De troeven van Toronto

Veilig en schoon, dynamisch en gezellig. Toronto, het hart van Engelstalig Canada, verleidt met haar huwelijk van futuristische architectuur met eeuwenoude pareltjes van Britse gezelligheid. Bovendien vormt zij de perfecte uitvalsbasis om unieke natuur-fenomenen te ontdekken zoals de Niagarawatervallen.

Het centrum van Toronto is compact genoeg om het te voet of met de bus te ontdekken en het openbaar vervoer is er snel en goed georganiseerd. Hoog boven de stad, vanop het observatieplatform van de beroemde CN Tower, kijkt u neer op de intrigerende stads-centrum met de financiële wijk en de haven aan het Ontariomeer. Een duizelingwekkend uitzicht op deze uitge-strekte metropool van 2,4 miljoen inwoners, de grootste van Canada. Met zijn 553 meter was deze beroemde telecommunicatietoren sinds 1975 het hoogste bouwwerk ter wereld, maar hij is ondertussen voorbijgestoken door de nog in constructie zijnde Burj Dubai.

Rond de CN Tower herkent u de SkyDome van het Rogers Center (het grootste stadion ter wereld), de spiegelende nissen van de Roy Thomson Hall, de okerbruine toren van het Scotia Plaza en het indrukwekkende Royal York Hotel, een icoon van de Canadese geschiedenis. Ook dit bouwwerk was met zijn 124 meter ooit het hoogste gebouw ter wereld, maar dat bleef het slechts twee jaar. Door zijn ligging langs de Canadian Pacificspoorweg, was en bleef het echter voor de vele migranten die de vorige eeuw in Canada aankwamen, het eerste gebouw van Toronto dat ze te zien kregen.

Van Greektown tot Corso Italia

Zodra u opnieuw met uw voeten op de begane grond staat, is het tijd om de binnenstad te verkennen. Een wandeling door Bay Street leidt u langs de buitengewone galerij aan BCE Place. Zo komt u uit bij één van de opmerkelijkste bezienswaardigheden van de binnenstad, Nathan Philips Square. Met zijn fontein, de twee torens van het nieuwe stadhuis en het oude stadhuis uit 1899 in romaanse stijl is het een populaire plaats voor bijeenkomsten en evenementen. Het grenst aan Eaton, een winkelcentrum rond een futuristisch plein, waar u urenlang kunt rondkuieren. Lekkerbekken worden op hun wenken bediend op de St Lawrence Market, terwijl liefhebbers van geschiedenis en mooie architectuur hun hartje kunnen ophalen aan de Gooderham Building, een merkwaardig hoekgebouw uit 1892 dat ook wel de Flatiron (letterlijk: het strijkijzer) wordt genoemd.

Toronto is een belangrijk kunst- en cultuurcentrum, met rijke musea zoals de befaamde Art Gallery of Ontario. Bovendien is er geen gebrek aan verfijnde restaurants, bars en terrasjes, en evenmin aan parken, eilanden en stranden. Hoe belangrijk de migranten wel geweest zijn voor de bloei van Toronto illustreren kleurrijke wijken zoals Chinatown (de grootste Chinese wijk van Noord-Amerika), Greektown, Little India en Corso Italia. De wijk Yorkville is dan weer een bastion van de undergroundcultuur, in de stijl van het New Yorkse Greenwich Village. En in Cabbagetown vallen vooral de schitterende Victoriaanse woningen op.

Gehypnotiseerd door een watergordijn

Twee uurtjes rijden van Toronto staat u aan de Niagarawatervallen, die al meer dan een eeuw drommen toeristen naar deze streek lokken. Op weg naar het Ontariomeer stort de rivier zich op de grens van de Verenigde Staten en Canada van de rotsen naar beneden, in een wilde explosie van natuurkrachten. Het doffe gebulder is in een straal van meer dan 20 kilometer hoorbaar. Niets evenaart het overweldigende schouwspel van de twee watervallen, de ene aan de Amerikaanse kant (300 meter lang), de andere – in de vorm van een hoefijzer – aan de Canadese (780 meter lang). Aan deze zijde zijn de twee watervallen tegelijk zichtbaar. De kristalheldere weerkaatsing van het zonlicht werkt hypnotiserend, het geluid van het naar beneden denderende watergordijn is overweldigend en de energie die dit natuurwonder uitstraalt opzwepend...

