Beste lezer,

deze rubriek is er voor u! Wilt u uw mening over gelijk welk onderwerp meedelen? Schrijf, fax of mail naar: Plus Magazine-Lezersforum, Raketstraat 50 bus 10, 1130 Brussel. Fax: 02 702 46 02, e-mail: redactie@plusmagazine.be. Anonieme brieven of mails worden nooit opgenomen en de redactie behoudt zich het recht voor lezersbrieven in te korten.

Werken huisvrouwen nooit?

Huisvrouwen van 50-plus zitten inderdaad niet in de groep bruggepensioneerden, beste meneer De Swert. Maar hoe durft u zeggen dat ze ‘nooit gewerkt hebben’ (Plus Magazine februari)? Ik stel voor dat u eens één enkel maandje voor drie kinderen en een vrouw zorgt: koken, poetsen, altijd klaar staan... Dan zult u weten wat huisvrouwen doen. Ik ben zelf zaakvoerder, dus geen huisvrouw. Maar ik ben heel blij dat er nog huisvrouwen zijn die na de school en na werk of school zorgen voor een goede opvang.

Martine Tavernier (via e-mail)

Liever via de notaris

Wie in der minne wil scheiden (Plus Magazine maart) kan dat beter via een notaris regelen. Eerst hadden mijn ex-vrouw en ik elk een eigen advocaat genomen. De ‘korte’ procedure bleef echter maar aanslepen. We stelden vast dat onze advocaten duidelijk een spelletje met ons speelden om de procedure zo lang mogelijk te rekken. Resultaat: we hebben klacht neergelegd bij de stafhouder en onze advocaten opgezegd. De afrekening van haar advocaat bedroeg euro 10.000, de mijne vroeg euro 2500. We hebben een afspraak met een notaris gemaakt. Verbazing: binnen de twee weken heeft hij onze echtscheiding geregeld voor euro 750. In die periode is hij er zelfs in geslaagd ons twee keer samen te laten komen voor de verzoeningsgesprekken.

Pierre Hopstaken, Hemiksem

We durfden het niet zeggen

Het is inderdaad niet gemakkelijk uw ouders te vertellen dat een rusthuis de enige oplossing vormt (Plus Magazine april). Toen bleek dat vader niet meer in staat was voor onze zorgbehoevende moeder te zorgen, heeft dat mijn broers en mij slapeloze nachten bezorgd. Bovendien bleek er geen kamer voor twee vrij te zijn. Het kon toch niet dat een koppel dat al meer dan zestig jaar samen was ineens afzonderlijke kamers moest betrekken? We hebben toen een beroep gedaan op de huisarts en op de specialist. Beiden hebben vader verteld dat de verhuis noodzakelijk was. Dat maakte de confrontatie voor ons gemakkelijker. Twee dagen vóór de verhuis kregen we bericht dat een rusthuisbewoner overleden was. Zo konden mijn ouders twee aanpalende kamers krijgen. Eén ervan gebruiken ze nu als slaapkamer, de andere als leefruimte. Opluchting!

Herman Penninck, Wingene

Red Hackle Pipe Band

Doedelzakspeler Luc Smits (Plus Magazine april) maakt geen deel meer uit van onze Red Hackle Pipe Band & Highland Dancers. Contactadres van onze groep: Turckstraat 17, 2060 Antwerpen, tel. 0497 55 01 61.

Alec Jervis, voorzitter

Proces

Moeder woonde in Edegem maar koos voor een rusthuis in Mortsel omdat onze zus daar werkt en omdat het er niet zo duur is. Het Edegemse OCMW wou financieel niet tussenkomen omdat het een overschot aan dure bedden heeft. Moeders pensioen reikt niet toe en we betalen al een deel van het verschil. Via een rechtszaak heb ik verkregen dat ze in Mortsel mocht blijven. Ze is er gelukkig, maar de zaak heeft onenigheid in de familie gezaaid.

Marc Cossaer, Moerbeke-Waas

Over het vinden van een rusthuis kregen we ook reacties van Chris Drijdijk (Antwerpen), Julien Landuyt (Wakken), Jacqueline Maes (Pulderbos), Godelieve Meeus (Rotselaar), Chris Petit (Hasselt), Colette Theunis (Bilzen) en Monique Van Hul (Haasdonk).

Poperinge, mei 1940

De intocht van de Duitsers 65 jaar geleden zie ik nog haarscherp op mijn netvlies. Eerst kwamen verkenners te paard door de velden, dan volgde een motor met zijspan bemand door soldaten in grijze mantels en met brede schouderlappen. Hun gezicht was verborgen achter een enorme stofbril. Voor ons, jongens van 15, waren het angstaanjagende wezens. Zeer snel na hen kwam infanteristen aangemarcheerd die Wir fahren gegen England zongen. We maakten ons snel uit te voeten naar huis. Opeens werd er hevig op ons achterpoortje gebonsd. We deden open en stonden oog in oog met enkele Duitsers. ôWasser” riepen ze. We vulden een paar emmers aan de pomp en de soldaten begonnen zich te wassen. Eén van hen, een gespierde kerel, lachte ons toe. Mijn broer Roger klopte hem op de schouder en zei ôstarke Kerl”. Hij antwoordde: ôNein, nein, Bube. Ein Kugel und alles kaputt”.

Lucien Devos, Proven

Ludo Hugaerts