Guy Legrand voormalig hoofdredacteur van Cash! © FRANK BAHNMÜLLER

De baksteen, een vaste waarde

Herinner je je nog de waarschuwingen van de voorbije jaren over de overwaardering van vastgoed in ons land? Volgens sommige profeten zou dat, bij een economische recessie, tot een aantal rampscenario’s leiden. En zie nu: het jaar 2020 kende de grootste recessie sinds de jaren 30, maar wat gebeurde er? Niets! Of beter gezegd: vastgoed bleef verder in waarde stijgen. Huizen werden 4% duurder en appartementen zelfs 9%, als we kijken naar de mediaanprijs (de prijs tussen de twee uitersten), die representatiever is dan de gemiddelde prijs.

Intussen is geweten dat veel gezinnen tijdens de lockdown op zoek gingen naar een appartement met een terras of een huis met een tuin. En nu er steeds vaker aan telewerk wordt gedaan – wat ongetwijfeld ook in de toekomst de norm zal blijven – is het makkelijker geworden om verder van je werkplek te gaan wonen. Dus na de terugkeer naar de stad, volgt nu voor sommigen een terugkeer naar het platteland. Prima, maar je moet wel de middelen hebben om groter of groener te gaan wonen. Toch blijkt dit geen probleem, want we weten ook dat de rekening van deze crisis grotendeels door de Staat wordt betaald.

Sommigen zagen hun inkomen drastisch dalen, maar voor de grote meerderheid van de Belgen is deze crisis pijnloos verlopen. Door de consumptiebeperkingen zijn de spaartegoeden met meer dan 30 miljard euro toegenomen. Geen reden dus voor de vastgoedmarkt om te verzwakken.

Al is dat zeker niet uitgesloten. Dat mochten we ook begin jaren 80 ervaren. Velen zijn het intussen vergeten, maar de huizenprijzen daalden in die periode aanzienlijk. Reden: de stijgende rente, die in 1982 opliep tot 15%. De leningen waren te duur voor wie een huis wou kopen en obligaties te verleidelijk voor beleggers, die zich terugtrokken uit vastgoed. Resultaat: een vraag die plots lager lag dan het aanbod. En dat is nog niet alles: in de jaren 70 kregen spaarders klappen omdat de inflatie hoger was dan het rendement op obligaties en de aandelenmarkt in een neerwaartse spiraal zat. Met een verarmde bevolking was er toen echt een goede reden voor een daling van de vastgoedprijzen.

2020 gaf vastgoed geen argumenten om te verzwakken.

Als je de zaken vanop afstand bekijkt, stel je ook vast dat de vraag naar woningen niet enkel afhangt van de bevolkingstoename (+0,5% per jaar in ons land), maar ook van het aantal huishoudens. Echtscheidingen zijn daarbij niet de enige oorzaak: die zijn sinds de piek in 2008 met 37% gedaald. Wat speelt is de toename van de echte vrijgezellen, mensen die alleen wonen. Het aantal eenpersoonsgezinnen is gestegen van 30% in 1992 naar 35% in 2020, aldus Statbel. Daardoor neemt ook de vraag naar huisvesting toe, al gaat het dan vooral om bescheidener woningen. Een kleine terugval is natuurlijk nooit uit te sluiten, maar we hebben alle redenen om aan te nemen dat bakstenen nog lange tijd een vaste waarde zullen blijven!

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content