Als we nu eens stoppen met sparen?

Een lezer vroeg me ooit hoe je het best 1.000 frank investeerde, ook toen een onbeduidend bedrag. Ik heb hem geantwoord dat hij wellicht meer plezier zou beleven aan een etentje in goed gezelschap in een lekker restaurant, dan aan die paar franken winst op zijn mager kapitaaltje. Hij kon nog altijd beginnen sparen als hij daar echt de middelen voor had. De huidige context brengt mij op gelijkaardige gedachten: als spaargeld amper iets opbrengt, moet je dan nog sparen? Kan je dan niet beter wat meer uitgeven? Of geld in je huis investeren?

Daarmee zouden we ook tegemoet komen aan de vraag van de ECB, de Europese Centrale Bank. Niet om haar plezier te doen, maar omdat het verstandig is. Mag ik eraan herinneren dat de intresten in Europa en de VS laag staan en de kredieten goedkoop zijn om bedrijven de kans te geven te investeren en particulieren aan te sporen om te consumeren? Maar omdat de toekomst onzeker lijkt, blijft iedereen op zijn centen zitten. Nochtans brengt sparen amper iets op: niet op een spaarboekje en evenmin door te beleggen in obligaties. In tegenstelling tot vroeger speel je je toekomstige inkomen niet kwijt als je minder spaart. Dat is evident, maar tegelijk ook nieuw, waardoor we maar moeilijk aan de idee kunnen wennen.

Neem nu energie besparen. Of je nu zonnepanelen plaatst of je woning isoleert, het argument dat je je investering op 10 of 15 jaar terugverdient, moest destijds behoorlijk worden bijgesteld. Je moest ermee rekening houden dat je geld veel intrest kon opleveren, waardoor de terugverdientermijn eerder 15 tot 20 jaar werd. Vandaag is dat effectief 10 tot 15 jaar! Geld investeren in meer wooncomfort werd nog nooit zo weinig afgestraft als nu. Ook al is die installatie na verloop van tijd aan vervanging toe en trek je die kost dus best af van de besparing die je realiseert.

We kunnen nog een stap verder gaan als we het hebben over duurzamere aanpassingen. Vandaag kunnen we gerust stellen dat isolatiewerken, door de energie die je ermee bespaart, een betere belegging zijn dan het klassieke spaarboekje. Een gewaarschuwd belegger is er twee waard.

Zo kom ik terug bij mijn uitgangspunt. Waarom zouden we het nuttige niet aan het aangename koppelen? Vandaag worden we minder gestraft – en voelen we ons dus minder schuldig? – als we minder sparen en onszelf een pleziertje gunnen. Met de belofte uiteraard dat we dat later inhalen als het terug de moeite loont. Ik wens jullie dus heerlijke etentjes, mooie spektakels, een aangename cruise en gelukkige lange weekends.

De lage intresten en goedkope kredieten moeten bedrijven aansporen om te investeren en particulieren om te consumeren.