Als we ons nu eens opdirken?

Fonkelende juwelen, topjes met lovertjes erop, aansluitende zwarte jurken, satijn, zijde... Wat is ze toch mooi en verleidelijk, die feestkleding! En hoe vaak ben ik er al niet voor bezweken. Voor als... gewoon voor een gelegenheid. Maar die is er dus zelden of nooit. Want, zeg nu eerlijk, wanneer dirkt u zich nog eens op? In ieder geval al niet op zondags. Zondagse kleren aantrekken, dat doen we al heel lang niet meer. Op zondag herademen we, leggen we de riem af, ook vestimentair. Niemand dirkt zich nog op om naar de opera, het theater, op restaurant te gaan. Zelfs in sterrenzaken schuiven tegenwoordig mensen in polo of linnenbroek aan tafel. De restaurants waar de maître d’hôtel manu militari een das opdringt aan vergeetachtige heren – of hen beleefd wandelen stuurt – bestaan die nog? Als we worden uitgenodigd voor een etentje bij vrienden of kennissen kiezen we voor soberheid. Het eeuwige zwart is dan een vaste waarde. Want de ergste fout die we lijken te kunnen maken en die ons de hele avond een ongemakkelijk gevoel bezorgt, is die van té formeel, té feestelijk gekleed te zijn. Overdressed.

Oudejaarsavond is gelukkig nog de feestelijke uitzondering waarop we met lovertjes en linten uitpakken bij vrienden die ook feestkleding uit de kast hebben gehaald. Maar Kerstmis? Kerstmis is een familiefeest, warm en gezellig, ver van al wat mondain is. Met kinderen op pantoffels, lekkers verorberend onder de kerstboom, past flanel beter bij Kerstmis dan satijn.

We dirken ons dus bijna nooit meer op. En dat is jammer. Want het maakt deel uit van een feest: de pret begint met kleren uit te kiezen, door ze aan te trekken zetten we een streep onder de dagelijkse beslommeringen om iets bijzonders te gaan vieren. We betuigen er ook respect mee aan anderen. We laten ons van onze beste kant zien. We gaan vanzelf onze houding verzorgen, onze mooie outfit waardig.

Feestelijke kleding rehabiliteren als vorm van wellevendheid maakt – daar ben ik zeker van – de kans op verbale nonchalance en conflicten die traditioneel samen met de kerstkalkoen op tafel komen kleiner. Het is een manier om familiale tijdbommen onschadelijk te maken. In ieder geval kan het geen kwaad om het te proberen en het is bovendien leuk. En zoals de psychologe in het artikel verderop in dit nummer zegt: het is altijd goed om over ongevaarlijke gespreksonderwerpen te beschikken. Daar zijn kleren uitermate geschikt voor, met als bijkomende troef dat ze toelaten om complimentjes uit te delen die u vast een hele avond geliefd maken! Prettig kerstfeest iedereen!

Hoofdredacteur

Anne Vanderdonckt

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content