De milde rust van Arcachon

In het hart van de Landes ligt een binnenzee die al 150 jaar vakantiegasten aantrekt. Het bekken van Arcachon is dan ook het rustigste van de hele Aquitaanse kust, met – niet onbelangrijk – het prettigste klimaat.

Tot in de helft van de 19de eeuw vormden de Landes een uitge-strekt, verlaten en moerassig gebied, alleen bevolkt door schapen en hun herders die in de zompige grond... op stelten moesten lopen om de kudde te hoeden. Maar toen kwamen de gebroeders Pereire en zij zorgden met hun aanstekelijk dynamisme voor een radicale ommekeer. Deze bankiers uit Bordeaux hadden een spoorwegmaat-schappij gekocht en besloten in 1857 de lijn tot in Arcachon door te trekken. Met de koets duurde de reis van Bordeaux naar Arcachon veertien uur, met de trein slechts twee uur.

In hetzelfde jaar gaf Napoleon III, gecharmeerd door het dorpje La Teste-de-Buch, de opdracht om de kuststreek droog te leggen en er duizenden zeedennen te planten. In zijn kielzog ontdekte de Franse burgerij het heerlijke klimaat van Arcachon. De keizer na-apen was in die tijd immers een nationale sport! En opnieuw hadden de gebroeders Pereire de perfecte reflex: ze kochten 400 hectare beboste duinen en lieten er chique villa’s op bouwen voor rijke kuurgangers. De reputatie van Arcachon als kuuroord was geboren.

Plezier voor het hele gezin

Tot vandaag toe, honderdvijftig jaar na de transformatie, heeft het bekken van Arcachon zijn charme en rust van wel-eer kunnen bewaren. Het lange zand-strand blijft weliswaar vedetten aantrekken die de drukte van de Côte d’Azur ontvluchten, maar de meeste bezoekers zijn pleziervaarders, dagjesmensen en families van oesterkwekers. Het strand van Moulleau, van Pereire – genoemd naar de ondernemende broers – en Pilat-Plage zijn in trek bij de liefhebbers van rustige zwempartijtjes. En wie wilde golven zoekt, vindt de oceaan vlakbij.

Bij vloed stroomt 370 miljoen kubieke meter water het bekken binnen. Bij eb komt driekwart van de oppervlakte droog te staan, zodat zandbanken, slib en zoute weiden verschijnen. De zeilboten en de pinassen – platbodems die speciaal ontworpen zijn om tussen de zandbanken te navigeren – rusten dan op het zand. Dagelijks staan er bootexcursies op het programma die u meenemen door het bekken en langs de mooiste villa’s, de dorpen van de oesterkwekers, de tchanques (typische paalhutten – het woord betekent stelt in het Gascognische dialect).

In de tijd van de pioniers van Arcachon was het duin veel kleiner. Nu is de zandmassa drie kilometer breed en de hoogste duin van Europa, met dank aan de stevige wind die de zandbanken landinwaarts blaast. En ze blijft elk jaar groeien. De top is op twee manieren bereikbaar: langs het strand en via trappen. Van daaruit hebt u een indrukwekkend zicht op het woud van Teste en op de oceaan, 117 meter lager.

Een beschermd milieu voor mens en dier

Het begin van de oesterkweek viel samen met de opkomst van Arcachon. Alle voorwaarden voor de oestercultuur waren en zijn hier verenigd: een mild klimaat en planktonrijk water met een ideale ziltheid, dankzij het zoete water van de Leyre. Sinds 1970 kweekt men holle of Japanse oesters, 18 000 ton per jaar. De streek staat bekend om haar typische kweektechniek: het oesterzaad wordt op gekalkte pannen uitgezet. Later worden de jonge oesters in grote hoeveelheden naar verschillende streken van Frankrijk uitgevoerd, waar ze verder groeien tot ze volwassen zijn. Van de pan tot op de tafel vraagt het hele proces vier jaar geduld en zorgen.

De biotoop van het bekken van Arcachon trekt veel sedentaire en trekvogels aan. Het Parc Ornithologique du Teich flankeert de monding van de Eyre. Dit 120 ha grote natuurreservaat is het wildste deel van het bekken. Meer dan 260 soorten vogels houden er elkaar gezelschap: ooievaars, zilverreigers, reigers, blauwborstjes... U kunt met een kano op de Leyre varen, in het hart van het Parc Naturel des Landes de Gascogne. Een avontuur voor groot en klein.

De Atlantische kust van de Gironde biedt ook gelegenheid te over voor fiets-tochten langs de badstadjes en door de dennenbossen. Van Cap Ferret tot Soulac-sur-mer in de Médoc, via de meren van Lacanau en Hourtin zijn er talloze bewegwijzerde wandel- en fietspaden. De sterke geur van naaldbomen, de golven en het zand zijn hier – in het hartje van de Landes – nooit ver weg.

Tekst en foto’s: Guy Van de Berg