De stem van de emotie

Vaya Con Dios, dat is een stem. Warm, gebroken en toch krachtig. Ze heeft het over leven en dood, over verloren liefdes en de pijn van het bestaan. Overal ter wereld weet Dani Klein op deze manier te ontroeren. In het Engels, in het Frans. De stem van de emotie spreekt haar eigen taal.

Op haar nieuwste album, sinds eind oktober beschikbaar, zingt Dani Klein in het Frans. Het kreeg de titel Comme on est venu mee om te wijzen op de breekbaarheid van ons bestaan, en op het feit dat we in dit leven allemaal in hetzelfde schuitje zitten. Een boodschap die je ook in veel van haar vroegere nummers – Just a friend of mine,What’s a woman,... – terugvindt.

Vanaf de eerste noot is de typische stijl van Vaya Con Dios herkenbaar. Hoe zou u die stijl zelf definiëren?

Het is een mengvorm van allerlei invloeden. Ik woon in Brussel, een open stad zonder een precies afgebakende muzikale cultuur. Mijn ouders luisterden zowel naar jazz als naar Franse chansons. Zelf luisterde ik veel naar soul en rhythm-and-blues, wat ik trouwens nog altijd doe. Nu zie je hoe veel jonge groepjes de sound en de melodieën uit die periode herontdekken. Mijn stijl is een beetje de synthese van alle muziek waarvan ik doorheen de jaren heb gehouden. Ook de Afrikaanse en latinomuziek.

Voor het eerst zingt u niet in het Engels maar het Frans.

Daar had ik al langer zin in maar ik was bang om af te gaan tegenover mijn grote voorbeelden als Ferré, Brel, Reggiani of Barbara. Toch heb ik uiteindelijk de sprong gewaagd. Ik dacht: Waarom doe ik mezelf eens geen plezier? Koste wat het kost succes nastreven hoeft niet meer voor mij. Ik heb al een gevulde carrière achter de rug, ik heb al de hele wereld rondgereisd. Gelukkig is de plaat goed ontvangen. Ik woonde een aantal jaren in de VS en heb toen constant Engels gesproken, maar toch vond ik meteen de Belgische muzikaliteit terug, de klanken van mijn opvoeding, in het Frans en het Nederlands. Wetenschappers hebben trouwens ontdekt dat als onze hersenen van jongs af aan verschillende soorten klanken opnemen, die voor altijd in het geheugen blijven.

Is elke nieuwe plaat ook een manier om achterom te kijken, naar de weg die u professioneel én privé hebt afgelegd?

Zeker, het is een manier om rekeningen te vereffenen! Ik vertel in mijn liedjes dingen die me nauw aan het hart liggen. Soms heb ik ze al eens eerder gezegd maar hebben ze weinig gehoor gekregen. Ik vind dat dit het album van de desillusie is. De meeste mensen beschouwen ontgoochelingen als iets negatiefs, maar ik niet. Ik ben nu 57 en vind het gezond om de teleurstellingen van het leven achter me te laten. Soms moet je je ervan kunnen ontdoen om de weg vrij te maken voor wat er nog moet komen.

U hebt twee nummers van Léo Ferré gecoverd.

Léo Ferré is mijn grote voorbeeld. Ik ken bijna al zijn nummers, heb al zijn teksten gelezen. Thuis luister ik naar zijn muziek en ontdek ik constant nieuwe dingen. Dat is zoals bij goede literatuur. Ik breng veel tijd door in luchthavens, plaatsen waar je je enorm verveelt en waar alles wordt gedaan om je geld te laten uitgeven aan futiele zaken. Dan vlucht ik weg in een klassieker. Ik denk dat ik Madame Bovary wel vijftien keer heb gelezen. Bij de klassieke auteurs vind je niet alleen de schoonheid van de woorden, maar ook interessante analyses van de maatschappij en haar zwakke kanten. Ik heb me ook lang geïnteresseerd voor psychoanalyse. Ik heb zelfs een praktijk gehad maar kon er niet genoeg tijd in steken. Daar ben ik snel mee gestopt.

De onderwerpen van uw liedjes zijn vaak niet vrolijk, maar tegelijk geeft u het publiek zin om te dansen.

Dat is waar, daarom hou ik ook zo van de Angolese en Kaapverdische muziek. Van liedjes over verloren liefdes en verraad maar met een ritme en een blues die aanzetten tot bewegen. Op die manier kan een melancholisch melodietje ons hart toch heel blij maken. Of ik nu in Rusland, Israël of Libanon optreedt, overal dansen de mensen tijdens mijn concerten. Ik hou van die samenhorigheid.

Doorheen uw liedjes spreekt een sterk engagement. Hebben uw reizen die visie op de wereld nog versterkt?

Zonder twijfel. Je verbeeldt je altijd dat de dingen elders volledig anders zijn. Ik denk dat vooral de verpakking anders is, maar de inhoud, de emoties zijn identiek. Op elk continent, in elk land ontstaan conflicten tussen mensen op identieke wijze. Dat is universeel. Het zijn niet de mensen die verschillen, maar de overtuigingen en de culturen. Wij hebben dezelfde behoeften en dromen.

Uw zoon Simon is de producer van dit album en uw vader schreef één van de nummers. Het is een echt familieproject geworden.

Ik hou innig veel van mijn zoon en werken met hem heeft iets geruststellends, hoewel we niet altijd samen fysiek aanwezig waren. Wij sparen elkaar niet, we zijn zeer veeleisend. Natuurlijk ben ik erg fier op hem en zijn werk en ik denk dat hij even tevreden is. Als zoon van is het niet altijd evident om je plaats te vinden. En inderdaad, de passie voor muziek gaat bij ons over van generatie op generatie, zonder dat ooit iets wordt opgedrongen. Mijn kleinkind is vier en kent al een honderdtal liedjes uit het hoofd! Spijtig genoeg is mijn vader net voor de release van het album overleden. Hij was een echte melomaan. Als kind werd ik op zondagochtend gewekt met opera, hij speelde gitaar en klarinet, als hobby. Na zijn pensioen heeft hij pianoles gevolgd.

Wat vonden uw ouders ervan dat u een zangcarrière wilde uitbouwen?

Ze waren ontgoocheld. Ze hadden liever gehad dat ik onderwijzeres was geworden. Want vooraleer ik van mijn muziek kon leven, heb ik jaren de eindjes aan elkaar moeten knopen met allerlei jobs. Ze maakten zich dus ongerust over mij. Mijn ouders waren echte Vlaamse Brusselaars, zwijgzame mensen die weinig prijsgaven van hun gevoelens. Ik heb van hen veel hulp en genegenheid gekregen, maar voor emotie was er weinig plaats.

U begint nu aan een tournee. Wat kunnen we verwachten?

De nummers van mijn nieuwe plaat zullen centraal staan, maar ik kan mijn publiek ook niet teleurstellen door mijn grote successen van vroeger niet te zingen. Omdat ik er zelf ook plezier aan wil beleven, heb ik de arrangementen van mijn grootste successen dus herwerkt, zodat ze toch in een nieuw kleedje steken. Ik begin met veel enthousiasme aan deze tournee.

Vaya Con Dios concerteert dit voorjaar o.a. in Louvain-La-Neuve (3/2), Hasselt (20/3), Sint-Niklaas (21/3), Brugge (25/3), Roeselare (26/3), Antwerpen (31/3), Turnhout (2/4) en Aalst (15/4).

Gilda Benjamin – foto’s: Benny De Grove

“De verpakking is soms anders, maar de inhoud, de emoties zijn identiek. Niet de mensen verschillen, maar de culturen.”