De brute kracht van de Abruzzen

Met hun eindeloze bossen en woeste landschappen vormen de Abruzzen de ongerepte groene long van het Italiaanse schiereiland. Wie in de buurt van Rome woont, draagt deze streek al lang een warm hart toe. U binnenkort ook!

Verlaten plateaus zo ver u kunt kijken, bomen in overvloed, bergen met kristalheldere en klaterende riviertjes... Van bij uw eerste kennismaking met de Abruzzen begrijpt u ongetwijfeld waarom dit gebied een van de uitverkoren favorieten is van alle liefhebbers van de loepzuivere natuur. Van de spectaculaire Apennijnen tot de al even indrukwekkende bergen van de Majella: de Abruzzen leiden u letterlijk én figuurlijk naar de (zevende) hemel. Het grootste deel van de streek stijgt 700 meter boven de zeespiegel uit en vormt daarmee een van de hoogste gebieden van heel Italië.

De harmonie van tegenpolen

De bergen zijn niet de enige toeristische troef van de Abruzzen, want er is ook nog de lange en mooie Adriatische kust. Meestal zijn de zee en de bergen twee werelden apart, twee tegenpolen. Maar hier hebben ze een serene harmonie gevonden en dingen ze samen naar de gunsten van de toerist. Wie moeilijk kan kiezen tussen de zandstranden van de kust en de rotspaden van de bergen, profiteert dus gewoon van allebei! Veel Italianen, vooral uit de buurt van Rome, hebben dat al lang begrepen: zij hebben de weg naar de Abruzzen gevonden. In de zomer strijken ze neer op de stranden, in de winter beklimmen ze de besneeuwde toppen van de Gran Sasso, het hoogste bergmassief van de Apennijnen.

Beetje bij beetje is het toerisme in deze streek echter zijn exclusief binnenlandse karakter aan het verliezen. Sedert enkele jaren kunt u er een handvol Britten tegen het lijf lopen, de Duitsers beginnen de charmes van de streek te ontdekken en nu er sinds mei een directe verbinding Brussel-Pescara is, zullen de Belgen hun voorbeeld snel volgen. De plaatselijke toeristische diensten kijken ernaar uit. Zij willen hun Europese buren maar al te graag de brute schoonheid van hun streek leren kennen.

Levende folklore

Net als Umbrië meer in het noorden, worden de Abruzzen gekenmerkt door ontelbare bergdorpjes die u alleen via kronkelende wegen langs rotsen en ravijnen kunt bereiken. Het piepkleine dorpje Cocullo, niet ver van de prachtige bergengten van de Sagittario, is één van de bekendste. Elke eerste zondag van mei vindt hier een bonte processie plaats die duizenden belangstellenden aanlokt. Ze gaat uit ter ere van San Domenico, een heilige die volgens de overlevering de dorpelingen beschermt tegen slangenbeten, en is een mengeling van religieuze gezangen en volkse tradities. De eeuwenoude gewoonten zijn hier immers nog springlevend: van de lente tot de herfst volgen de kermissen en de processies elkaar op in wat hier de mille sagre, de duizend feesten, wordt genoemd. Omdat de streek bovendien op de weg naar Rome ligt, kent het religieuze toerisme er al jaren veel succes.

Ook het dorpje Scanno is befaamd, niet alleen om zijn jaarlijkse boekenfeest maar vooral om de kwaliteit van zijn kunstsmeedwerk. In de winkeltjes kunt u de ambachtslieden zilveren of gouden meesterwerkjes zien creëren alsof het hen geen moeite kost.

Exodus

In de vorige eeuw hebben het harde bestaan en de armoede van de Abruzzen tot grote emigratiegolven geleid. De mensen van de streek trokken massaal naar het noorden en veel van deze emigranten bouwden in België een nieuw leven op. Eén van hun afstammelingen is niemand minder dan Elio di Rupo. De temperamentvolle voorzitter van de PS is trouwens geen onbekende in het land van zijn voorouders: zijn felle kritiek op de Italiaanse premier Silvio Berlusconi heeft er veel kwaad bloed gezet. Want hoe open en gastvrij de mensen hier ook zijn, behoudsgezind zijn ze zo mogelijk nog meer. Voor hen is raken aan een man als Silvio Berlusconi zuivere heiligschennis... n

A Karima Amrous