De meeste bezoekers maken hier een tochtje met een Maid of the Mist, een passagiersboot die tot aan de voet van de waterval vaart. Of ze nemen de lift naar A journey behind the Falls, die zich een weg door de rotsen baant om uit-eindelijk achter de waterval uit te komen. Opwinding en sensatie gegarandeerd, want je voelt de kracht van het water dat zich met 2800 kubieke meter per seconde, tegen 65 kilometer per uur naar beneden stort.

Na al dat imponerende geweld keert de rust terug tijdens een pasuze in Niagara-on-the-Lake, een stadje met Georgiaanse huizen dat weggekropen lijkt tussen de wijngaarden.

Het langste wandelpad van Canada

Wie voldoende tijd heeft, maar ook sterke benen en stevige stapschoenen, kan (een deel van) de Bruce Trail volgen, met zijn 800 kilometer het langste wandelpad van Canada, dat de vallei van de Niagara volgt en ook talloze andere watervallen passeert. Het werd in 1967 aangelegd en loopt door een landschap dat deel uitmaakt van de door Unesco beschermde wereldbiotopen. Hier wordt de unieke maar uiterst kwetsbare natuur gedomineerd door machtige witte ceders (Thuya occidentalis) die tot 700 jaar oud zijn. En er groeien 37 soorten wilde orchideeën.

Het pad leidt door de Blue Mountains naar Georgian Bay, rondt deze baai in westelijke richting en bereikt zo het noordelijke uiteinde van het schier-eiland Bruce. Wie wat minder sportief is aangelegd, kan daar ook met de wagen naartoe om te genieten van de oude houten boerderijen met enorme graansilo’s, die er nog net zo uitzien als in de tijd van de pioniers. Wat verder op het schiereiland rukt het woud op en schitteren veelkleurige houten huisjes tegen de achtergrond van de uitgestrekte, saffierblauwe baai. Elk huisje heeft zijn aanlegsteiger. Het is er stil en het leven is er goed. Het noordelijke deel van het schiereiland (150 km2 wouden en moerassen) is een nationaal park. Voorbij Dyer’s Bay begint de oostkust met haar kliffen, charmante kreken en eindeloos veel uitdagingen voor wandelaars.

Indianen en toeristen verzoend

Het havenstadje Tobermory betekent het einde van de Bruce Trail. Hier nemen veel mensen de boot voor een tochtje naar het nationale zeereservaat Five Fathom en naar het eiland Flowerpot, waar eigenaardige kolommen van kalksteen staan die begroeid zijn met planten (vandaar de bijnaam bloempot). Er is ook een ferry naar Manitoulin, het grootste zoetwatereiland ter wereld dat een honderdtal meren telt. Hoewel het door een brug met Georgian Bay verbonden is, blijft dit eiland graag geïsoleerd van de moderne wereld. Ongeveer de helft van de 6400 inwoners zijn indianen die de rust in het Wikwemikongreservaat willen bewaren. Behalve tijdens de grote Powwow, het cultuurfestival dat in augustus wordt gevierd. Dan verzoenen autochtonen, allochtonen en toeristen zich in een feest dat ettelijke dagen duurt.

Terugkeren naar Toronto doet u niet zonder een stuk mee te pikken van de Transcanadian Highway 17, die van het Grote Meer tot in Thunder Bay loopt. Het levert u een extra dosis onvergetelijke vergezichten op, iets waarop deze streek een patent lijkt te hebben. n

Tekst en foto’s: Sophie Dauwe & JJ Serol / Pepite Photography