"Ik vond kikkers altijd al mooie beestjes. Een platgereden exemplaar zien, doet me pijn aan het hart", vertrouwt Brigitte Everling (68) ons toe. Na een opleiding tot natuurgids, sloot de voormalige turnleerkracht zich in 2014 aan bij natuurvereniging Natagora (de Waals-Brusselse tegenhanger van Natuurpunt). Ze coördineert de amfibieëntrek in het Brusselse Woluwepark, tijdens het broedseizoen van eind februari to...
"Ik vond kikkers altijd al mooie beestjes. Een platgereden exemplaar zien, doet me pijn aan het hart", vertrouwt Brigitte Everling (68) ons toe. Na een opleiding tot natuurgids, sloot de voormalige turnleerkracht zich in 2014 aan bij natuurvereniging Natagora (de Waals-Brusselse tegenhanger van Natuurpunt). Ze coördineert de amfibieëntrek in het Brusselse Woluwepark, tijdens het broedseizoen van eind februari tot begin april. "In het begin van het broedseizoen plaats ik waarschuwingsborden in het park en roosters over de rioleringen. Later kom ik er elke avond samen met de vrijwilligers die zich aanmelden. Soms zijn we met een tiental, uitgerust met gele hesjes, handschoenen, een zaklamp en een emmer. Ik geef de deelnemers een informatiebrochure en wat uitleg, zodat ze de verschillende soorten amfibieën kunnen herkennen. Daarna rapen we de diertjes op die verspreid zitten in het park en zetten we hen af dicht bij de vijver, waar ze zich zullen voortplanten. Zo helpen we hen over obstakels en vermijden we dat ze worden overreden." Gelukkig zijn auto's sinds twee jaar verboden in het park, maar er zijn wel nog elektrische steps, fietsen, joggers,... "We doen teken dat ze moeten vertragen en tonen hen dan, in de palm van onze hand, een prachtige alpenwatersalamander, bijvoorbeeld, om hen te sensibiliseren goed uit te kijken waar ze hun wielen of voeten neerzetten. En dat werkt! Ik herinner me een fietser die een dag later met zijn gezin is teruggekomen om mee te helpen. Fantastisch! Kinderen zijn trouwens altijd vol bewondering tijdens zo'n reddingsactie." "Ik tel de verschillende soorten heel precies, de levende en de helaas overledene, en geef de cijfers door aan Natagora. Sommige avonden vind ik geen enkele amfibie, maar soms verzamelen we tot wel honderd groene en bruine kikkers, padden en salamanders. Hoe meer ik er vind, hoe blijer ik word, als een kind! Ik voel me nuttig, verantwoordelijk voor het leven van die amfibieën. Ik hou van die beestjes, maar ik ga niet zo ver dat ik een pad ga kussen. Ik heb al een prins op het witte paard!"
