daar ben ik nog altijd blij om. Ik ben zelf vader en grootvader, maar met het ouderworden denk ik steeds vaker aan haar. Het spijt me alleen dat ik haar tijdens haar leven niet genoeg gezegd heb dat ik haar graag zag.”

Lezeres Mieke Florin: “Van (klein)kinderen houden zonder voorwaarden”

“Mijn biologische moeder beviel van mij in september 1945, maar ze wilde haar kind niet”, getuigt lezeres Mieke Florin (64). “Later hebben ze me verteld dat ik na mijn geboorte niets anders deed dan huilen. Tot de vrouw die mijn pleegmoeder zou worden dat na drie dagen niet meer kon aanzien en me meenam. Naar verluidt gaf ik geen kik meer!

Anderhalf jaar later kreeg die pleegmoeder zelf een zoon, mijn broer dus. Maar ze hield van ons allebei evenveel, met diezelfde onvoorwaardelijke moederliefde. Ik was als kind erg vaak ziek, op een dag was ik er zo erg aan toe dat de dokter zei dat ik de ochtend niet zou halen. Maar mijn pleegmoeder is toen de hele nacht bij mij blijven zitten zonder op te houden met te geloven dat ik zou blijven leven. Je hoeft helemaal niks terug te geven, zei ze me vaak. Geef alleen door wat ik aan jullie heb gegeven aan alle mensen die steun en liefde nodig hebben. Ik heb die les mijn hele leven ter harte genomen en ook aan mijn eigen dochter doorgegeven. Toen die klein was, kwam ze altijd aanzetten met kinderen die het moeilijk hadden. Mijn mama zal dat wel oplossen, zei ze dan vol vertrouwen. Ik ben blij dat dit voor haar zo vanzelfsprekend is.

Mijn dochter heeft nu een vriend met een kindje uit een vorige relatie. Dat jongetje is mijn kleinzoon en het maakt voor mij totaal niet uit dat mijn dochter hem niet op de wereld gezet heeft. Ik voel evenveel liefde voor hem als ik voor een eigen kleinkind zou kunnen voelen. Soms hoor ik in gesprekken dat mensen de kleinkinderen van hun eigen zoon of dochter belangrijker vinden dan andere kinderen in zulk een nieuw-samengesteld gezin. Dat kan ik echt niet begrijpen.”

Auteur Armel Job: “Waardigheid, respect, het mysterie van de vrouw”

“Mijn moeder is zonder twijfel mijn voornaamste inspiratiebron geweest, de moederfiguren die ik heb neergezet hebben allemaal iets met mijn eigen moeder te zien”, onthult Armel Job, één van de boeiendste Franstalig-Belgische schrijvers van het ogenblik. “De moeders in mijn romans hebben kracht en waardigheid gemeen. Daar kan niemand naast kijken. Mijn moeder heeft me liefde voor vrouwen en respect voor anderen geleerd. De voorbeelden van waardige en moedige mensen heb ik van haar gepikt. Allemaal, denk ik, hebben we het beeld van het puur vrouwelijke meegekregen van onze moeder. Maar het is ook via haar dat we zelfstandig leren worden. Zelfs als zij de prijs daarvan betaalt. Jezelf worden, betekent banden verbreken en de moeilijkste band om te verbreken is die met je moeder. Zij heeft van mij een feminist gemaakt, niet in de strijdbare betekenis van het woord, maar in de manier waarop ik de vrouw zie. Ze is een volwaardig menselijk wezen met eigenschappen die verschillen van de man. En met een waas van mysterie die je blijft intrigeren.”

Gilde Benjamin, Ariane De Borger en Ludo Hugaerts