“Dat eerste glas wijn op vrijdagavond...”

Begin juli vorig jaar schrok collega-redacteur Ludo Hugaerts (57) zich een hoedje toen hij op de weegschaal ging staan: net geen 100 kilo! Op dat moment begon een stevig gevecht tegen het buikje. Volgende citaten uit zijn dagboek zullen voor velen heel herkenbaar zijn.

n 4 juli 2005: De eerste werkdag na twee weken vakantie. Omdat ik een nogal opgeblazen gevoel heb, ga ik op de weegschaal staan. De schok: 99,90 kg! Een tweede en derde weegbeurt bevestigen het vonnis. Het rekenmachientje blijkt al even onverbiddelijk als de weegschaal: ik kom aan een body mass index (BMI) van 28,6. Wil ik uit de gevarenzone weg, dan moet mijn BMI dalen tot onder de 25. Concreet wil dat zeggen dat ik moet afslanken tot 87 kg.

n 5 juli 2005: Geen alcohol meer in de week wordt mijn eerste voornemen. En verder geen crashdieet, want dan klok ik toch af op een nog hoger gewicht. Ik aarzel wel over Montignac. Twee jaar geleden heb ik geprobeerd 10 kg af te vallen met de hulp van de nu alweer bijna vergeten eetgoeroe. Ik ben toen 9 kg kwijtgeraakt op vijf maanden. Toch ben ik uiteindelijk afgeknapt op de whisky. Ik ben prettig verslaafd aan een single malt whisky zo af en toe, en dat is een doodzonde bij Montignac.

n 6 juli 2005: Iemand verwijst me naar Het nieuwe slankplan met groenten en fruit van de Belgische veilingen (1). Dat belooft een gewichtsverlies van 4 kg in de eerste maand en van 1 tot 1,5 kg iedere maand daarna. Het is een no-nonsense slankplan met veel verse groenten en fruit, mager vlees, vis en light zuivel. Het is evenwichtig en niet zo simpel maar houdt wel rekening met werkende mensen en nieuwe kookmethodes. Proberen!

n 13 juli 2005: bijna 3 kg lichter! Ook al weet ik dat je als man in het begin altijd snel afvalt, geeft het toch een euforisch gevoel. De collega’s op de redactie moeten er nog wel aan wennen als ik om half elf in de voormiddag en om drie uur in de namiddag mijn plastic doos met een rauwe wortel, kerstomaatjes, radijsjes, een peer of reepjes bleekselderij bovenhaal. Maar ’s avonds val ik als een uitgehongerde de hoofdmaaltijd aan.

n Begin augustus 2005: 94,7 kg. Dat is ruim 5 kg minder op één maand tijd. Tijdens de week van de alcohol blijven valt me makkelijker dan ik dacht. De gretigheid waarmee ik op vrijdagavond naar het eerste glas wijn van het weekend grijp, baart me toch een beetje zorgen.

n 20 augustus 2005: terug naar 96 kg! Enkele barbecues eisen hun tol. Gelukkig kan ik terugvallen op mijn pepbabbels met Carine. Zij is één van de lezers die ik een jaar lang volg om te kijken wat ze terechtbrengen van hun nieuwjaarsvoornemens. Carine wil tegen het einde van het jaar 14 kg lichter zijn. Ze is op goede weg, maar heeft als zoetekauw soms ook moeilijke momenten. Hier heb ik een streepje voor want ik ben niet echt een snoep- en taartmens. Het valt me moeilijker om ’s avonds bij de televisie van de kaas af te blijven.

n Midden september 2005: exact 94 kg. Het probleem met mijn groenten-en-fruitslankplan is dat het voor slechts één week in detail is uitgewerkt. De weken erna moet je creatief variëren op het basispatroon en dat probeer ik ook. Ik merk dat ik vaker vis eet dan vroeger en ’s middags heeft de saladbar in ons bedrijfsrestaurant er een vaste klant bij gekregen.

n Begin oktober 2005: 92,9 kg. Ik verlies nog wel gewicht, maar het gaat al een paar weken jojoënd. Omdat ik mezelf nu elk weekend een time-out gun, duurt het tot woensdag eer ik weer op het gewicht van de vrijdag ben beland. Op dinsdagmorgen weeg ik me zelfs nooit meer. Ik heb ervaren dat ik dan het volle gewicht van de weekendzonden te zien krijg en dat vind ik echt niet nodig.

n Begin november 2005: 91,10 kg. Op de mountainbiketochten van zondagmorgen wordt de kloof tussen mij en mijn ultrasnelle fietsmaten al wat kleiner, nu ik een pak kilo’s minder moet vervoeren. Mijn vrouw lacht met ons sportief groepje, want ze weet dat we na elke tocht een café opzoeken dat Lindemanskriek van het vat heeft. Laat haar maar lachen. Wanneer ik deze zondag na de tocht onder de douche sta, merk ik voor het eerst dat ik mijn hals niet moet rekken om te zien wat zich onder de buikgordel bevindt.

n Half december 2005: 89,90 kg! Gejuich in de badkamer! Een symbolische kaap is gerond. Met het oog op de feestdagen troont mijn wederhelft me mee naar een kledingzaak. Voor één keer een leuke ervaring, want alles lijkt meteen te passen in wel twee maten kleiner.

n 16 januari 2006: 93,05 kg. In zak en as! Het is waar dat ik naar niets gekeken heb in de eindejaarsperiode en het mountainbiken is er de voorbije zondagen ook bij ingeschoten maar ruim 5 kilo erbij... Ik besluit radicaal te herbeginnen.

n 9 februari 2006: 89,75 kg. Oef, er komt weer beweging in... in de goede richting!

n 3 maart 2006: 88,90 kg. Het gaat niet meer met honderden maar met tientallen grammen vooruit. Zou 87 kg te hoog gegrepen zijn? 11 kg in acht maanden is niet bepaald een sneltreinvaart.

n 10 maart 2006: 88,75 kg. Slechts 150 gram minder. Maar als ik in de spiegel kijk, lijkt het buikje toch geslonken. Volhouden en misschien wat meer op de tanden bijten in het weekend?

(1) Gratis aan te vragen op tel. 015 50 42 50 of te downloaden van www.lava.be (doorklikken op ‘Nieuws’).

Leen Baekelandt