An is yogakampioen

“Zo’n 8,5 jaar geleden voelde ik me niet meer zo goed in de sportclub waar ik onder andere aan spinning deed”, vertelt An Pyck (54). “Mijn lichaam liet me ook verstaan dat ik het misschien iets rustigers moest gaan doen.” Het werd yoga. Maar echt rustig bleek dat toch niet. “Ik doe aan bikram-yoga, een variant van de hatha-yoga, de basis, maar dan uitgevoerd bij 40°C.”

Een avondje yoga per week werden er twee. En al snel ging het naar drie, vier tot vijf dagen per week. “Ik ben altijd wel sportief geweest. Als ik niet sport, word ik lastig. Maar van yoga was ik meteen echt gebeten. Tijdens de lockdowns ben ik altijd online lessen blijven volgen. En omdat ik, zoals iedereen wellicht, veel vaker op het internet zat te surfen, ontdekte ik dat er onlinewedstrijden werden georganiseerd. Ik vroeg mijn lerares of ik zou mee doen. Ze was enthousiast en stelde voor me te coachen.”

An oefende elk vrij moment voor de spiegel in de kledingwinkel die ze uitbaat. Ze maakte filmpjes waarop haar coach dan commentaar kon geven. Na vier kleinere wedstrijden lonkte het wereldkampioenschap. “In se is yoga niet competitief. Iedereen kan het op zijn of haar niveau beoefenen. Maar mij helpt het om mezelf te verbeteren. Toen ik mijn winkel tijdens de lockdowns moest sluiten, was ik blij dat ik die sportieve uitdaging kon aangaan. Dat heeft me echt door die moeilijke periode geholpen.”

Tijdens de wedstrijd moeten yogi zes verschillende posities aannemen binnen drie minuten. De jury, die deze keer online toekeek, geeft punten op basis van de moeilijkheidsgraad en de uitvoering – een beetje zoals in gymnastiek. An koos geen te moeilijke oefeningen, maar voerde ze heel goed uit. Dat werd bekroond met de wereldtitel bij de Masters (50+). “Ik kon het amper geloven. Behalve eeuwige roem, levert het niets op. Maar daar doe ik het niet voor. Ik wil vooral bijleren. En misschien ook wel een beetje een statement maken dat yoga een sport is voor alle leeftijden. Voor een volgende wedstrijd wil ik wat moeilijkere posities instuderen. En ik hoop vooral om ook eens fysiek een wedstrijd mee te maken.”